Voyager360

Wat je zegt, ik heb zelf nooit lucide gedroomd(misschien met de uitzondering van het leven waar ik nu in zit)maar ik kan me voorstellen dat het in een korte periode na het nemen van truffels veel makkelijker gaat. Wat mij een keer overkwam na het nemen van truffels was dat ik dacht dat ik nog in slaap wilde vallen, maar kennelijk dus al sliep, toen ik plotseling van mijn bed naar plafond begon te stuiteren. Ik probeerde te bewegen maar dat lukte niet, ik probeerde te schreeuwen maar er kwam geen geluid uit. Geen leuke ervaring.Terwijl een OBE volgens mij ook een vorm van dromen is met een ESP mogelijkheid.
 
Over het algemeen is je pijnappelklier(DMT) waarschijnlijk actiever na een trip, dit was voor mij ook heel uitzonderlijk omdat ik meestal na een trip hasj eet en dan droom je over het algemeen niet, niet dat dit een slecht effect geeft(combi DMT, thc/cbd) maar zo'n lucide droom biedt iig de mogelijkheid om seks te hebben

Op zich valt er ook wel wat te zeggen, maar dat raakt het onderwerp 'bewustzijn' slechts zijdelings. Filosofisch zit ik bijv met het volgende probleem: het is zo moeilijk om het bewustzijn van het materiële te scheiden. Met het materiële bedoel ik zowel de hersens als het product van van de hersens; het denken. Zintuigen uiteraard ook meegerekend.
Kunnen we bijvoorbeeld zeggen dat het bewustzijn van de mens meer ontwikkeld is dan het bewustzijn van een aap?of van een insect? of zelfs van een boom? De vertaling van het bewustzijn uiteraard wel, maar puur bewustzijn? En als dat puur bewustzijn idd hetzelfde is, al het apocriefe van ET, Boeddha e.a. daargelaten, is het dan eigenlijk wel echt bijzonder of een nobel streven?
Het doet me een beetje denken aan Gandhi:" I have the highest possible ambition, to reduce myself to nothing". Op een bepaald niveau zijn we allemaal verbonden, maar dat is o.b.v. DNA ook al duidelijk...maar DNA is feitelijk software voor de materie en dan zou je kunnen zeggen dat het 'bewustzijn' dan misschien ook slechts een app is voor het 'levende'.
 
Tegelijkertijd ben ik er van overtuigd dat evolutie niet een puur materialistisch verschijnsel is, noch een van blind chance zoals Dawkins zou zeggen en wat dat betreft ben ik het meer met Lamarck eens en het kan ook niet anders want hoe zou het leven anders zo snel aanpassen(denk aan bacteriën en virussen)? Of het nou op individuele of op groepsniveau gebeurt, ergens wordt evolutie voortgedreven door wil/intentie dat weer een product is van het materiële maar ook weer invloed heeft op het materiële maar de omstandigheden die ervoor zorgen dat een levend wezen(s) zich aanpast hebben ook weer een materiële oorzaak en dan zou je bijna deterministisch moeten gaan denken, dit terwijl in bijna alle spirituele tradities, de oosterse filosofie er ook weer zoiets als vrije wil bestaat, MAAR alleen als men volledig bewust is. En dan komen we weer terug bij het bewustzijn.
En sowieso wat wordt er met vrije wil bedoelt?
Zoals ik vrije wil zou definieren zou het ruimer zijn dan alleen de vrijheid om ongeacht de omstandigheden je eigen staat(verdrietig, blij, boos) te kiezen.

De allerbeste wensen iedereen.
Super mooi de filmpjes van Eckhart. Inspirerend.
@voyager360. Klinkt super goed. Dat je eigenlijk een glimp van jezelf opvangt. Lijkt me indrukwekkend.
Net maar even lekker in het bos gewandeld was heerlijk weer en kreeg een grappig inzicht je.
Meteen maar even opgeschreven; (zal het misschien allemaal wel ergens gelezen hebben ofzo. Maar dit schoot me FF te binnen)
Zodra je het wil begrijpen is het er niet meer.
Zodra je erover nadenkt, is het er niet meer.
Je kan iets dat is niet begrijpen, het is er.
Zodra je er een beeld bij hebt is het er niet meer.
"Zijn" heeft geen taal en geen vorm.
Het dichtsbij komt nog het woord "staat" wat niet te definieren valt .
Zodra je er over schrijft. Is het er niet meer.
Je kan stilte niet begrijpen, met geen enkel zintuig waarnemen. Het is er maar het is niets.
Je kan "ruimte" niet begrijpen, met geen enkel zintuig waarnemen. Het is er maar het is niets.
Zodra je denk dat het iets is is het weg.
Misschien kan ke begrijpen wat het niet is. Maar zelf dan kom je niet is de buurt. Of juist wel?
Het is overal dichtbij en overal ver weg.
Je moet niet denken.
Het is niets, maar toch zo groot.
Zodra je denkt dat ke het begrijpt ben je nog nooit zover weg geweest.
Blijft toch een bijzonder iets, bewustzijn.
Is misschien wel leuk idee om forum van te maken zodat onderwerpen omtrent dit daaronder vallen? (Wat niet zozeer onder psychedelica valt)

Helemaal waar!
 
Ik heb wel een leuke ervaring, maar die zal niet echt nuttig zijn voor anderen. Gisteren heb ik 'Een nieuwe aarde' uitgelezen, zijn laatste boek en vannacht droomde ik dat ik Eckhart Tolle was en ik voelde zo'n gelukzalig bewustzijn vanwege de levendigheid van de 'normale' wereld overal om mij heen. In mijn wakende bestaan heb ik dat enkel zo intens meegemaakt tijdens trips. Maar het 'doorhebben' van het ego is al erg fijn, ook als je niet voortdurend deze gelukzalige toestand ervaart.
 
Laatst vond ik deze prachtige video over de dood en het eeuwige:

https://www.youtube.com/watch?v=_ft1rYcht0c
 
Overigens, misschien interessant voor mensen van dit forum. Aangezien Tolle's levensvisie zo goed aansluit op psychedelica vroeg ik mij af of hij psychedelica gebruikt heeft om tot deze conclusies te komen. In onderstaande video beschrijft hij zijn LSD trip, maar dit was dus blijkbaar nadat hij dit allemaal al 'ontdekt' had.
 
https://www.youtube.com/watch?v=RofybYVNCe4#t=4m33s
 

Beste psychonauten.
Hieronder een interessante dit met heel veel uitgebreide info over verschillende psychedelica.
De link gaat direct naar de visual components. Elke visual staat heel Uitgebreid omschreven en afgebeeld. Zeker het bezoeken waard.
http://disregardeverythingisay.com/post/9331287956/the-visual-components-of-a-psychedelic-experience

Ben al aardig ver in het boek. Gaat niet echt snel omdat je het wel woord voor woord moet lezen en er over na denken. Denk wel dat ik het boek nog een paar keer zal lezen.
Ik vind het zeer duidelijk en herkenbaar geschreven. Je realiseerd je snel dat je een onomkeerbaar proces in werking stelt. Het lijkt inderdaad net of je uit een droom ontwaakt. Erg leuk.
Het blijft lastig om constant aanwezig te zijn omdat je jaren zo geleefd hebt. Dit is gewoon een leerproces.
Iemand nog leuke/opmerkelijke/leerzame ervaring of tips op dit gebied? Het is altijd leuk om te delen:)

In de middag zat ik wat te werken aan school en ik at de overige truffels op die nog over waren in het bakje van vorige week. Het was denk ik zo'n 7 gram. De smaak was erg ranzig van de MushRocks, want ze hadden een paar dagen uit de koelkast gelegen. Wil me ouders het niet aandoen als ze per ongeluk de truffels op eten, als ik deze in de gezamenlijke koelkast bewaar. 
 
Ik zat eigenlijk best wel depri voor me uit te staren gistermiddag, ondanks dat ik ook bezig was met een portret in een adobe programma van mijn baas voor mijn stageverslag. Na een tijdje begon ik mezelf te filmen + werken via mijn laptop (photobooth) om te kijken hoe het eruit zag als ik ging trippen. Ik zag mezelf best wel chagerijnig kijken maar na een tijd werd ik steeds vrolijker en ging ik uit het niets in me handen klappen meedoen met de radio.
 
Buiten was er een man bezig met een huis, met een zaag ofzo en ik kreeg ineens helemaal empathie met deze man of vrouw die zulke herrie veroorzaakte in de buurt. En begon me helemaal te identificeren met deze persoon zoals; wat zou diegene aan het maken zijn? Deze persoon zou helemaal in zijn klusje zitten en hier helemaal gefocust mee bezig zijn en niet teveel aan zijn probleempjes denken mits hij die uberhaupt heeft. Ook de hond van de buren die maar aan het blaffen was. Mijn gedachte; die hond blijft echt voor altijd blaffen omdat hij zich identificeert met zijn angst. Hij zal nooit stoppen met blaffen. Hondje kijk nou eens hoe mooi de wereld is.'' Allemaal dat soort gedachtes. Ook dat de wereld gewoon mooi is.
 
Hierna ging ik in me bed liggen en merkte dat ik steeds meer aan het trippen was. Ik probeerde me geest nog wel wat af te leiden, met dingen lezen over mensen die aan het trippen waren op Reddit. Ik vond het zo raar dat mensen daar zoveel over het leven praten. Alsof je het leven even zo 1,2,3 door kan hebben. Maarja toch het is leuk dat mensen zo filosofisch kunnen zijn.
 
Ik begon mezelf te filmen op me mobiel en ik dacht echt, jezus ik kijk naar mezelf maar ben ik dit nou of wie is dit nou. Dit filmpje heb ik maar verwijderd want ik vond mezelf te ijdel bezig zijn.
 
Na een tijd werd ik best wel bedroefd, dat ik me altijd zo wil afsluiten voor de wereld, ondanks dat ik gewoon ook aan school moet alleen. Ik ging wat mensen appen en vroeg wat ze aan het doen waren en voelde veel meer liefde voor hun dan normaal. Toen belde ik een vriend en ik ging hem allemaal dingen vertellen. Hij zei tegen mij dat hij blij was dat ik er altijd voor hem was toen hij het leven moeilijk vond. Waarop ik zei: 
 
"Ik weet niet eens of ik een echte vriend was. Ik was er gewoon. Kijk, als er bijvoorbeeld een ski-vrouw bestaat (die ochtend keek ik naar een ski-programma). Deze ski-vrouw, heeft een vriendin die zij vanaf de basisschool kende. Maar op het moment, na de middelbare school, toen zij ouder werden, kreeg haar beste vriendin een kantoorbaan. De ski-vrouw wou graag skiën. Eenmaal in Tirol kreeg zij ski-vrienden en zodra zij een blessure had, belde ze niet die vriendin op. Wat kon die vriendin eraan doen? Ze werd opgevangen door ski-terapeuten en physiotherapie zodat ze zo snel mogelijk weer mocht skiën. De vriendin was best wel jaloers dat ze was gaan skiën zo ver in Tirol. Toch hielden ze altijd contact, om hun ervaringen met elkaar te delen. De ene vertelde over haar kantoorleven en de skiër over haar blessure en haar aankomende wedstrijden in Tirol. De kantoorvriendin was blij voor haar en dat was wederzijds." 
 
Het moraal van het verhaal is. Dat vrienden er niet perse voor elkaar te hoeven zijn. Het is maar net wat je doet en met hoeveel passie je iets doet. Dan krijg je precies die goeie mensen om je heen. En dan kan je nog wel zoveel liefde voelen voor die vriendin, ze is toch niet erg nuttig. Vooral niet als ze een blessure had. En zo hard zijn relaties. Sommige mensen willen je als een soort van hebben en denken dat ze je hebben. Maar helpen ze je echt? Of misbruik jij hun juist.
Neem mijn moeder als voorbeeld. Zij maakt altijd schoon, zij kookt altijd en ze is dwangmatig als er een stofje is ontstaan in de huiskamer. Ik denk dan van, mens wordt toch popster dan doen andere mensen dat voor je. Hoe hoger je in de energie van god leeft en hoe meer je kan geven aan de wereld, hoe minder je dat soort kut klussen moet doen.
Oke zo zwart-wit is het niet. Het is lief als je zo nu en dan wat opruimt voor de mensen om je heen en wat kookt. Maar kijk uit, andere mensen kunnen dit ook vanzelfsprekend gaan vinden en ineens vragen doe ff dit en doe ff dat. Vervolgens doet mijn moeder dit ook nog. Ik voelde die pijn, alsof ze altijd zo moest zijn om te gewaardeerd te worden. Dit heb ik best meegekregen van mijn moeder. Altijd aardig zijn. Hiermee worstel ik al vanaf de middelbare school. Het hoeft niet erg te zijn. Maar het is moeilijk ik wil dat ze gelukkig is, maar ze kan het niet. En ik wil wel gelukkig zijn maar ik zit wel in deze situatie.
 
Eigenlijk wil ik gewoon me skies pakken en naar Tirol gaan was me conclusie.
 
Maar goed, de vriend waarmee ik belde was geloof best wel onder de indruk van het verhaal. En toen begon ik weer over indruk maken. Dat ik altijd indruk wil maken, maar dat dat nergens op slaat. Want ik wil eerst indruk maken en dan weet ik pas hoe ik me echt voel. Vaak wil ik van alles, maar is dat gewoon bullshit. Dat wil ik helemaal niet. Na een tijd was het geloof ik tijd om op te hangen en zei ik uit het niets doei. Hij zei, nou ga je nu al ophangen? Toen zei ik ja ik zeg gewoon doei want ik wil niet meer beleefd zijn en dat is juist grappig om niet beleefd te zijn. Hij vond mij mysterieus en hij deed mij denken aan het liedje van Justin Bieber, What do you mean? 
 
Na een tijd ging ik nog wat liggen in me bed en ik keek naar me spullen in me kamer. Ik dacht wat een kut spullen ik hoef al die spullen niet. Maarja erna dacht ik, me spullen mogen er zijn. Maar dan moest ik dus wel eerst de rotte gedachtes laten passeren. Ik dacht na over een outfit die ik gisteren aan had op een feest, die was vreselijk. En ik kreeg hierna ook wel empathie voor. Ik dacht nou en nothing is going on, that was yesterday, just chill.
 
Na een tijd dacht ik ik ga naar buiten lekker wandelen door het bos tegen de schemering aan. Ik liep en er liepen mensen in het bos met honden. De mensen zagen er een beetje uit alsof ze op schoolreisje waren en schatten aan het zoeken waren in het bos. Alle mensen waren warriors. Honden worden altijd een soort van energietjes. Die energietjes merken mij op, ze kijken naar mij om en ik dacht wat raar toch zo dat als mensen bijvoorbeeld ergens heen lopen in het zicht van andere mensen dat mensen dat dan altijd moeten opmerken. Waarom niet gewoon je eigen ding doen. Wat valt er op te letten. Als iemand een sniper rifle heeft, weet je dat toch niet. Kan je beter maar de controle loslaten.
 
Na een tijd liep ik langs de vijver, ik keek naar boven naar de hemel. En ik moest weer bijna huilen maar het voelde als klaarkomen dus dat was nogal raar. Ik dacht ineens, om - god waarom mag ik niet lol hebben in me leven? Waarom moet ik nou altijd zo serieus zijn? Ik wil lol hebben! Ik wil in bomen klimmen, vriendinnen omduwen in de modder, ik wil koprollen maken door de bladeren en ik wil lachen en schreeuwen!
 
Dat was mijn inzicht. Na het inzicht, ging ik richting huis en toen ging ik nog even boven liggen met me ogen dicht. Toen ging ik naar beneden havermoutpap eten met me ouders. Zij aten vlees, dat wou ik niet. Ik had het idee alsof ik zojuist met twee vreemdelingen aan tafel zat. Me moeder begon over dat er nieuwe huizen gebouwd werden en waarom dat nou weer nodig was. Me pa vroeg of ik vrij was vandaag van me stage. Ik zei ja. Voor de rest had ik niet echt gepraat. Ik voelde vooral de stilte om me heen. De ruis was weg. Ik voelde stilte en ik dacht niet veel behalve dat ik alles waardeerde. Ik had niet de behoefte om te praten. 
 
Na het eten ben ik een trui aan gaan doen en naar een vriendin gefietst met een tussenstop bij de scackbar voor peuken. Er zaten drie jongens en toen zei ik voor de grap; leuk om kennis te maken. Toen zeiden ze dat ik mooi was. Een jongen vroeg om een kus en ik gaf hem een kus op ze wang. Toen wouden ze me 06 en ze wouden chillen. Maar goed ik ging naar die vriendin en misschien ga ik nog wel eens met ze chillen. Bij de vriendin keek ik naar Lord of the rings en ik moest lachen om hoe iedereen eruit zag. Best wel minder maar goed. Had een hele bak popcorn op en toen ging ik ook maar eens weer terug naar huis wat slapen. 
 
Het is misschien niet erg verantwoord trippen met al die situaties, maar ik wist niet dat het zoveel effecten teweegbracht. Misschien kan ik dat ook maar beter niet weten, want ik vind het toch altijd zo heftig als ik eenmaal trip. Ik hoop dat het niet te raar was en niet een te lang verhaal. 

Ik zie het toch anders, mijn inziens is de mens de goede kant op aan het gaan!
 
Muziek en kunst vieren naar mijn mening hoogtij, althans, als je op de juiste plaatsen zoekt.
 
Nog nooit in de geschiedenis is er zoveel prachtigs aanwezig geweest. Niet alleen wat er op jaarbasis allemaal gecreëerd wordt, maar ook het doorbestaan van alles wat de mensheid tot nu toe ooit gemaakt heeft. Een heel groot gedeelte is nog steeds bewaard gebleven en kan met enkele drukken op een knop weer tot leven worden gebracht. Het is allemaal cumulatief, zolang er niets permanent vernietigd wordt heeft de wereld elk jaar méér wonderlijke creaties dan het jaar daarvoor.
 
Technologie stelt de mens juist in staat om basale dingen te overkomen en hoger te reiken, transcendentie en verlichting te bereiken. Denk aan het makkelijk produceren van voedsel of het delen van kennis zodat we in eerste instantie niet als jagers en verzamelaars hoeven leven (tenzij men daar bewust voor kiest) en denk aan het delen en uitwisselen van wijsheden en ideeën via internet, boeken, geluidsopnamen...
 
Dat er massa's mensen zijn die volkomen onbewust leven, onbewust van hun eigen bestaan, van de prachtige wereld om ons heen, dat spreek ik niet tegen. Dat deze mensen belabberde 'muziek' en 'kunst' creëren, tsja, dat is niet heel verwonderlijk en daar is in principe ook niet veel mis mee. Smaken verschillen zeg ik dan. Maar ik denk dat dit altijd zo geweest is in de geschiedenis van de mensheid. Er is, vermoed ik, altijd een fractie aan mensen geweest die verder gingen en dieper doordrongen tot de kern van het bestaan. Hoe bevoorrecht zijn wij dat wij nu tot deze groep mogen behoren. Dat wij nu, in deze tijd leven, en meer mogelijkheden hebben dan alle mensen vóór ons. Daar word ik nou stil van.

Vriend van mij had vorige week een leuke ervaring met 2CB (wat mij weer enthousiast maakt om weer hogere dosis te proberen).;
Dosis: 30-37mg 2CB(2,5 pil)
Setting: alleen, chill thuis
Tijdens zijn trip ervoer hij:
-Alles om hem heen leek in (soort van) brand te staan met verschillende kleuren vlammen, soort wolk van paars, geel en groen.(misschien z'n aura?)
-Diepe meditatie tijdens de trip; ademhaling als een soort energie bron, alles klapte open en vredig weer dicht. Even zij ogen dicht en zag hij zichzelf, vanaf boven, op ee bank zitten. (Out of body experience?)
-Hij kon zichzelf vragen stellen (over wat hij nou echt wou etc.)
-Op een gegeven moment leek hij net een daak, alles om hem heen was geel en hij kon een soort van vuur spuwen (zeer visueel)
-Verbondenheid met planten, en de aarde, er deel van uit maken.
Dit waren enkele punten wat hij stuurde en laat zien dat 2CB een interessant stofje. Hogere dosis kan niet gecombineerd worden met alcohol en je moet sterk in je schoenen staan (is mijn mening).
Hij is een ervaren tripper en heeft de trip als leerzaam en fijn ervaren.
Ikzelf heb ook redelijk veel ervaring met 2CB. De mooiste trip heb ik toch ervaren met 1 pil. Op een paar matrassen onder de sterrenhemel. Dat is zeker een aanrader, het is prachtig.
Hoogste dosis is 3,5 2CB pil+3xtc pillen+Speed+alchol en is zeeeeeer visueel, dat veranderd de wereld constant in legoblokjes en valt in elkaar en bouwt langzaam weer op enzo (vergelijkbaar met hoge dosis ketamine). Dit is een zeer onverstandige en onverantwoorde dosis en combi en is niet aan te raden! (maar vroegah hadden we wel eens van die bizarre afterparties/experimenten)
2CB op zich zelf is altijd goed te combineren met lachgas.

Wauw zeer mooi report! Altijd leuk om een report te lezen. Ik denk dat iedereen die tript altijd veel herkend en er een gevoel bij krijgt.
Geestverruiming is i.m.o. nooit slecht. Wat je in je trips bedenkt is niet onmogelijk en zijn reële (en oms zelfs praktische) ideeën.

Ik heb genoten van je manier van schrijven en de ervaring die je gehad hebt. 
 
Het is heel herkenbaar en zat geregeld grijnzend mee te genieten van je trip report. 
 
 
Dank!

Wat een mooie ervaring voyager. Zeker een mooie bijdrage voor alle lezers en onze bewustwording. Zelf heb ik ervaren dat het universum een uiting is van wat wij zijn. We zijn het natuurlijk beide, het universum en dat waaruit het ontstaat. ja we gebruiken woorden voor iets wat niet beschreven kan worden... idd ons ware essentie heeft alle mogelijkheden tot de beschikking. Vraag is alleen of het ego en de essentie dezelfde ideeën hebben over wat we willen.
Hoe dan ook mooie trip zeg.....

Hoi Voyager ( back again exams are over ! )

Zeg! 
 

Moet je echt is gewoon onder de mensne begeven gewoon voor de mindfucks me te maken .... geloof mij het is nooit zo erg als je denkt dat het gaat zijn. Je gaat verrast zijn hoe weinig ze gaan doorhebben =) 

Vond wel een grappige report voor te lezen zeker dat moment met de visualisatie en het Dansmoment.

Volgens mij doet iedereen dat. Voor de moment is min gaan slapen ritueel altijd: ik+ mijn onderbroek+ tayler Swift wildest dreams

hahaha

tbeste eh ! 
 

Wauw, leuk report!
Als je tijdens je trip realiseerd dat je gelukkig bent met je lichaam en geest zegt dat je heerlijk in je vel zit. Ik vind dat altijd een aangename bevestiging

Hierbij mijn verslag van een trip op 15 gram hollandia, zaterdagavond 12 december : 
 
Historie van gebruik : in maart 2015 Ayahuasca, in okt. 2015 Iboga en 4 weken geleden 15 gram Philosopher's stone.
 
Bij ayahuasca was ik volledig uit mijn lijf (minstens 6 uur). Was bij "de Bron", Alles en niets. Pure potentie. Ervaring waardoor het al bijna 100 % geloven echt weten werd.
 
Met Iboga fysiek ziek, overgeven en diarree. Mogelijk is er energetisch wel iets gebeurd. Geen idee.
 
Met Philosopher's stone voelde ik heel veel liefde en dankbaarheid. Muziek kwam intens binnen, vond het prachtig.
 
Maar dan Hollandia afgelopen zaterdag. Dit was weer een compleet nieuwe ervaring. Wat me het meest is bij gebleven, is het belang van ontspanning. In alles, maar lichamelijk vooral van je kaakgewricht. Door daar te ontspannen, ontspant het hele lijf mee.En bewustwordijng/gewaar zijn van je eigen lichaam. Kan je veel vertellen als je goed luistert.
Het is belangrijk je daar goed bewust van te zijn. Verankerd te blijven in je eigen "zijn". Van daaruit kan je volledig in verbinding met anderen zonder jezelf daarin te verliezen. Zo raak je niet uit balans.
Als ik mijn ogen dicht deed, kwam er een zwaar gevoel over me heen. alles was donker en grijs. Zware energie. Mensen allemaal verdwaald in het donker.
Zag het als een soort cirkelzaagjes, met kartelranden, daarop zaten een soort druppels/diamanten met alle kleuren erin.
Het grijs overheersde, er was geen bewustzijn op al die mooie kleuren. Het grijs overheersde alles. Ik durfde daar zelf niet helemaal in weg te zakken. Voelde ook niet als iets van mij. Het voelde ook niet dat ik het grijs van al die mensen zou moeten gaan kleuren. Opvrolijken. 
Voelde dat ik wel mijn kleuren mocht laten zien. Echter niet opdringen. Dat zou alleen maar averechts werken.
Vond het erg moeilijk en verdrietig voelen om al dat grijs waar te nemen. Juist omdat het voor mij voelde dat het helemaal niet nodig was. Er was zoveel potentie om het leven te kleuren.
Langzaam kwam ik weer wat uit de reis. Blij met de inzichten, maar ook verdrietig. Lijden van zoveel mensen voelt soms zwaar.
Twijfel nog wat of ik verder ga met truffels. Lijf was er dit keer niet zo blij mee. Misschien nog een keer Atlantis. Lees nu het boek van Stanislav Grof over geboorte, dood en transcendentie. Hij werkte met LSD. Heb daar (nog) geen ervaring mee.
Waarom ik hieraan begonnen ben.....ik hoop dat ze me meer inzichten geven in het grote mysterie van het leven. Het hoe en waarom van onze aanwezigheid hier op Aarde. 
Wil graag de verbinding voelen en ervaren met waar zoveel woorden voor zijn en wat zo moeilijk te omschrijven valt : God, Boeddha-natuur, verborgen essentie, het Zelf.

Dag medereizigers ,  hier dan mijn volledige verhaal.
Wie:   ik, 15 gram philosophers stone
Waar:  thuis,  met mijn vriendin als tripsitter. In stilte, zonder muziek,  liggend op een matras op een zondagmiddag.
Mindset:  na mijn (vaak) donkere en zware ayahuasca reizen, iboga ceremonie en eerste truffeltrip was ik niet geheel gerustgesteld. Ik zat ook niet lekker in mijn vel en heb tot de laatste seconde getwijfeld of ik het zou doen deze dag en tegelijkertijd zat er iets in mij wat ik heb overgehouden aan de eerste truffelreis.  Een innerlijk weten dat ik het allemaal zou kunnen aangaan, mijn intentie was dan ook om alle ervaringen te aanvaarden…Tijd om zonder afleiding naar binnen te gaan.
 
Half 12 Hopsakee de Stenen Der Wijzen gaan naar binnen. Overweeg te beginnen met 10 en later vijf bij te nemen omdat ik een beetje bang bent wat gaat gekomen, maar nee FUCK IT. Voor ik het weet zitten alle truffels in mijn mond.

Ik ga even rustig op de bank zitten met de poes op schoot, een beetje mediteren en wat ademhalingsoefeningen om wat tot rust te komen. Ik raak meteen in paniek, allerlei nare gedachtes over dat het een gruwelijke trip gaat worden. Ik open mijn ogen en denk erover na om even bij mijn vriendin te gaan zitten, misschien kan je beter even in gesprek gaan totdat het in gaat zakken. Dan zeg een stemmetje, ‘nee remko, je wilt Alles aangaan en je zult alles aangaan,blijf bij deze paniek'.  
Zo gezegd zo gedaan en verhip, Ik begin wat rustiger te worden. langzamerhand begint het een beetje te draaien en ik word duizelig en ik weet dat de trip gaat beginnen. Ik verplaats mij naar de  matras en kruip lekker onder de dekens. 
Ik lig net als er een deken van verdriet over me heen daalt. Ik denk Nee hè daar gaan we weer, maar het stemmetje in mij moedigt mij aan om hier ook bij te blijven, kijk niet weg, voel het.  Net als in het begin begint het gevoel langzamerhand weg te hebben. ik sta perplext en denk als dat dit zo doorgaat dan wordt het een interessante reis wellicht.
 
ik kan nu rustig liggen en genieten van wat er gaat komen. mijn gehoor wordt erg scherp. Ik hoor de rolgordijn tegen de raam tikken, de poes zachtjes zuchten, mijn vriendin typen op haar telefoon, iets wat lijkt op een snelweg achter een snelweg achter een snelweg, of zoeits... dan begint er een onaangenaam gevoel mij te omhullen en weer denk ik oh nee daar gaan we. er zijn op dit moment geen beelden alleen maar een zwaar gevoel. 
Bepakt met de ervaringen van zojuist ga ik het gevoel niet uit de weg en kijk het aan. En warempel  ook nu verdwijnt langzaam het donker. Ik begin vertrouwen te krijgen, open mijn ogen even en praat kort met mijn vriendin wat er gebeurt. de ogen gaan weer dicht.
Vrijwel meteen zie ik een beeld, een groot stripfiguur en het zit vol verdriet.   Telkens als ik iets uitdagends krijg voelt het voor even onoverkomelijk, maar ik kan steeds makkelijker erbij blijven. ik ga het niet meer uit de weg. ik kijk het enorme stripfiguur aan en voel er liefde voor en dan verdwijnt langzaam het figuur. Ik ben sprakeloos! 

Wat is er aan de hand?  Wat is het makkelijk.  ineens voel ik me een spelbreker, ik heb het gevoel dat het niet eerlijk is. Ik heb er altijd in gelooft dat het zwaar moet zijn en moeilijk, dat ik tot op de bodem moest en er doorheen.  En hier lig ik, ga de angsten niet uit het weg maar kijk ze alleen maar aan en ze lossen op.  Het hoeft niet moeilijk te zijn…Wat een opluchting. 

Ik heb even contact met mijn vriendin en vertel haar dat mijn liefde en mijn licht het donker transformeert, zo voelt dat nu en zo krijg ik het door.  Ik ben nog een beetje voorzichtig in mijn optimisme, omdat mijn vriendin aangaf dat ik ongeveer een uur in de trip zit. Er kan nog van alles gebeuren.

Ik sluit mijn ogen weer en de intensiteit wordt opgeschroefd. Ik heb beelden van een enorm groot zwart monster met vlijmscherpe messen als handen zoals Edward Scissorhands, het komt naar me toe en ik schijt peentjes. 
Weer sta ik mijn mannetje en keer mijn rug niet toe, maar kijk dit monster aan.  Alsof er een windvlaag van liefde door het monster heen gaat, lost het langzaam op. Oh my god…  
Tussen de golven door heb ik contact met mijn vriendin en uit mijn vreugde.
(op de dag na mijn reis zie ik toevallig de film “book of lifeâ€. Daarin is een scene die perfect dit eerste deel van mijn reis laat zien. Ik zie weliswaar niet deze beelden, maar de lading is het zelfde. De hoofdrol speler, stripfiguur, moet zijn grootste angst aangaan. Hij is stierenvechter in de familielijn, maar wil geen stieren doden. Hij speelt liever gitaar… Opdracht is om alle door zijn familie gedode stieren in 1 keer nogmaals te doden, anders verdwijnt hij voor goed. 1000-en stieren worden 1 mega stier… Hij kiest wederom niet voor het doden (het wegwensen van het donker), maar met liefde de stier te zien en voor hem te gaan zingen, zelfs excuses aan te bieden. Langzaam verdwijnt de stier. Hier kun je het zien mocht je dit leuk vinden):
Link: https://youtu.be/8-fkmRaX0Wk
 
De oogjes vallen weer toe en de donkere dingen verplaatsen zich van individueel naar meer collectief niveau.  Ik zie een Vallei ondergedompeld in enorme zwarte donkere wolken. Het mag dan nu visueel zijn, het gevoel dat het met zich meebrengt liegt er niet om. 
In de vallei is een dorp en deze dreigt bedolven te worden in het donker. Ik krijg filosofische inzichten of misschien wel antwoorden. Ik zie in dat als het dorp in het donker moet verdwijnen dat dit god's wil is en dan maakt het niet uit, dan is dat oké. De mensen in het dorp zullen vergeten wie ze zijn maar ik snap dat ze ooit weer zullen herinneren wie ze zijn én dus is het helemaal oké. Dan voel en begrijp ik in één keer dat ik God ben én dat wanneer het donker is dat ik daarvoor kies (in de vallei of mijn eigen leven).  Ik kan geen reden bedenken waarom de vallei niet in het donker vervuld mag zijn en juist dan begint het op te klaren en verdwijnen de wolken…   

Ik snap helemaal dat het prima is om in vergetelheid te leven, dit leven is in verhouding zo kort en snel zullen we weer weten wie we zijn. Ik vraag me ook af waarom we eigenlijk altijd op zoek zijn, waarom we willen ontwikkelen, waarom we willen groeien, waarom we verlicht willen raken? We zijn op zoek naar onszelf en dat is absurd, want we zijn onszelf al. Het is alsof we een hond zijn die achter zijn eigen staart aan zit.

Langzamerhand begint het rustig en stil in mij te worden en dan meldt zich ineens een energie die ik het beste kan omschrijven als de ‘spelregel verdraaier â€˜  Het is een lekkere kinderlijke speelse energie die schijt aan alles heeft en alle regels aan zijn laars lapt. Ik krijg beelden, informatie en gevoelens die deze realiteit ondersteboven, binnenstebuiten trekt en op allerlei andere manieren   uit zijn verband haalt, een beste mindfuck, maar wel leuk.
Dan is het alsof er een vacuüm op mijn oren worden gezet, alle geluiden en gedachtes uit mij trekt….. en toen was het stil, héél erg stil. Er trekt een rust en vrede over mij heen. Ik ben beland in een soort van lege ruimte, als het al een ruimte is. Er is eigenlijk niets…

Het is zeer vredig en rustig en Ik ben hier eerder geweest. Zeker in mijn tweede ayahuasca reis alleen toen kon ik het op een of andere manier niet plaatsen of begrijpen én bracht het weerstand met zich mee. Maar nu weet ik het, dit is het, dit is het absolute, dit is God, dit is puur bewustzijn, het veld, het vormloze, het NIETS, de bron. Er heerst eenheid, ik ben dit, ik ben al(l)een. Dit is zo Helder, zo duidelijk.   Het is ook zo simpel. Er is / Ik ben  alleen maar Leegte. Hier is geen trap naar de hemelpoort (tenzij je eraan denkt), er zijn geen overledene, geen andere entiteiten, er is geen weg,  geen oorzaak,  geen gevolg.  Dit is dat waar alles uit ontstaat.
De spelregel verdraaier meldt zich weer en nodigt mij uit om naar het beeld te gaan wat ik heb over de bron. Ik heb het altijd gezien als een soort van vortex of trechter wat een begin heeft en waaruit dingen ontstaan. ik word gebracht naar links van de bron, rechts ervan, erboven en eronder én uiteindelijk naar achter de bron. Overal is dit veld van niks, van leegte ruimte. Ik zie in dat de bron niet bestaat, althans niet als datgene wat als eerste komt. De Bron zoals ik het zag,lijkt ook te ontstaan uit dit pure bewustzijn. Het was mijn concept én concepten zijn niet het absolute. Zoals de Tao te Ching zegt “the tao that can be spoken of, is not the true taoâ€
Ik voel het, Dit is waar ik ben, Dit is WAT ik ben. Het heeft geen begin, heeft geen einde. Wordt Nooit geboren en zal nooit sterven. Het voelt zo groot als alle universa (of universum-men?) samen en dat ben ik.  En dan krijg ik op een of andere manier  te horen en begrijpen, dat het in mij zit. Dit is bizar,   zo mooi, zo bijzonder en ook zo vreemd én tegelijkertijd Oh zo simpel .

En dan komt er langzamerhand  weer donker en zwaarte in het spel. Dit is best wel eng, hier ben ik, alles en niets en dan komt er een donkere energie. het voelt alsof wanneer ik het accepteer dat het volledige veld van alle universa en alles wat erin zit zal worden overgenomen door het donker. Even bekruipt de angst mij en dan wordt zelfs deze enorme grote duisternis door mij aanvaard, het mag er zijn. Zelfs als het betekent dat alles donker wordt. Het blijft me verbazen, want ook nu lost de duisternis op zodra ik het kan aankijken, zodra ik het niet uit de weg ga. De Leegte, het niets is weer leeg, stil. Ik ben nog even in deze rust en stilte en krijg dan door hoe zich dingen vormen uit dit niks.   ik krijg informatie dat alles wat hier uit ontstaat gedachten zijn, zo is onze hele tijd hier op aarde een gedachte die ontsprongen is uit dit pure non-lokale bewustzijn (bewustzijn zonder vorm en zonder locatie, buiten tijd en ruimte) Wauw, een gedachte die uitgegroeid tot leven met vaste materie. We leven dus echt in een droom / film of zoiets (sinds deze reis mijn meest favoriete woordjes ‘of zoiets').
Dit alles vertel ik in fases aan mijn vriendin. Ze vindt het mooi, ze geniet ervan en het komt bij haar enorm binnen. Ook zij is in een ayahuasca reis bij de bron geweest én er is veel herkenning. Zelf herken ik ook heel veel uit de boeken die ik gelezen heb,  alleen nu snap ik het. Nu weet ik het. De intensiteit van de reis begint iets af te nemen. Ik doe me ogen open en houdt ze open. Iets vraagt zich af hoe deze plek zich verhoudt tot deze realiteit waarin ik nu zit. Alles is er nog gewoon, behalve Remko, de sluier van het ego / persoonlijkheid. Ik voel mij zeer helder en transparant. Er is gewaarzijn van mijn woonkamer en mijn vriendin,  zonder tussenkomst van mijn persoonlijkheid   zonder tussenkomst van iets  in het komende uur ofzo.  Met een zeer langzaam tempo begint Remko zich weer te melden en soms vraagt zich iets af hoe lang dit nog duurt én of Remko ooit nog volledig terug zou komen. Iets vermoedt dat Remko nooit zal terugkomen.
In dit proces kan ik heel goed zien en voelen hoe dun de laagjes (dimensies) zijn die één voor één over dit niet te beschrijven niets heen gelegd worden.
Het voelt voor mij alsof deze sluimer zo dun is, dat we er altijd heen kunnen gaan. Terwijl ik tegelijkertijd weet als ik weer volledig in het aardse bewustzijn zit, dat deze sluiers kilometer dik lijken te zijn. Remko komt Remko gaat. Langzamerhand nemen de filosofische gedachten af. 

Iets vraagt zich af of ik morgen nog naar werk ga en tegelijkertijd is er geen morgen. Er is alleen maar nu, een lang gerekt nu. Toch stelt dit iets zich voor hoe het zou zijn als ‘ik' op werk zou zijn.  Waarschijnlijk zou remko apathisch voor zich uit staren en tegelijkertijd verwonderd over alles.   ‘Ik' vermoed dat ik alleen maar mijn collega's zou willen vasthouden…

En komt er steeds meer en meer Remko in deze hele tijd terug. Ik realiseer mij hoe bijzonder deze ervaring is geweest.  Ik voel mij enorm nederig en dankbaar. Waar heb ik dit aan te danken? Ik weet het, verder dan dit kan ik niet komen, niet met truffels, ayahuasca of wat dan ook. Alles wat zich nog zal tonen in een reis komt voort uit dit waar ik was, dit was ik was. Wat een ontzag.
En toch stop ik niet met het nemen van truffels, wie weet wat er nog meer te beleven valt .... ik ben van plan te blijven trippen omdat het mag en het kan ....  
Bedankt voor het lezen van dit best wel lange report.
 
Remko
P.S. Remko is weer volledig terug gekomen én ik zie in dat de heldenreis hier doorgaat…

Heej DMT
Bedankt voor de reactie. Ik zal een eens opzoek naar die boeken. Ik las nadat ik het bericht geplaatst had het topic van OnTheChase over het boek van Eckhart Tolle, the power of now. Ik heb meteen de Nederlandse versie via marktplaats op de kop getikt.
Ik heb nog een omnibus liggen van Carlos Castaneda met de boeken "de lessen van don Juan", "Een aparte werkelijkheid" en "Reis naar Ixtlan" gebundeld. Maar nog niet aan toe gekomen om te lezen. Ben wel zeer benieuwd.
Dat iedereen z'n eigen boek is het je helemaal gelijk in. Ik vind het ook heerlijk dat boek te onderzoeken.
Ik heb redelijk wat ervaring met trippen. Afgelopen vrijdag een speciaal moment beleefd waarbij ik bewustzijn en psychedelica combineerde. Een vriend en ik hadden allebei +- 47gram verse McKennaii genomen. We zijn op een gegeven moment allebei in een hoek van de bank gaan zitten. Alles donker gemaakt en oordoppen ingedaan (van die geluidsstoppers). Hierbij kon je heel goed op je ademhaling concentreren en werd het ondanks de grote hoeveelheid paddenstoelen steeds rustiger in mijn hoofd. Ik voelde alleen mijn ademhaling en hoorde mijn hartslag . Het was zo intens. Echt geweldig, elke ademhaling voelde ik zo gedetailleerd. Het was heerlijk. !n ademhaling ging steeds langzamer en langzamer. Nog steeds heel intents en 'bewustzijn' zweefde in een in beschrijfbare ruimte. Mijn ademhaling vertraagde nog verder. Tot op een gegeven moment alles stopte. Het was heerlijk. Alles was rust en vrede en zag mijn ziel 'ergens' hangen het wat prachtig en leek uren te duren. En heel langzaam ademde ik weer uit. Het kwam langzaam weer opgang en kwam langzaam weer terug op aarde. Nog steeds mijn ademhaling volgend. Later besefte ik dat die "uren genieten" net het moment was tussen een ademhaling in. Het was prachtig. En bedacht dat dat moment er is bij iedere ademhaling. En bewijst dat tijd relatief is.
Het gevoel en de ruimte zijn, zoals iedereen die getript heeft weet, niet te beschrijven (daarom ook respect voor trip report schrijvers die een trip mooi weten te verwoorden).
Ik had tijdens die trip bedacht dat bewustzijn is als een stok op je vingers laten balanceren (wat je vroeger met een bezem probeerde ofzo). Als je relaxt en geconcentreerd bent kin je hem rechtop houden. Blijven je gedachten in het verleden hangen valt de stok naar links, zit je met je gedachten in de toekomst valt die naar rechts. Alleen als je gefocust blijft op het nu zal je de stok in het midden houden. Een kleine dwaling van gedachten is makkelijk te corrigeren. Hoe verder je gedachten af zijn van het nu hoe lastiger het is dat te corrigeren.
En had nog veel meer inzichten (zoals het hoort)
Misschien een beetje off topic maar vond het wel een leuke link met bewustzijn.
Gr

Hoi @Voayager 
 
Dankje voor je reactie! 

lijkt mij alsof je een paar goede vragen heb:

1) "maar hoe vaak ga je hier op in? Dat je dit trippend, op 15 gram Atlantis nota bene" 
 
Ik denk dat het heel belangrijk is te onthouden dat mijn levensstijl inhoud dat ik letterlijk elke dag  met mensen praat die mij totaal vreemd zijn. Je geest en lichaam kunnen alles als " normaal" interpreteren zolang je het maar vaak genoeg doet. Alles wat een habit is word als " not a big deal" ervaren in je subjectieve realiteit.  En als iets voor u niet moeilijk is dan zal dat ook niet moeilijk worden als je aan het trippen ben.  Dus voor mij was het niet moeilijker die mensen tijdens het trippen aan te spreken als iemand die bv elke dag minimum een uurtje mondharmonica speelt om dan ook een klein muziekstukje te spelen als hij truffels ophad. 

Dus al bij al voor mij stelt het niets voor enkel omdat voor mij even normaal is als mijn mails checken of mijn tanden poetsen.

2) Dan vraag ik mij toch wel af, als ik 15 gram Atlantis op heb vervormen mensen zo erg dat ze op insecten beginnen te lijken en kan ik ze nauwelijks meer met een strak gezicht aankijken en serieus nemen. Hadden jullie hier geen last van? Lijkt mij heel ongemakkelijk, vooral als het je eerste keer is

 Dit heeft (volgens mij) te maken met u "amount of focus") Zoals je opmerkt zijn we gedurende heel de trip in beweging ( we wandelen gewoon door het stad) Dat heet dat een groot deel van u lichaamsenergie al bezig moet zijn met het verwerken van een hele hoop onbewuste processen en automatismen ( bv gewoon al kunnen lopen als motorische taak, afstanden inschatten tussen verschillende objecten en mensen , het auditieve aspect ervan, de gesprekken, de autos etc...) Al dit vergt aandacht van u lichaam die op dat moment niet naar je "psychedelisch denken" opgaat.

Als je op je zetel thuis ligt en je hebt een heel diep gesprek of je bent alleen. Dan gaat het allergrootste deel van je energie naar je denken gaan + het feit dat alle dag dagelijjkse processen wegvallen. Met als gevolg dat je denken en interpretatie heel flexiebel en vloeibaar word ( loopende muren, vloeibare kleuren,) Misschien is uw al opgevallen dat closed eye vizuals beter worden hoe minder verschillende stimulussen er zijn. ( bv enkel muziek) 

ps: neem dit niet als een feit dit is simpel gewoon hoe het volgens mijn overtuiging is ... maar er is niet echt research hierna dus wij moeten  langsaam eigenlijk onze eigen theorien opstellen en ze praktisch testen. 

3) Diep van binnen lijken mensen misschien meer op elkaar dan je op basis van de dagelijkse praktijk zou zeggen.Of misschien is dit een vertekend beeld omdat ik dit baseer op trip reports die ik op het forum lees. Misschien is 'ons' type mens eerder geneigd dit soort ervaringen op zo'n manier te delen.

Neen volgens mij heb je gelijk..... de meeste van onze diepere verlangens ( liefde, validatie, comfort, stabiliteit, exploratie)  zijn volgens mij aanwezig in iedereen. De kern is altijd hetzelfde maar de manier waarop we die doelen/drives najagen doet ieder op een ander manier. 
En ja dit forum geeft en uiterst vertekend beeld over de bevolking of zelfs over de mensen die truffels gebruiken. 

Je leest enkel de meningen van mensen die dit belangrijk genoeg vinden om hierover forum post te schrijven... das de enigste soort "input " die op deze website terecht komt. Dan heb je nog het andere deel van de gebruikers : die geenen die wel een account hebben maar nooit posten en hun account vooral gebruiken omdat ze het lezen over de topic uiterst interessant vinden. Maar zelf zij zijn naar mijn persoonlijk ervaring enkel 5-10% van de gebruikers van de uiteindelijk producten.( psychadelia in het algemeen niet enkel truffels) 

De meeste mensen gaan het nooit opzoeken.... denk maar aan alle mensen die het gewoon doen om te ontspannen of die het doen omwille van hun vrienden of die het gewoon doen omdat ze voor 1 weekend in amsterdam zijn en dat lijkt hun spannend. 

Er is niets mis met geen enkel van deze mensen maar het is belangrijk te onthouden dat er altijd een verschil is in de soort mens dat een " content creator" is en een " content consumer "
Dit principe geld voor elke vorm van media dus hier is er geen verschil. 
 
4)Wat je schrijft over 'diepgang waar het niet is' is iets waar ik het niet mee eens ben. Daar had je het de vorige keer tijdens het gesprek ook al over, maar ik denk juist dat het ook in zulke 'simpele' dingen zit, juist daar

Kijk .... eerlijk gezegd moet ik je hier waarschijnlijk gelijk geven.... het is gewoon te lang geleden dat ik gewoon alleen rustig een dosis truffels heb gedaan. 

Maar ik baseer mij op mijn recht van artistieke vrijheid en beeldschepping om het toch zo in het report te laten staan. xD  

 
 
5) Heb het trip report met veel plezier gelezen in ieder geval, lijkt mij een erg leuke ervaring om iemand te introduceren in de wereld van psilocybine. Hoop het binnenkort zelf ook mee te mogen maken

Je zult op een andere manier heel veel over je zelf leren. Het belangrijkste is te kunnen inzien welke fouten dat zij maken en hoe je ze het best oplost zonder al te betweterig over te komen... Het lukt wel na een tijdje kwek je er wel een gevoel voor wees maar zeker =) 

Ook helpt het als je ook al in nuchtere toestand een goede connectie hebt met de persoon in kwestie.

Ik wens je alvast veel geluk toe !  

Erg mooi rapport... Vooral het stuk over angst en het aanspreken van die hardlopende vrouw vond ik erg bijzonder om te lezen. Het is zó herkenbaar, die nieuwsgierigheid naar het verhaal achter vreemden, mensen die je eenmalig of vaker ziet, maar eigenlijk nooit echt iets over te weten komt, maar hoe vaak ga je hier op in? Dat je dit trippend, op 15 gram Atlantis nota bene XD, gedaan hebt vond ik erg mooi om te lezen. Het is ontzettend waar wat je schrijft, maar met alleen die kennis en logica red je het niet, je hebt ook echt een drive nodig om het daadwerkelijk te doen en dat je dit allemaal al zo goed doorhebt en hier op in kunt spelen op 20 jarige leeftijd vind ik wel heel bijzonder. Hoeveel mensen van die leeftijd denken daar zo bewust over na? Hoeveel mensen van welke leeftijd dan ook denken daar zo bewust over na? Eerlijk daar ben je nog een stuk verder in dan ik en ik prijs mijzelf als iemand die toch wel redelijk veel over zulke dingen nadenkt. Toch heb jij het hier beter verwoord dan ik in al die jaren voor mezelf heb kunnen verwoorden. Good job!
 
Dan vraag ik mij toch wel af, als ik 15 gram Atlantis op heb vervormen mensen zo erg dat ze op insecten beginnen te lijken en kan ik ze nauwelijks meer met een strak gezicht aankijken en serieus nemen. Hadden jullie hier geen last van? Lijkt mij heel ongemakkelijk, vooral als het je eerste keer is.
 
Echt een mooi rapport, het bevat eigenlijk allemaal elementen die ik herken. Het blijft mij verbazen dat er zoveel herkenning is, vooral omdat psilocybine zo diep lijkt te gaan, dat het echt je meest fundamentele gedachtes en gevoelens blootlegt. En toch zijn die voor zoveel mensen zo vergelijkbaar. Diep van binnen lijken mensen misschien meer op elkaar dan je op basis van de dagelijkse praktijk zou zeggen. Of misschien is dit een vertekend beeld omdat ik dit baseer op trip reports die ik op het forum lees. Misschien is 'ons' type mens eerder geneigd dit soort ervaringen op zo'n manier te delen. Hoe dan ook, ik blijf het bijzonder vinden.
 
Wat je schrijft over 'diepgang waar het niet is' is iets waar ik het niet mee eens ben. Daar had je het de vorige keer tijdens het gesprek ook al over, maar ik denk juist dat het ook in zulke 'simpele' dingen zit, juist daar. Dat is mijn inziens de bewondering voor het bestaan, purer en simpeler dan dat wordt het niet. Is dat niet juist diepgang? Het doorprikken van alle onnodige complexiteiten en afreizen naar het diepste niveau, 'de roots', de essentie van het bestaan? Lijkt mij vergelijkbaar met het doorprikken van culturele gewoontes en het zien van de onderliggende schoonheid die hier aan ten grondslag ligt. Dan vind je ook dat bestaan overal is en vult je hart zich met bewondering. Althans zo zie ik het.
 
Was een vrij lang trip report inderdaad maar daar houd ik juist van, laat meer ruimte voor details die het voor mij en mijn inlevingsvermogen een stuk leuker maken. Juist ook zo'n lange intro met veel beschrijvingen over hoe je je voelt en wat je denkt voegen voor de lezerservaring veel toe, vind ik!
 
Heb het trip report met veel plezier gelezen in ieder geval, lijkt mij een erg leuke ervaring om iemand te introduceren in de wereld van psilocybine. Hoop het binnenkort zelf ook mee te mogen maken.

Intro : De avond voordien

Vermoeid klap ik mijn laptop dicht… Het is s ´nachts rond 3:30. Het wegvallen van het  intense licht van het laptop scherm prikt in mijn ogen.
Het enigste licht komt van het licht van de  straatlamp voor mijn studentenkot dat maar uiterst slecht wordt gefilterd door mij gordijnen.    
Ik zet mij recht strek mijn lichaam nog is goed voor ik echt beslis te gaan slapen. Te lang heb ik in een shitty houding op mijn bed gelegen met als gevolg dat mijn spieren verstijfd aanvoelen.
Terwijl ik stretchoefeningen doe op mijn Yogamat ben ik in mijn hoofd het chaos aan het sorteren.

Had een uur geleden ook weer een diep gesprek gehad met Voyager360 ( jezus man we zouden echt is moeten recorden en sharen)

Morgen zou ik eindelijk weer truffelen.  De normale spanning die ik altijd had over wat er zou gebeuren was nu verplaats door een aantal andere zorgen. Ik ben 20 en doe al sinds een heel tijdje Paddos en tripsit regelmatig mensen. Echter was het nu meer dan 8 maanden geleden sinds ik het laste keer psyclobin had gebruikt. Ik vroeg mij af hoe voorbereid ik er nog op was om de psycadelische dimensie te manoeuvreren. Want laat ons eerlijk zijn mensen! Het is echt wel een vaardigheid waar je beter in kunt worden hoe vaker je het doet. In mijn ervaring verschilt het op dat vlak weinig van jongleren, gitaarspelen of wiskunde oefeningen. Heel erg learning by doing ----learning trough failure.  

Maar dat was niet de enigste gedachte die ik had. Ik moest morgen ook nog iemand begeleiden die nog nooit Truffels gebruikt had ( of zelfs weed gerookt ) enigste drug ervaring was MDMA. Hij was in laste paar weken een goede vriend van mij geworden. Alhoewel er zaken aan hem waren die mij wel stoorden.
We waren bevriend geraakt omdat ik in de bibliotheek een boek over Pick up ( “the game†Neil Strauss) had uitgeleend en hij had zijn telefoonnummer en een hoop potlood aantekeningen toegevoegd aan het boek ( voelde eerlijk gezegd beetje zo aan als Harry potter half blood prince waar harry snapes boek krijgt … ja ja ik weet to much geek hahah)

Nadat ik het boek uitgelezen had besloot ik hem te contacteren en sinds dien gingen we regelmatig uit hier in stad om wat te oefenen en gewoon wat plezier te hebben.
Toen ik hem Contacteerde kwam tevoren dat we bedien dezelfde voornamen hadden. Wat zo een perfect “ the universe is very strange moment “ was!
 Een van de eerste dingen die ik zei was dat ik het boek niet zo goed vond omdat het nogal heel erg indirecte stijl promoot en het van een niet authentieke eerlijke plek komt. Enthousiast bekende hij dat meer of minder hetzelfde dacht toen hij indertijd Neils boek las.   We kwamen goed overeen ookal hadden we totaal verschillend karakter en we zouden in de komende maanden veel samen uitgaan en ons onze subjectieve irrationele angst blootstellen en veel bijleren terwijl we gesprekken hadden met vreemden op het straat. Maar ook onbekende meisjes in bibliotheken , koffiebars en clubs versierden en aan de haak sloegen. 



Het echt freaky wat mij wakker hield en ook echt verband hield met de trip ( anders zou ik de intro totaal overbodig zijn.) Had net fightclub gekeken. Wat basicly en film is over een  schizofreen die een clubje opricht om tegen de saaiheid en beperktheid van de Coperate culture te vechten.
Niet letterlijk vechten maar gewoon en nieuw pad proberen te maken binnen in de bestaande cultuur.
Zoals wij hier ook doen met onze verhalen te delen over geestverruimende middelen.
Of hoe dat je door pick-up een totaal ander en meer accuraat beeld krijgt over de mensen die je dagelijks tegen het lijf loopt maar niet kent.   Je weet wel al de mensen die achter recepties werken, trein-conducteuren of dat ene  mysterieuze meisje wat je soms op de universiteit opvalt terwijl je je afvraagt wat ze op haar e-reader aan het lezen zou zijn.   We weten zo weinig over hun. Ze leven langs ons terwijl in veel opzichten we ons leven delen in dezelfde settings. De treinstations, de trappenhallen, de cafestoeltjes als dit zijn gezamenlijke plaatsen. Toch weten we bijna niets van de massa´s individualistische vreemden. .. we weten eigenlijk zelfs tamelijk weinig over onze buren als we eerlijk zijn.

Het feit dat ik de terughoudendheid ( zeker hier in België in Nederland is het minder erg ) wou tegengaan kwam echt heel veel overeen met de boodschap van fight Club. Het feit dat de protagonist een schizofreen was terwijl hij het niet besefte en ik morgen truffels ging doen met een kerel die 90% van mijn interesses shared en dezelfde voornaam heeft waren twee feiten waar ik het liefst zo weinig mogelijk correlaties in wou vinden.
 
De Oefeningen relaxeerden wel mijn lichaam maar niet (zoals normaalgezien wel) mijn gedachtes.
Ik naam deze denkpatronen mee toen ik onder de lakens kroop. En ze waren er waarschijnlijk nog steeds half onbewust toen ik al lang aan het dromen was.

Trip dag zelf  (  ik weet het de intro is belachelijk lang  )

Volgende dag.

Zoals vrijwel iedereen op deze wereldbol voel is er een groot verschil in hoe ik mij s´morgens of s´avonds voel. Gedurende onze dagen en zeker in de ochtend ben ik vooral gestuurd in door routines die ik elke dag uitvoer in een half wakkere toestand. Ik dacht niet aan mijn vandaag aanstaande Truffel trip en ging gewoon naar het school, volgde , pratte met mijn medestudenten en deed mijn inkopen.

 1) Giving comfort/ going up the rollercoaster


Savonds ging ik dan echter aan de slag. Zo langzaam kwam dan toch dat kleine langzaam grotere wordend adrenaline buikgevoel in mij op . Het gevoel dat iedereen hier die al truffels genomen wel al ondervonden zal hebben. Het is in begin heel erg subtiel en dan tot het moment dat je de substantie uiteindelijk inneemt groeit het in “aanwezigheidâ€

Om mijn collega ( nomenen we hem hier gewoon R2) het maximaal tripcomfort te geven had ik hem al van ter voren doorlopen wat hij allemaal zou kunnen verwachten. We waren ook overeen gekomen om het te nemen bij hem op kot en dan misschien na bereiken van het plateau ( het moment dat je niet meer “ omhoog†gaat maar enkel “drijft/surft†op de golf van de psylo)  dat we dan is naar buiten zouden gaan om de Cultuur/natuur te voelen en op te merken wat voor een verschil het zou zijn in term van aanvoeling.

R2 was zo van “ ok laat ons dat doen†terwijl ik moest grinniken dat hij eigenlijk geen idee had van de mindfuck dat hem te wachten stond. Hij voeg me waarom ik lachte ik besloot niet direct erop in te gaan en zo te doen alsof ik te druk bezig was de thee voor te bereiden….
Moest denken aan mijn eerste truffelervaring…. Je kunt maandenlang reports lezen niets gaat je ooit voor de echte ervaring klaarstomen ( net zoals met reizen trouwens! )
“ och dat zie je noch wel† recht in zijn ogend kijken met de glimlach van een vijfjarig kind op sinterklaas. “ dat zie je nog wel ＾＾â€
 
We dronken alle twee ons theetje en namen gewoon ons gesprek daar weer op waar we het laten liggen.
Ik moest zeggen hier was het enigste punt dat ik echt bang was. Voor de rest was de trip echt uitzonderlijk “ flowy†“aware,presentâ€
Toch had ik hier wat angstgedachtes zoals “ shit wat als ik het verleerd heb of hij gaat echt bijzonders slecht† maar ik vertrouwde op mijn eigen kunnen. Ik had dit al vaak gedaan…. Het was deel van mijn vaardigheden geworden. Ik was gewoon wat onwennig nadat ik mijn 8 maanden lang op School, productiviteit, zelfvertrouwen en social skills had gewerkt was ik gewoon nog wat verroest maar niets wat ik niet zou aankunnen.

We lagen nu allebei in bed een praten een beetje. Het was grappig want ik herkende mijn eigen gedrag van 4 tal jaren geleden in hem terug met zo gedachtes als “ wooow dude die lamp is echt superfel “  of de klassieker “ ohh die muziek is eng ik ga ze verzetten naar iets plezierigers†ik wou hem niet beleren. No labels no jugement. Ik wou hem de dimensie zelf laten ondekken net zoals een baby dat voor de eerste keer uit de speelhoekje komt gekropen en op zijn pootjes door de rest van de woning krabbelt om alles te exploreren. Het was echt een leuke ervaring. Ik zag mijzelf echt terug in zijn gedrag. Hij was ook heel de tijd aan het praten. Wat ik interpreteerde als teken van verwondering of bevestiging´s zoekend gedrag “ wooow mijn hoofd voelt lijk los van mijn lichaam …. Heb jij dat ook? “

Soms lees ik trip report van first-timers en ik kan echt niet anders dan beginnen glimlachen. Ik vind het echt geweldig dat zij dat posten maar veel van die trips zijn ZOOOO HERKENBAAR… Soms lees ik er zo eentje gewoon om mijzelf te amuseren en mij te herinneren aan mijn eerste ervaring.

Effecten zijn 15min bezig R2 zegt “ ja R ik moet zeggen ik ben toch wat teleurgesteld… ik had iets… nah heftiger´s verwacht.â€
In de plaats van hem logisch te proberen overtuigen dat het nog beter ging worden enzo gaf ik hem gewoon een kleine test “ hey raad is hoe lang dat dat liedje als aanstaat? “

“ euhmm… dude wat is dat voor een vraag?â€
Ik glimlach “ Doe gewoon een gokje ! =)â€
“ klein uurtjeâ€
Hij checkte de youtubebar en riep uit vol verwondering “ Waaat!! 8 minuten! Neen da kan niet gast!â€

Moet eerlijk bekennen vond het echt een fantastisch momentje zat gewoon achterover aan het lachen.
Net alsof ik met mijzelf 4 jaar geleden zou gepraat hebben. Al dat werd versterkt door dat we zoals de toeval het wou dezelfde voornaam hadden.
Dit voelde echt grappig aan net alsof ik iemand zo de spelregels van aan videospel aant uitleggen was.



The sound of Silence

Ik keek hem aan. Hunkerend kijken naar zijn laptopscherm op zoek naar plezigerige muziek.
Alright time to take over!

“ Leg de muziek even af ik wil je iets tonenâ€
Met tegenwil ging hij akkoord.

Ik sleepte de bureaulamp tussen on beiden zodanig dat ze op de muur tegenover ons scheen.
Ik vertelde een verhaal aan de hand van handschaduwen. Ben best goed in flauwe kull improviseren mijn grootse sterkte als ik met meisjes pratte of ik in improvisatieklas zat.

En hier zaten we dan. Twee volwassen mensen die verhalen aan het vertellen waren over handschaduwdieren. Net als hol bewoners… bedoel daarmee niets slechts… gewoon het pure menselijke. Het delen van verhalen en fantasie is wat ons mensen bijzonders maakt. Letterlijk een van onze meest primitieve en unieke roepingen.


( op dit punt is het mij echt gelijk hoe dat ik mijn zinnen vorm… als je tot hiertoe gelezen hebt ben ik echt al enorm verrast van je  GOOD JOB LEZER!!)


Het beviel hem heel erg en ik voelde hoe hij steeds losser en losser wordt en meer begon te “glijden†surfen†of de substantie. Vond dat hij snel leerde.

Nu ging ik over naar meditatie. We sloten samen onze ogen en ik vroeg hem zich te concentreren op de energie die door zijn lichaam stroomde ( god voelde ik mij belachelijk toen ik dat zij maar heb echt geen betere manier voor het te verwoorden)

Het lukte hem… was echt verrast hoe rap hij dingen doorhad en kon benoemen wat hij voelde.
We zaten daar en tijde gewoon aanwezig. Dan dwaalden we af in hoe onbewust dat de mensen ( inclusief wijzelf) hun dag dagelijks leven leefden….

“ Sommige mensen hun leven is gewoon een grote reactie op hun omgeving ze gaan nooit hun eigen gedachten najagen en heel hun leven lang nooit kunnen loslaten van te functioneren op reactie bewegingen getriggerd door stimulussenâ€

Ik zei enkel “ ja klopt… tristig ehâ€

R2  “ omg da is zo erg…. Is truffels het enigste wat helpt?â€

“ Wat lol neen ? als mensen gewoon al hun routines zouden kunnen veranderen en hun denken beter observeren zou dat al veel uitmaken…. Wees gewoon blij dat je de kans hebt voor dit mee te makenâ€

“ duude…. Het is zoo mooi ….. het is zo fucking mooiâ€

Ik keek naar hem…. Hij had zijn ogen gesloten….. “ aaahhh de close deze Visuals die was ik bijna vergetenâ€

“ Dit is ongelooflijk…. Is dat mijn verbeelding of wat is dat?

“ Eerlijk gezegd… geen idee wat het precies is….. maar het is mooi eh  “

Een tijdje keken we elk gewoon naar de mooi figuren, gebouwen, lijnen , contouren van menslijke lichamen, waterdruppels, planten, tandwielen, verfdruppels en ideengolven... tenminste dat is wat ik daar in zie….

Culture as an outsider

“Kom we gaan naar buiten ik ga je nog iets tonen!†Tot nu toe zat hij heel de tijd neer ik wil hem iets gaan tonen. Toonen hoe zijn lichaam nu aanvoelde. Hij was in het begin echt enorm oncomfortabel.
Ik zag uitstel gedrag in zaken zoals bijvoorbeeld het feit dat hij lang nodig had voor zijn jas aan te doen. Het was duidelijk dat hij noch lichtje oncomfortabel was.

We pakten onze jassen stapten de avondlucht in. Het was net zonsondergang en een oranje schemer hing boven de stad. Ik herinnerde mijzelf eraan dat ik bijna nooit naar boven kijk als zo dag dagelijks int stad rondloopt.  Raar eigenlijk…. We zouden elke avond de sterren kunnen zien en niemand weerhoud ons ervan het dit te doen en toch ondernemen we niets
We zagen er best komisch uit. Ik liep rond met een notitie boek om alle kleine subtiele veranderingen in mijn of zijn bewustzijn te noteren en ook de tijd bij te houden voor later tripreport.  

Ik legde hem uit hoe je bewustzijn nu meer opgejaagder werd en dat de kunst was zich zo kalm mogelijk te voelen ondanks alles reclames, onbekende mensen en passerende auto´s. Als je tot rust kunt komen in het chaos kan je overal rusten.  We gingen naar de grote markt en stonden daar even gewoon wat rond. Er waren mensen bezig met een kerstmarkt op te richten. De meeste hadden van die gevoederde jassen aan. En het leek zo alsof het een stam Eskimo's waren die midden op de markt hun nieuw dorp opzetten. Een dorp vol met lichtjes en kerstbomen en huisjes met houten geraamte.
het was prachtig. Een van de vele momenten dat je totaal zou overzien als onbeduidend als je niet in “state†bent. Maar nu realiseerde je hoe cool het was dat al deze mensen samenwerkten om iets moois op te richten. Ok het had zeker wel commerciële doeleinden maar dat kan toch geen kwaad. Zo een kerstmarktje kan best veel sfeer aan een stadje geven.


Challenging assumptions

We zaten even op de bank en ik merkte dat hij nog niet helemaal kalm was.

Ik vroeg hem om helemaal los te laten… het lukte niet … hij was te reactief…. Misschien had ik te veel verwacht. Ik wou dit opschrijven in mijn notitieboekje toen ik teleurgesteld moest vaststellen dat mij pen het niet meer deed. Ik tikte twee passeerde meisjes op de shouder en vroeg of ze geen pen hadden voor mij. Hadden ze! =) Ik noteerde het in mijn boekje en praatte nog een beetje met hun. Ik voelde mij heel erg vrij en los. Zat gewoon op een bankje daar met hun te praten.. Vrij van alles… vrij van zorgen… niet aan het vooruit denken… beetje boeddha op de straat bank.


Ik besloot de setting te veranderen en het centrum in te ruilen voor het park met het vijvertje aan de rand van´t stad. Meer en meer werd het donkerder. Het gesprek daalde af naar onze doelen en angsten. Het werd tamelijk persoonlijk maar af en toe is het goed om zeggen wat je echt  voelt en denkt tegen andere mensen. Aangekomen in het park kwamen we een vrouw van in de 70  tegen die aan het joggen was. Toen ze ons  passeerden waren we even stil en ebbde het gesprek even weg. Hij merkte op dat hij moest bekennen dat hij dat echt moedig van haar vond. Ik ging akkoord en voegde toe dat we dag dagelijks zulke mensen zien maar er het onze hersenen niet opvalt omwille van de massas aan gezichten die elke dag langs onze netvliezen scheuren. Als je aan het trippen bent lijkt alles meer karakter en diepgang te hebben. Soms interpreteer je meer diepgang in iets dat niets heeft ( zoals de eerste uren van de trip waar je vaak gewoon een half uur naar je deken of muurschilderij kijkt) Maar zeker als je in omgeving bent van het alledaagse culturele zie je veel beter de samenhang van alles. Het feit dat iedereen enkel dat doet wat hij voor het beste houd en dat we toch zo veel verschillende mensen hebben is iets wat mij echt gefascineerd heeft.

“ Wat denk je heeft ervoor gezorgd dat ze nu hier om half tien in het park loopt met haar leeftijd ? “
De vraag haalde mij uit mijn denkbubbel “eerlijk gezegd heb ik geen idee†nadat ik er even over naadacht “ zou een tal van mogelijkheden zijn…. Misschien is het gewoon een gewoonte van haar of manier voor te ont stressenâ€

“ hmm†duidelijk niet te helemaal te vreden met mijn antwoord

 â€œwe kunnen het haar ook gewoon vragen eh ?† zij ik  nuchter

R2 lachte hij stopte plots toen hij in mijn ogen keek en merkte dat ik het als een serieux idee meende

“ neen duude† ( lichte tremors in zijn stem )

Fantastisch ! Van binnen had ik  tinkelend gevoel van overwinning! Ik zou hem eindelijk de angst kunnen tonen die zo veel mensen hebben en hem kunnen tonen hoe beperkend het is. Nu was alles wat ik moest doen hem lichtjes de angst laten voelen en zorgen dat hij zich ervan “bewust†werd en letterlijk heel zijn toekomstige kijk op zijn leven zou veranderen….

“ trouwens dat zou je  dat echt niet durven “

Ik verstond exact van waar het kwam. Ik wist dat hij eigenlijk wel antwoord op zijn vraag wou waarom dat die oudere vrouw zo besloten was gaan joggen gewoon beter haar motivatie leren kennen. Maar onderbewust vond hij dit onverantwoord of vond hij dat niet kunnen dus blokkeerde hij de mogelijkheid.
Het is de klassieke mentale strijd in iedereen. De strijd tussen verlangen en redelijkheid. Logica en Emotie.
Ze concurreren zich altijd. Iedereen heeft deze twee krachten in zijn hoofd. Gelijk welke meer dominant is schakelt de andere uit. Voorbeelden van mensen die “ te “ logisch denken zijn van die ingenieurs zonder gevoelens en zonder girlfriend … te emotioneel zou dan de spierbal zijn die bij de kleinste deuk in zijn ego defensief word. Of het meisje met de opvliegende attitude die om welke reden dan ooit altijd omgeven is door drama.

Verwijt mij alles wat je wilt misschien denk ik echt te categorisch maar je kunt er niet langs dat als je rond u kijkt het ergens wel herkenbar is.
 
Ik stapte gewoon op de vrouw af…

ik moest niet lang lopen of ik werd al aan mijn arm getrokken met een “ stop! “
 ik zag de panisch reactie in zijn ogen…. De woede en gespannenheid in zijn gezichts spieren.

dit was alles wat ik nodig heb

Ik stapte op hem af en zei doodskalm “ dit…. Dit gevoel wat je net ervaart… is angst… het zit in iedereen en weerhoudt ons dagdagelijks van 1000 zaken te doen of te weten te komen die we eigenlijk wel willenâ€

hij keek mij aan… nog steeds opgewekt maar ik zag dat mijn woorden diep  in hem resoneerden

Dus ging ik verder “ Vraag je af waarvan je bang bent? …… er is geen reden het is totaal irrationeel…. Maar iedereen heeft dat… het is dezelfde reden dat toen je 8 was een je alleen naar huis moest altijd voetstappen achter je hoorde of dacht dat je schaduw je volgde…. Angst ontspringt altijd van dezelfde basis…. Kijk ik ga nu op mijn gemak haar vragen en je gaat zien dat ze verrassend vriendelijk gaat zijn… een neen ze gaat niet door hebben dat we aan het trippen zijn want mensen zijn altijd meer opzich zelf en hun eigen onzekerheden gefocust dan op wat zich eigenlijk rond hun afspeeltâ€

Ik vertelde dit om mijn gemak. Ik wandelde naast hem met mijn sjaal en handschoenen door het stadspark op mijn totaal gemak… zelden zo vrij gevoelt in heel mijn leven.
 


Na een stilte die hij duidelijk nodig had voor alles te goed te verwerken knikte hij zijn hoofd en zei hij besloten “ ok lets do thisâ€


De vrouw was ondertussen wel al een heel poosje verder gelopen. We vingen haar op toen ze opnieuw ons passeerde omdat ze gewoon rondjes langs de vijver liep.

“ Sorry dat we storen maar we moeten je echt even een eerlijk compliment geven….â€

Ze stopte met een glimlach…

mensen adapteren meestal de emotie die jij ook voelt als je hun aanspreekt ( is een proces dat je mirroring noemt gebaseerd op onderbewust herkennen van zaken zoals oogcontact en gespannenheid van gezichtspieren…. Als het je echt boeit kan je ook “ the law of state transfer “ opzoeken)

De Sportieve grootmoeder ontpopte zich als uiterst sociaal en heel los. We praten even samen een klein kwartiertje. Is heel erg verlossend en cool als je nieuwen mensen kan benaderen terwijl jij niet over hun weet en zij niet over hun. Het creëert zo het gevoel van en wit blad te zijn. Je kan jezelf invullen als je wenst te zijn los van voorafgaande bestempelingen en vermoedens.

LAnding the plane  

Hierna gingen we samen terug naar kot aten samen en bespraken samen de trip. Het was misschien niet de meest psychedelische ervaring maar ik ging savonds slapen met veel nieuwe kennis over hoe ik in de loop van de tijd verandert was en hoe je als persoon groeit als je regelmatig trips onderneemt.
 
Ik had vandaag iemand diep in zijn eigen hoofd laten duiken en dat vond ik heel erg spannend…..

Nu wordt het wel weer tijd voor de volgende 15 gram in mijn eigen stille kamer



Groetjes bedankt voor te lezen vind ik heel erg moedig van jullie ! 

@Demion; dat klopt, truffels die uit de verpakking zijn gehaald worden altijd een beetje vochtig. Komt omdat ze dan zuurstof krijgen en verder willen gaan groeien. Als je ze lang genoeg laat liggen komt er waarschijnlijk ook weer een dun laagje witte schimmel op te staan (tenzij ze rot zijn). Bij truffels die los in zo'n doosje zitten komt dat sowieso wel vaker voor.
 
Maar nat in zo'n zakje, dan is er bij het verpakken toch echt iets mis gegaan lijkt me. Als ze nog binnen de houdbaarheidsdatum waren is het de moeite waard daar ff over te checken bij de verkoper, voor hun misschien ook handig om te weten.
 
En jup, die 2 sites zijn van dezelfde club.

Ik zou zeggen dat er zo'n zeven miljard waarheden op de planeet rondlopen.
 

Trip report 21/11/2015
 
Wie: Alleen
Wat: 15 gram Mexicana                                   
Waar: Zolderkamer
Ervaring: Eerste keer truffels, wel bekend met wiet/hasj en xtc.
 
Dit report is een dag na de trip geschreven (22/11/2015)
Sorry! het is echt enorm lang geworden en veel staat er niet eens in
 
Nadat ik toevallig op magic-truffels.nl terecht gekomen was werd ik zeer geinterreseerd in truffels en heb ik vervolgens mijn benodigde research gedaan.
 
Afgelopen week (19/11/15) mijn broer ge-appt en gevraagd als hij toevallig ervaring had met truffels waarop ik het antwoord kreeg dat hij dat inderdaad had, Hier was ik natuurlijk al vrij zeker van anders had ik hem nooit ge-appt – maar moest het natuurlijk maar even zo subtiel mogelijk brengen
Heb hem uitgelegd dat ik en een vriend wel graag truffels wouden proberen en gevraagd als hij kan tripsitten wat hij natuurlijk wel wou doen, nu alleen nog een datum prikken maar dat komt later.
 
Oké mooi, ik heb iemand waarmee ik ga trippen en een tripsitter die ervaren is – wat kan er fout gaan?
 
Het is Zaterdag 21 november 2015 en iets zit me niet lekker, Ik denk na over truffels en hoeveel zin ik hier wel niet in heb nadat ik verschillende trip reports heb gelezen hier op Psytopia.
Ik begin na te denken over mijn vorige “Trips†op XTC en wist dat je omgeving een groot deel van de trip bepaald, nu doen wij XTC altijd met een groep wat altijd heel gezellig is maar merk je toch dat mensen op elkaar gaan letten en af en toe vragen hoe iemand zich voelt/wat die meemaakt – Hier had ik totaal geen zin in met mijn eerste keer truffels.
Ik had zin om mijn eigen brein en gedachtes te verkennen door middel van truffels en wist dat dit niet mogelijk zou zijn als ik in een omgeving was met andere mensen.
 
Oké super, ik wil dus alleen trippen... maar wanneer en kan ik dit mentaal aan?
Ik had deze avond al plannen maar afgezegd zonder te zeggen wat ik vervolgens wel zou gaan doen (wil niet dat iemand zich zorgen gaat maken)
Dus plannen afgezegd en op naar de Smartshop in de stad, ik had al een vaag idee van welke soort ik wou dus eenmaal aangekomen gevraagd naar welke soorten ze hadden.
Er lag een lijst met alle soorten truffels die ze hadden en daar was het: de Tampanensis.
Hmm... die ziet er toch nog wel best sterk uit voor een mildere variant... maar even doorkijken en toen zag ik de Mexicana, deze spraak mij zeer aan - niet te sterk en dus leek het mij verantwoord om deze te nemen omdat ik toch alleen op deze reis zou gaan.
Oke, ik heb nu 15 gram Mexicana in bezit en begin denk na over wat ik nu ga doen.
Maar even langs de Shop om nog wat wiet te halen mocht ik hier zin in krijgen tijdens de trip ook al word dit afgeraden, liever in huis dan straks helemaal gek te worden en niet weten wat ik moet doen.
Na dit te hebben gehaald moest ik nog maar even langs de supermarkt om wat M&Ms te halen en Arizona Ice Tea mocht ik de truffels zonder niet naar binnen krijgen.
 
Eenmaal thuis aangekomen was ik best wel nerveus maar tegelijkertijd had ik er super veel zin in, even maar mijn kamer goed voorbereiden.
Kamer helemaal schoongemaakt, stofgezogen, raam gelapt en alle voorwerpen (messen ed.) opgeruimt op een plek waar ik tijdens de trip niet bij zou kunnen komen, je weet maar nooit!
Nu nog even een Playlist maken voor tijdens de trip: Entheogenic en Shpongle klinken wel goed dus dat word het, en voor de zekerheid mocht ik bad gaan ook maar mijn “normale†muziek wat ik normaal luister klaargezet zodat ik misschien terug de “normale†wereld in kom.
 
Het is 19:30 en ik was van plan om om 20:00 te truffels te gaan nemen maar ik kreeg toch ontzettend honger na 4-5 uur niks gegeten te hebben, naja toch maar even een broodje falafel eten... liever dat het wat langer duurt voordat ze werken dan dat ik de hele trip honger heb.
Het is 20:00 en ik voel het broodje nog erg op men maag liggen dus besluit vervolgens te wachtten tot 20:30, ik ging ervanuit dat de truffels dan rond 21:30 zouden werken en ik tot een uur of 03:00 door zou gaan.
 
Het was mijn plan om zoveel mogelijk op te schrijven op mijn telefoon van de trip met tijdstippen etc.
 
Het is zover! Het is 20:30 en ik voel me goed, tijd voor de truffels – Super veel zin in dus, ik open het doosje en leg de helft in mijn hand, ruik eraan (rook bijna niks) en vervolgens in mijn mond gestopt.
Goed kauwen en de smaak was niet zo erg als mensen voordoen, goed weg te krijgen zonder drinken en meteen nog maar de andere helft weggekauwd.
Nasmaak is niet heel fijn, na een slokje Ice Tea nog niet tevreden... dan maar even tandenpoetsen.
 
20:33 – Even lekker relaxed een spelletje Hearthstone spelen tot ik iets ga merken.
20:41 – Ohja vergeten, even muziek op en mijn lampjes aan die alle kleuren kunnen krijgen d.m.v. een afstandbediening, lijkt me super hoe dit er straks uit zal zien.
20:45 – Stel mezelf de vraag “Ben ik nog normaal? Merk ik al iets?†als je jezelf dit vraagt dan weet je al hoelaat het is. Ik voel me nu dus al lichtelijk high en ben verbaast dat ik nu al dingen merk.
20:51 – Het nummer “Psychocosmic Parallelism†van Entheogenic komt op en ik word in een trip getrokken, ik hoor het nummer op een manier zoals ik nog nooit muziek heb gehoord en krijg rillingen door mijn lichaam en het is ineens enorm koud, even naar de kast toe en een dik vest aangetrokken.
20:58 – Oke nu begin ik het toch echt wel te voelen, dingen vervormen voor mijn ogen en mijn handen lijken meters van mij af te zijn, dit is dus hoe truffels zijn... genieten van muziek en vervormingen, super!
21:05 – Ik kom net uit een diepe trans waar ik naar mijn achtergrond van de computer zat te staren waar alles vervormde en de kleuren héééél intens waren, oranje was nog nooit zo oranje, paars nog nooit zo paars en groen nog nooit zo groen.
Deze trans lijkt voor mijn gevoel super lang geduurt te hebben en ben zeer verbaast dat er nog maar 7 minuten tussen zitten sinds mijn vorige note en begin hardop te lachen.
Op dit punt was het ook super moeilijk om mij op mijn mobiel te concentreren en typen ging al helemaal niet!
 
Volgende note: “Tijd doet er niet meer toeâ€
 
Hoelaat ik dit heb geschreven weet ik dus niet meer want “Tijd†was er niet meer voor mij.
Ik was mijn besef voor tijd dus kwijt en zat een vollop te genieten van alle kleuren en vervormingen die ik met mijn eigen ogen kon zien!
De muziek stond niet al te hard op de achtergrond en ik sloot verder alles af op de PC want de PC was niks meer aan.
 
Na veel bewondering te hebben voor alles om mij heen kreeg ik ineens heel erg last van mijn hoofd, geen normale hoofdpijn maar enorm veel druk achter op mijn hoofd.
Dit is een heel naar gevoel en begin spijt te krijgen van de truffels en was voor heel even bang dat het fout zou gaan, door de koppijn heen bedenk ik me dat ik hier zelf voor heb gekozen dus de consequenties die er volgen moet ik maar gewoon accepteren.
Toen ik dit eenmaal in mijn hoofd had was ik ineens in een plek waar alles mooi en goed was, zoveel rust door mijn lichaam en wou dus vollop genieten van de stilte en deed de muziek uit.
Na een tijdje te hebben gezeten in complete stilte en ik mijzelf diep en hard kon horen nadenken over van alles terwijl ik de lichtjes aan het bewonderen was gebeurde er iets...
 
Ik wist niet meer wie ik was, waar ik was en wat ik deed.
 
Toch heb ik een note op mijn mobiel weten te maken met het volgende: “Realiteit begint weg te nemen????â€
Met daaronder: “Wtf, grootste mindfuck... Terwijl ik dit typ ook wtfâ€
 
Ik weet nog steeds niet wie ik ben en begin rond te kijken door de kamer, het tapijt lijkt een zee met hoge golven en mijn stoel lijkt een schip te zijn waar ik op sta – Hier word ik misselijk van en val van het schip, zwemmend door de golven op zoek naar hulp.
Wat er hier verder is gebeurd en hoe ik uit de zee ben gekomen weet ik niet maar hier was een moment waar ik helder kon nadenken, ik wist weer wie ik was en besloot op mijn mobiel te kijken.
Ik wou weten hoelaat het is maar ik kon het niet zien, de cijfers waren geen cijfers meer en besloot dus maar een note te schrijven over hoe ik cijfers niet meer kon zien.
 
 
Tot mijn grote verbazing was er al een note:
“Im lost?
 
Shit kliktâ€
 
Ik begon te trillen, zweten en trok mijn shirt uit en was weer terug in de put van net waar ik niks meer wist.
Hoe kon dit gebeuren? Hoe kan wat gebeuren? Wat is er gebeurd? Hoe laat is het?
 
Ijsberend door mijn kamer heen begon ik mijzelf allemaal vragen te stellen en kon niks antwoorden, kwam nergens uit en ging dus op mijn bed liggen om proberen te slapen en uit deze hell te komen.
Hier sloot ik volgens mij voor de eerste keer mijn ogen en dacht ik dat mijn gedachtes kon zien, alles begon terug te komen en heb ik nog nooit zo diep nagedacht.
 
Ik begon te trillen van vreugde (kon mobiel amper vasthouden) dat ik dingen weer begon te snappen en besloot een screenshot te maken van een deel van de note:
Na een tijdje hierna gestaard te hebben snapte ik alles, alles klikt, Shit klikt.
Hoe kan dit? Hoe kan het dat ik dit eerder heb opgeschreven zonder te weten maar het nu allemaal klopt?
Mijn broer wist niet dat ik had besloten deze avond truffels te doen en heb de screenshot hierboven naar hem gestuurd via whatsapp met de tekst eronder “Lol, dw about it leg alles morgen uitâ€
 
Op dit punt kon ik de tijd nog steeds niet zien maar heb het net even teruggekeken.
 
Dit moet natuurlijk extreem raar zijn voor hem om dit om 23:35 binnen te krijgen en daarbij kreeg ik de bijpassende reactie: “Wtf?†“Truffels gehad?â€
 
Ik had op dit punt nogsteeds geen besef van tijd en heb voor mijn gevoel uren met hem ge-appt, na wat vragen van hem over waar ik was, als ik alleen was had ik een enorme mindfuck.
Ik schreef dit naar hem:â€Jij typt wat ik denk?†dit is ook precies hoe ik het beleefde, elke keer als ik een gedachte had typte hij dit naar mij.
Tijdens dit hele gesprek tussen mijn broer en mij zat ik puur gefocust op mijn mobiel en zag ik verder niks anders meer, tijd was nog steeds niet te lezen, soms had ik moeite met lezen en het beeld trilde enorm.
 
Toen zei die dat ik dingen moest opschrijven met pen of op pc waarop ik steeds heel kortaf “Nee†en “Nope†antwoorde, toen zei hij iets wat mij WEER een enorme mindfuck gaf “Want je gaat dingen die je snapt. Morgen niet meer snappen†“Heb je heel ander perspectief†– Op dit moment zat ik zo in de trip dat ik dat niet helemaal geloofde, want IK SNAPTE ALLES.
Omdat ik alles wist en hij wist dat hij anders zou denken zei ik daarom: “Waarom denk jij dan nu dat je dingen anders gaat denken?†“Mindfuck, maar makes senseâ€
 
Na deze mindfuck werd mijn mobiel me iets teveel en zei ik dat ik later nog even van me liet horen en nu “Terug naar waar ik net was†ging – dit heb ik om 23:43 ge-appt.
 
Het duurde niet lang voordat ik weer op de plek was waar ik alles snapte en relaxed in mijn bed lag, af en toe kijkend naar het raam naar de sterren en straatlantaarns.
Dit was een plek die ik niet kan beschrijven, alles klopte en alles was goed... enorme rust.
 
Na een super relaxte reis door mijn hoofd en gedachtes besloot ik weer te appen, het eerste wat ik stuurde was: “Newton's Third Law†om 23:52 (De “reis†was maar 9 minuten?!)
Dit stuurde ik omdat ik de hele tijd met een film in mijn hoofd zat met de quote “Action. Reaction.†En ik kon er maar niet uitkomen welke dat was (Achteraf de film “The Chorusâ€) en probeerde ik steeds te googlen wat het was en kwam ik steeds maar weer uit op Newton's Third Law wat weer echt een mindfuck was.
Nog even een klein momentje gehad hierna waar ik nadacht over het brein en stuurde “Brains are fucktop†“Trying to understand itself†“Like wtf broâ€.
Toen vroeg mijn broer “Hoe ervaar je tijd nu†waarop ik antwoorde “Tijd maakt niet uitâ€.
Hierop kreeg ik het antwoord: “Leg het aan me uit man. Ik begrijp je niet†“Dingen die je nu denkt zijn niet obvious voor meâ€. Dit was dus weer een mindfuck voor mij omdat voor mij natuurlijk alles klopte.
 
Na veel kijken zag ik eindelijk de tijd weer! Het is 00:00, wow! Dat is raar, hoe kan het dat ik precies om 00:00 de tijd weer zie? Toeval? Geen idee.
Ik kon de tijd weer zien, dus tijd om even naar de wc te gaan – Ik liep de deur met moeite uit en het leek alsof ik een andere wereld in liep, het is hier koud en alles lijkt 10x zo groot als normaal.
Eenmaal in de wc aangekomen deed ik mijn ding en besloot ik naar rechts te kijken waar een spiegel is, zo wat was dat eng! Mijn gezicht smolt en de spiegel leek geen reflectie maar een andere wereld, toch maar even voor de zekerheid ernaartoe lopen... mijn pupillen waren zo groot als mijn hele oog en ik zag niks anders dan een soort van demoon.
Naja, genoeg daarvan veel te eng voor mij... terug naar de kamer.
 
Eenmaal aangekomen op de kamer nog even ge-appt met mijn broer totdat hij op bed ging, stiekem was ik wel blij want nu kon ik de mobiel weer wegleggen en nog even trippen tot het eind!
Dit is misschien wel het mooiste moment van de trip, ik kon weer puur op mezelf zijn en had alles onder controle. Ik was trots dat ik zo'n zware reis in mijn eentje kon maken en ging nog even op de bank nagenieten van alle kleuren, vervormingen en sterren die ik buiten super helder zag schijnen.
Op dit moment besloot ik mijn oortjes in te doen en nog muziek te luisteren tot de trip zou wegzakken zodat ik lekker kon slapen.
Het was 01:23 en ik besloot mijn bed op te gaan waar ik nog zo'n uur heb nagenoten met mijn ogen dicht tot ik in slaap viel.
--------------------------------------------------
Al in al was het een super mooie ervaring en zeker voor herhaling vatbaar en ben ik blij dat ik dit toch in mijn eentje heb gedaan. (maar wil dit zeker met andere mensen beleven)
Dit report was voor mij super moeilijk om te schrijven omdat het meeste van de trip niet in woorden uit te leggen valt, en chronologisch zal ook wel niet alles kloppen
Heel veel van de trip staat dus niet in dit report omdat het simpelweg niet uit te leggen valt voor mij, en heel veel van het genieten van de kleuren etc is niet interessant om er steeds weer in te zetten
Na het teruglezen lijkt het best een duistere kant te hebben maar zo ervaar ik het helemaal niet, ik heb het gevoel dat ik dingen nu beter begrijp en het een reis was waar ik mezelf heb gevonden.
Shit klikt.
 
 
 
 
 
 

Pahahaha!!!

Oh man....... Dus dat was je allemaal aan het doormaken voor dat ik je opbellde!? 

Looooool niets van gemerkt zeg! 
 
Wow heftig zeg. Ook al soort gelijke ervaring gehad waar ik letterlijk compleet zwart ging en geen controle meer had over mijn lichaam. Scary as shit. zeker als daarna je kamer verwoest is.


Nou ik vond dat je toch nog goeie dingen zij in de skypecall. Ik zelf was ook op een iets andere "frequentie" dankzij mijn Weedpijpe.

Moeten zeker is samen  trippen. Ik doe morgen en Trip met iemand die nog geen ervaring heeft. Wordt voor mij ook weer tijd want het is echt al lang geleden nu.


Groetjes 

Yes! Clickbait Titel werkt!!!!

Hahaha!  Grapje deze report gaat echt over fobieën overwinnen op truffels. 


Maar wat ben ik onbeleefd zeg ! Welkom welkom lezer!  Hoe gaat het met jou?
Hopelijk heb je het naar je zin. Ik zou je aanraden om iets kleins voor te drinken te halen en je op het gemak dit door te lezen. ( thee, koffie, rode-bieten sap als je dat echt lust xD) 


Wie zijn woorden lees ik ? 

Kort inleiding over wie ik ben zodanig dat je een beter kader heb en  verstaat waarom ik dit schrijf. 

Ik ben een 20 jarige Belg die al sinds mijn 16 is beginnen experimenteren met psycadelia. Nooit echt ervaring gehad  met andere ( illegale)  middelen daarvoor. Mijn beeld over drugs was heel erg cultureel bepaald en totaal foutief. Ik neem aan dat dat iets is waar velen van jullie zich mee kunnen identificeren.
De eerste keer dat ik truffels nam heeft mij dit geholpen om mijn eigen alcohol probleem op te lossen (niets te dramatisch maar wel een bijna dagelijkse nood aan) 

Over de jaren heen heb ik truffels gebruikt om andere mensen te helpen hun angsten te overwinnen of beter grip te krijgen op hun verslavingen. 

Ik ben een sterk overtuigt iemand dat psycadelia het geene is wat je uit de Egocentrische mindset haalt en je een echte realistische kans geeft om je heel leven door een nieuwe lens te bekijken . Zodanig dat je je oude gewoontes, doelen en overtuigingen laat vallen en vervangt door gewoontes en doelen die je helpen een nieuw leven langzaam “op te bouwenâ€

 
 

Moet wel bekennen ….
Ik ben een beetje een junkie voor te experimenteren met nieuwe ervaringen. Ik heb truffels al in een tal van uiterst buiten-gewone settings genomen en veel bijgeleerd. ( in een bos, op een straatfeest/kermis, s´nachts  op een kerstfeest, al fietsend etc....) Maar ook in verschillende sociale settings al ( met mensen die ik ken, met vreemden , in discotheek etc…)

De trip die ik nu ga beschrijven is van ongeveer een jaar geleden maar ik denk dat je er veel van kan bijleren omdat het een goed voorbeeld is van hoe je fobische angst het beste kunt bestrijden:

Veel leesplezier ! 
R.S


Setup

Ik had al gezegd dat ik iemand ben die veel experimenteer met verschillende scenario's waar je kunt trippen. En jaar geleden woonde ik in Heerlen ( zuid-Limburg NL) en wou ik de regio waar ik woonde een beetje verkennen met mijn fiets. Zeker omdat de regio iets meer heuvels en bossen heeft leek mij dit een prachtig idee. Dus kocht ik begin van de weke wat truffels en vulde vrijdag namiddag een rugzak met vers fruit en fietspomp en een notitieblokje en begaf mij op mijn tweewielig avontuur. 



Fietsen op Truffels (Surfen op kleuren)

Ik nam de Psylo in voordat ik vertrok. In de vorm vaan een theetje. Direct na inname sprong ik op mijn fiets. Ik rijd als hobby veel met mijn fiets en wist van ervaring dat ik bekwaam genoeg was om in gelijk welke omstandigheden nog voldoende mijn controle over het “metalen paard met wielen†te krijgen.
De eerste half uur was ik nog gewoon nog uit de stadcentrums aan het rijden. Ik voelde nog niets anders dan in mijn alledaagelijkse “stateâ€.

Maar langzaam overspoeld mij de  stilte. Ze omvat mij net als een als een luchtbel.  Men voelt  de wind die de bladeren van de bomen haal ( was in de herfst)  steeds meer aanwezig. Terwijl de geluiden van de Auto´s steeds meer op de achtergrond komen. Het begint te regen. De straat word nat een weerspiegelt alle lichtreflecties van straatlampen , achterlichten en winkeladvertenties.

Truffels halen je echt enorm terug naar het “nu†je beseft eigenlijk dat je normale dagen steeds leeft in het denken. “ wat moet ik doen? Wat gaat er gebeuren?  Wat gaan ze van mij denken? Etc…†Als deze mentale “chit-chat†valt helemaal stil op psylo. Misschien niet als je in je kamer ligt te trippen onder je dekentje. Maar zeker als je je lichaam gebruikt om op twee wielen door de straten te vliegen.  



De kleuren worden sterker. Ik beslis de straat af te gaan en wat kleinere wandel/fietspaden te bereiden. De omgeving verandert. Ik verlaat langzaam aan het centrum en kom nu toe in een meer rustigere buitenwijk.
Auto´s ,vrachtwagens en verkeerslichten worden vervangen door Joggers met fluoriderende tops, fietsers en spelende kinderen.
Wat voel ik mij fantastisch zeg zo vrij en “floaty†en totaal aanwezig.
Met een grote glimlach zie ik in de verte een voetgangersbrug die over de snelweg verloopt en toegang geeft tot een bos. Mij totaal onbekend. Het ruikt naar avontuur! Enthousiast schakel ik nog een gang toe en rijd op de brug af met glinst..:!!!???

Een dolk van Paranoia

Oh neen fuck!! Fuck!!!fuck!!! fuck!!! fuck !!! een hond is op de brug. Er is een man met zijn hond op de smalle voetgangers brug. Ik zie alleen de omtrek van hun. Een grote dunne man een en hond die tot over zijn knieën komt.
 

Al sinds kinds af had ik een echt sterke fobische angst van honden. Gelijk of groot, klein, schattig of energiek. Ik heb er een panische angst aan. Zelfs tot op dat nu toe ( op moment van trip was ik 19) kon ik mij nooit op mijn gemak voelen als we bijvoorbeeld op familiebezoek waren en er was en hond. Als voetganger zou ik expres altijd op de andere kant van het straat lopen dan mensen die gingen wandelen met hun hond.
Als er dan toch geen ontsnappen aan was en ik in de buurt van een hond was. Zou mijn ademhaling spierspanning altijd heel erg bekrompen en stijf worden.

Stel je gewoon je zus of vriendin voor als ze een spin ziet. En dan heb je mij met honden. Behalve dat ik niet schreeuw.. ik was veel te bang voor überhaupt te schreeuwen.

Overstuur…. letterlijk

Mijn hart slaat op hol. Ik voel letterlijk elke spier in mijn lichaam opspannen. Ik wordt van mijn “floaty wolk van pressence†gesleurd en plots overspoeld door een hoofd vol schreeuwende gedachtes. Mijn handen trillen en onmiddellijk duw ik op de rem van mijn fiets.

Ik kan niet denken….. Er zijn wel gedachtes en stemmen in mijn hoofd maar ze helpen mij niet verder. Ze draaien gewoon in cirkelredeneringen.
Ik wil omdraaien….. maar ik ben te verstijfd. De paniekaanval was nog erger dan normaal gezien omwille van de psylo. Wat een rot idee. Wat doe ik hier… waarom ben ik niet thuisgebleven. Ik beslis terugterijden.


Ik duw mijn fiets de in de andere richting. Vluchten… “klassiek reactie†denk ik alleen teleurstellend
. Zwakkeling…. Omwille dat ik zo opgejaagd ben blijf met mijn schoenveter aan mijn pedaal hangen. En zo blokkeer ik zo mijn eigen voet. Het gaat vliegensvlug. Mijn voet zit vast. Ik verlies het evenwicht en kantel samen met min fiets om. Mijn wang en voorhoofd beland op het fietspad. Het is gelukkig was het niet van asfalt maar gewoon van gras en aarde.
De modder voelt koud een onaangenaam aan. Mijn veter zit nog steeds vast geknoopt aan de pedaal.

Opstaan en Objectief blijven!?!!??
 
Langzaam en twijfelachtig trek ik mij recht. De angst is er nog steeds. Alleen is ze nu vergezelt door schaamte dat ik zo zwaar op mijn bek ben gegaan. Er komen een paar omatjes voorbij en vragen of alles inorde is. Ik bedank ze snel voor hun bezorgdheid. Met een stille stem een oogcontact vermijdend. Mijn bril is ook krom omdat ik op mijn bek ben gegaan. Ik kan hem niet meer dragen.

ik analyseer even mijn situatie objectief.
Ik ben ongeveer 45 min fietsafstand van thuis af. Ik zit hier vast. Mijn broek is gescheurd aan de knie en ik heb nieuwe schaafwonde aan zowel gezicht als knie.
 
Ik draai mij weer om. Omdat ik pijn in mijn been/ knie niet wil voelen begin ik gewoon langzaam te wandelen naast mijn fiets.
Op dit moment kan het mij niet boeien welke richting ik uitga. Ik probeer gewoon de pijn te vermijden. Net alsof je je probeert af te lijden van de pijn van een spierkramp door wat dom rondelopen.

Walking Into Fear

Opeens zie ik de brug weer… de man en zijn hond staan er nog steeds op.
Daarnet heb ik alleen hun contouren gezien . Ik kijk nu langer uit in hun richting. De man lijkt minder aangsaanjagend dan de vorige keer.

Ik blijf wandelen.

“Ik ga die brug overâ€â€¦. De woede op het feit dat ik net angstig ben geworden voor niets geeft mij een  voordien onbekende heel sterke “ focusâ€

Stap voor stap ga ik op de brug af.
Ik voel mijn spieren weer opspannen en mijn hartslag omhoog gaan hoe dichter ik bij de brug kom.
 
 
100 meter. De stilte is adem ontnemenend. Alles in mijn hoofd en lichaam zegt mij dat ik geen stap verder meer kan. En met elke stap die ik neem bewijs ik mijn hoofd het tegendeel.


50 Meter. Ik ben nu dicht genoeg voor de man en hond te herkennen. Het eerste wat ik zie is dat de hond geen leiband heeft. Wat het voor mij voor een of andere reden nog erger maakt.
De man is al wat ouder heeft krulhaar en heft een peetje op. Hij is is aan het bellen op de brug met iemand.
De hond draait zich om naar mij. We hebben oogcontact.
ik denk niet. Ik ga gewoon. Ik realiseer zelfs niet dat ik dit aan het doen ben.
De hond wandelt op mij af.  Ik blijf kort even staan.
Verstijft.
1 seconde later beslis ik dan toch voor verder te wandelen.
De hond is nu bij mij. Hij is zowat 10 meter van zijn baasje weg die nog niets door heeft.
De hond loopt rond mijn benen. Ruikt aan mijn broek en vraagt zich waarschijnlijk af waarom mijn  halve broek vol met modder hangt.
 
 Opluchtende vrijheid

Ik begin te lachen.. Ik kan niet anders. Letterlijk elke spanning die ik had verlaat mijn lichaam in de vorm van een lach.
Omdat ik mij in het moment veilig voelde. Probeer ik gewoon is de hond te aaien. Ik deed het wat hapering en voorzichtig maar toch was ik blij dat ik dit kon doen. Ik aaide zijn vel voor en kort poosje en trok mijn hand terug net alsof een ik een warme kookplaat had aangeraakt.
De hond gaf er niet om. Ik was nu gestopt met wandelen en mijn aandacht enkel op de hond gefocust. Het was een iets oudere labrador. Na nog is diep adem te halen aaide ik hem nog is.
Ik was echt verbaasd van mijzelf dat ik dit aan het doen was. Ergens diep van binnen had ik altijd gedacht dat ik dit  voor een of andere reden nooit kon doen.
 
 
“Nah ich glaube er mag dich! “

De man is een duitser. Dat is niet zo ongewoon in de regio waar ik woonde.
 Ik glimlach hem knikkend toe en wandel verder over de brug.

Wortels van onze angsten

Ik voelde mij ongelooflijk. Een hele last viel van mijn schouders. En ik voelde mij echt als de allergrootste badass ooit. ( ookal had ik als je het als buitenstaander zag enkel een hond geaaid =D)

De grijns kreeg ik niet van mijn gezicht. De pijn van mijn  knie bleek nu plots ook niet meer zo erg. Dus zwierde ik mij weer op mijn fiets een pedaalde er van los. Ik kom terecht in een bos. Het ruikt er fris en naar onaangeraakte natuur. De Psylo kickt nu echt in. De bomen vervormen en de kleuren worden zo veel scherpen. Visueel ziet de wereld er plots zo uit alsof je de resolutie op een pc scherm verhoogt hebt en het kleurencontrast omhoog zwiert.

1 uur lang heb ik onder een boom in het bos gezeten en gewoon wat gefilosofeerd. Ik dacht na erover wat er net gebeurt was. Waarom had ik zo een angst voor honden? En zou… nu ik er mij aan blootgesteld had mijn angst verdwenen zijn? Op school had ik net iets geleerd over systematisch angst degradering. Ik dacht erover na hoe bevrijdend het zou zijn verlost te zijn van mijn angst voor honden. Angst is iets dat mij altijd gefascineerd heeft. Het irrationele ervan. Het is zoo ongelooflijk beprekend en paralyserend. Het kruipt overal. Het zit in mensen hun gedachtes en gewoontes. In hun uitspraken en delusies.

 Onverwachte wending

 Ik volg het bospad wat verder op mijn gemaakt tot ik uitkom op een weide.
 
Ik besluit ook hier even te pauzeren en mijn Fruit op te eten die ik had meegenomen kort voor ik vertrok vanuit thuis.

Ik lag gewoon wat in het gras toen plots een groep mensen langskwamen allemaal met een hond.

Ik was verbaasd! “Wat raar zeg?†Er waren zeker een dozijn mensen die allemaal 1 of meerde honden aan de lijn met zich meetrokken. Ze placerden zich iets verder op d weide en begonnen zich op een rij op te stellen. Het was een hondentraining. Er waren een hoop Schepers een jachthonden.

Alhoewel ik toch nog een beetje angst voelde. Was ik tamelijk relaxt en keek gewoon vol fascinatie toe. Ik had nooit echt tijd gehad voor de schoonheid en majesticiteit van de dieren echt te appreciëren. Voor de eerste keer kon ik gewoon aar hun kijken zonder overspoeld te worden van domme irrationale gedachtes. En ze gewoon accepteren voor wat ze zijn. Het voelde zo cool aan. Net alsof een oud stukje van mijn geest stierf. En in de plekke daarvan had ik weer een wit blad dat ik kon invullen gelijk hoe ik wou.
Iedereen die al bepaalde angsten overwonnen heeft weet wel over welk gevoel ik aan het praten was. Het voelde zeker nog bevrijdende aan omdat ik op de “trip atmosfeer zatâ€
 
 
Vormen Kleuren en tjdsvervormingen
 

Ookal heb ik het in deze trip-report niet echt veel benoemd maar ik ondervind heel de tijd de gewoonlijke visuele, auditieve hallucinaties die aan het trippen verbonden zijn. Ook moet ik opmerken dat in de periodes waar ik ook mijn lichaam gebruikte voor te sporten dat ik een beter inzicht kreeg in hoe mijn lichaam werkte dan ooit te voren. Voor mensen hier op het Forum die misschien is truffels gaan combineren  met hun hobby of sport gaan hoogstwaarschijnlijk soortgelijke dingen opmerken.

Conversatie met net iets andere dame

De honden training is gedaan. Ik moet zeker een goed uur hebben meegekeken vol fascinatie.
En van de deelnemers stap samen met haar scheper op mij af.
“ En heb je ervan genoten?†Een vrouw in met donkerrood haar en wat sproeten in haar gezicht. Ze lijkt net in haar jaren 30 te zijn. Eerlijk is eerlijk. Ze is niet onattractief ( ookal is ze 30 ik geef ook voor de rest geen fuck om leeftijd eigenlijk xD)
  
“ Zeker niet echt een dagdaglijks iets†Zeg ik glimlachend. Ik moet mijn hand boven mijn ogen houden omdat ik anders rechtstreeks in de zon kijk.

Haar scheperhond ruikt nieuwsgierig aan mij. Je kunt zijn neus voelen hoe ze mijn broek aan raak. Op een bepaald moment ruikt hij zelf … nou ja tussen mijn benen. Ten slotte gaat hij over naar de rugzak waar fascineert word door een trui die ik erin gestoken had.

Terwijl de hond zijn curiositeit vrije loop laat kijken we beiden naar de hond.
Ik voel een klein beetje angst maar niets meer te vergelijken met de mate van het fobische niveau dat ik op de Brug een paar uur geleden ervaren had.

“Hij lijkt mij erg lief moet je hem dan nog veel disciplineren? “ Vraag ik met een half uitdagende glimlach.
 

In mijn achterhoofd lach ik mij kapot met de gedachte dat ik eigenlijk zwaar aant trippen en over in de achtergrond dansende geometrische figuren zie terwijl die vrouw gewoon denkt dat ik een verveelde  jongen in het grass ben.

“Nah hij moet nog beter kunnen luisteren voor we hem in dienst gaan brengen? “

Kijk haar vragend aan “ In dienst?â€

“ Ach ohjee… ja ik snap je vraag… dit is niet mijn hond eh… hij hoort eigenlijk de politiecentrale toe maar ik moet hem gewoon opleiden.â€

Het niveau van verstijfheid kan je je niet voorstellen. Hahahahaha omg dat was gewoon een politie hond in opleiding en ik loop hier heel zwaar te trippen.
in mijn hoofd dacht ik enkel Wat zijn de kansen dat dit zou gebeuren……â€

Maar omdat ik mij eigenlijk heel vrij en los voelde was ik maar eenhalve seconde of zo in choque. Ik probeerde het zolang het gesprek duurde niet echt over na te denken.

We hadden nog een minutje of twee van nog wat small talk en op het einde vroeg ik haar hoe ik het beste terug kwam naar Centrum Heerlen.

Kapot ,Vermoeid, Geblesseerd en Gelukkig

Ik zwierde mij weer op mijn fiets en reed de bosweg terug die ik gekomen was. Het zou nog anderhalf uur zijn tegen dat ik thuis zou aankomen. Mijn kuitspieren waren nu al vermoeid maar ik had weinig keuze. Met een nieuw soort ontdekt zelfvertrouwen in mij reed ik door smalle bosjespaden terug.

De effecten van de psylo dimmden langzaam af. En tegen dat ik thuis toekwam was het donker en gewoon vermoeid. Ik maakte mij nog een theetje en viel al om  7 uur inslaap. Mentaal en fysiek uitgeput. Stralend over het avontuur dat ik beleefd had.. Dommelde ik langzaam in slaap.


  


 
 
PS: De foto hierboven is mij een half jaar later op vrijwilligers werk in een berdoprje in marroko. Op de foto ben ik aan het luisteren wat het doprshoofd zegt over de toestand van het dorp/regio. De hond daar is een eigenlijk een wilde hond die niet echt aan een familie toebehoorde. Ondanks dat hij toch erg luid was voelde ik mij totaal op mijn gemak in zijn aanwezigheid ( en wederom hij zich ook bij mij)
Als ik deze foto terugzie moet ik altijd glimlachen. En half jaar voor opname en zonder truffels had deze foto nooit kunnen genomen worden.



PSS: Hartelijk bedankt voor te lezen! Een een grote proficaat als je dit alles gelezen hebt!...... ( neen serieus ik meen het echt proficaat ik ben jalours op je concentratie vermogen =D)

Als je soortgelijke ervaringen hebt of ook avonturen beleefd hebt aub wacht niet om ze te delen! =)

Laat mij ( en iedereen anders ) Weten !

Ik wil ze echt heel graag horen en ik ben zeker dat er nog een tal van anderen geboeid zijn in je verhaal. Dus post ze hieronder of maak zelf een eigen trip-report aan!


Ik wens jullie allemaal en fijne Dag toe een wens jullie toe dat het pad waarop jullie lopen spannend en magisch is

Dankjewel!

R.S