Voyager360

Wat een geweldig report! Echt prachtig! Veel klinkt redelijk herkenbaar, maar dan sterker, dan wat ik veelal in truffel-trips meemaak. Echt ontzettend mooi dat avontuur en het handelen daarnaar, in een setting die me echt prachtig lijkt. Ik vraag me alleen af, hadden jullie het niet stervenskoud zo midden in de nacht in de winter? Ik heb nog nooit van deze repen gehoord trouwens, maar dat is wel erg interessant zeg!

Dat veranderen van gezichten heb ik niet zo sterk meegemaakt als jij hier beschrijft, maar met name die reptiel/hagedis-achtige gezichten komt wel heel vaak voor in zwaardere psychedelische trips geloof ik. Bijvoorbeeld hier ook (ging hier om DMT):

Heel interessant in ieder geval!

Hoi DW,

Ik heb zelf geen ervaring met Mexicana truffels, maar wel met Tampanensis, Atlantis en nog een paar anderen. Als het klopt met de sterkte zoals op de site van magic-truffels.nl lijkt het mij dat 10 gram Mexicana voor de eerste keer niet voor problemen zal zorgen.

Dat je geen truffels moet gebruiken als je niet lekker in je vel zit is in principe een goede waarschuwing, over het algemeen heb je dan een verhoogde kans op bad trips. Máár daar moet wel bij gezegd dat bad trips juist heel leerzaam kunnen zijn. Truffels houden je als het ware een spiegel voor, je gaat over het algemeen heel anders naar jezelf, je leven en de wereld om je heen kijken. Dit kan in eerste instantie choquerend zijn of lastig om te verwerken, maar op de iets langere termijn zal het je waarschijnlijk enorm veel helpen omdat je een hoop nieuwe inzichten verwerkt waar je zelf echt helemaal achter kunt staan en die ontzettend 'puur' zijn, onaangetast door de maatschappij. Ook kun je foutieve denkbeelden die je hebt dan makkelijk van je afschudden. Dat filosofische en spirituele is een heel belangrijk aspect van truffels, het is echter geen garantie dat dit elke trip aanwezig zal zijn. Soms voel je je gewoon raar of voel je weinig, maar dit is van tevoren totaal niet te voorspellen. Dus als het niet verschijnt, gewoon een tijdje (bijv. 2 weken) later opnieuw trippen (als je interesse hebt) op misschien een iets sterkere soort of hogere dosis.

Maar goed, terugkomend op je vragen. Als ik dit zo lees zou ik gewoon trippen en me niet zo'n zorgen maken. Grote kans dat je ofwel een nieuw respect voor jezelf vindt waardoor negatieve gedachten je minder kunnen raken, of je wordt rechttoe rechtaan met je negatieve gedachten geconfronteerd. Dit laatste is niet fijn aangezien dit heel intens kan zijn, maar het forceert je wel om ze te confronteren, waardoor je de dagen na de trip (en alle dagen daarna) er ontzettend van kunt profiteren. Soms moet je eerst de diepste duisternis in om in het licht te ontwaken. Ik denk dat het op 10 gram Mexicana allemaal wel mee zal vallen met de heftigheid en het lijkt mij een uitstekend idee om zo bekend te worden met truffels, maar de kans op een bad trip is er altijd en elke trip verschilt enorm.

Vandaar een paar tips:

- Zorg dat je in een vertrouwde omgeving bent met mensen die je echt goed kent en mag. Truffels doen is een hele persoonlijke ervaring, ik weet niet hoe erg je die tweede vriend mag, maar misschien kan dit een storend effect hebben. Aan de andere kant kan het ook een stabiele factor zijn, omdat je met z'n tweeën elkaar toch eerder meetrekt in een slechte trip (in mijn eigen ervaring). Ik zou het in ieder geval zeker niet alleen doen de eerste keer maar zo te lezen was je dat ook niet van plan.

- Zorg dat je geen belangrijke afspraken hebt vlak na het trippen, dit kan de trip flink verstoren. Ik zou ook aanraden om bijv. je mobiel uit te zetten zodat je niet afgeleid wordt door je alledaagse leven, wat opeens moeilijk te bevatten kan zijn!

- Zorg dat er genoeg te eten en te drinken aanwezig is en dat je bijv. muziek bij de hand hebt die jij fijn vindt. Muziek verandert de sfeer van een trip echt enorm (kan zowel positief als negatief zijn afhankelijk van wat je luistert). Bedenk dat het normaal is als je muziek die je normaal gesproken erg leuk vindt opeens niet meer kunt verdragen. Verander dan gewoon het nummer tot je iets hebt wat je wel fijn vindt (of zet de muziek helemaal uit).

- Hoe bizar alles ook wordt of hoe raar je je ook voelt, bedenk dat alles altijd weer normaal wordt nadat de trip is uitgewerkt. Dat je in een trip kunt blijven hangen is volgens mij echt een fabeltje, ik heb zo af en toe echt het idee dat ik nooit meer normaal kan worden, maar na een paar uur is alles weer zoals het altijd was (alleen heb ik een hernieuwde portie waardering voor alles om mij heen en met wat geluk mooie nieuwe inzichten over hoe ik wil leven )

- Als je eenmaal aan het trippen bent is het gewoon een kwestie van de rit uitzitten. Als je in een achtbaan zit en je vindt het eng stap je ook niet uit, gewoon blijven zitten, probeer te genieten van de rit en zoals eerder aangegeven zal de attractie op een gegeven moment afgelopen zijn en kun je weer verder met je gewone leven.

Zoals ik al eerder zei kunnen bad trips heel leerzaam zijn, maar fijn is het nooit, dus als het vermeden kan worden zou ik dat toch aanraden. Als je je bijzonder slecht voelt op de dag van het trippen zou ik het gewoon afzeggen en een andere keer wanneer je je wel goed voelt plannen.

Concluderend zou mijn advies zijn om gewoon te trippen en je niet zoveel zorgen te maken. Psychedelica is misschien wel het meest krachtige medicijn beschikbaar tegen persoonlijke problemen en een enorme bron van (persoonlijke) ontwikkeling, dus dat dit mensen vaak afgeraden wordt vind ik eigenlijk jammer omdat het juist die problemen kan verhelpen of verlichten! Maar aan de andere kant is het wel begrijpelijk aangezien een bad trip nooit fijn is. Toen ik met truffels begon zat ik al bijna een jaar heel erg goed in mijn vel en dat heeft het voor mij zeker makkelijker gemaakt, toch vond ik het zeker in het begin soms toch op momenten best zwaar. Dat hoort erbij en maakt je alleen maar sterker!

Hoe dan ook, wat ik uit jouw bericht oppik is dat je er met de juiste instelling in gaat en als je de laatste tijd filosofisch en spiritueel bezig bent is dat denk ik alleen maar een mooie bonus! Ik heb er wel vertrouwen in dat het goedkomt, de paddenstoelen kunnen soms harde leermeesters zijn, maar ze zijn in mijn ervaring ook heel genereus en liefdevol.

Tot slot, mocht je toch bad gaan, bedenk dan zoals eerder aangegeven dat het na een paar uur over is en dat er geen wondermiddel is om er uit te komen. Die vriend die zegt dat hij je er uit kan halen kan enorm helpen, maar uiteindelijk zul je er toch zelf uit moeten komen. Dit kan bijvoorbeeld door je mindset te veranderen, proberen aan andere (positieve) dingen te denken, andere muziek of video opzetten, iets (lekkers) te eten of te drinken, maar bovenal door het gewoon te ondergaan. Uiteindelijk gaat het vanzelf over.

Heel veel plezier en een hele fijne, leerzame en inzichtelijke reis gewenst in ieder geval! Ik hoor graag hoe het bevallen is als je besluit er mee door te gaan en je de behoefte hebt om je ervaring te delen.

Mooi report! Super herkenbaar ook, eigenlijk alles wat je beschrijft heb ik zelf ook meegemaakt. Overal boodschappen in zien, in lyrics, in muziekvideo's, iedereen die God (Liefde) is (vaak zonder het zelf te weten). Het feit dat truffels dit aan meerdere mensen laten zien, samen met het feit dat je het terwijl je het zelf ervaart als échte waarheid inziet, hebben mij er absoluut van overtuigd dat er een ongekende intelligentie achter de truffels schuilt, die ons de wereld laat zien zoals deze daadwerkelijk is. Waarom is dit dan niet onze dagelijkse realiteit en hebben we truffels nodig om de waarheid te zien? Geen idee...

Ondanks dat truffels veel helderheid in het leven brengen, is er toch iets waar ik nog steeds moeite mee heb. Namelijk het kwaad op de wereld. Zinloze moorden, verkrachtingen, pijn en vernederingen. Waarom? Als dit allemaal gedachten van God zijn, voortkomend uit zijn dualiteit, dan is God (in het groot) net zo 'conflicted' als de mens, als ieder mens. De God in het groot is dus eigenlijk de mens in het groot. (wat op zich logisch is als je stelt dat de mens God in het klein is).

Echter, is er nog een hogere intelligentie dan deze 'God' in onszelf. Het is lastig te beschrijven, maar het bestaat uit heel veel wezens die in complete harmonie één zijn en zo samen een gigantische intelligentie vormen, bestaande uit pure liefde en goedheid (niet zoals deze begrippen in het algemeen gebruikt worden, maar de ultieme versie hiervan, zoals je wellicht kent uit trips), pure innerlijke vrede. Laat ik deze voor het gemak 'Bron-God' noemen. Het heeft precies alles wat het nodig heeft en weet precies wat het wil - Zijn. In pure, innerlijke vrede. Dat ook seriemoordernaars en verkrachters hier deel van uitmaken lijkt mij, op z'n minst gezegd, vreemd. Misschien is het niet hun ware Zijn die hun verschrikkelijke handelingen uitvoeren, misschien zijn ze compleet (of nagenoeg compleet) verteerd door hun ego. Maar wat is dan de relatie tussen het ego en de Bron-God? Zijn dit twee entiteiten die elkaars tegenpolen zijn? Een soort van 'God' vs de 'Duivel' zoals in het Christendom? Ik denk eigenlijk van wel. Wat jij hier beschrijft, deze 'God in onszelf' is iets dat veel groter lijkt dan deze twee andere entiteiten. Wij zijn het niet alleen zelf, het omvat het hele universum. Ieder levend wezen is het. En ieder levend wezen heeft de 'ego' en de 'Bron-God' in zich. De Bron-God hoeft zichzelf niet te leren kennen, deze pluraliteit aan entiteiten hebben al eeuwige innerlijke vrede bereikt. Het ego daarentegen is ten alle tijden wanhopig op zoek naar identificatie, zelfversterking, maar het zal nooit vinden wat het zoekt want het is nooit genoeg. Het verteerd alleen maar en het uiteindelijke lot is leegte, voorafgegaan door angst en lijden. 'De God in onszelf' bevindt zich in een wereld waar beide uitersten aanwezig zijn - in talloze vormen en maten. Maar in tegenstelling tot het ego is 'de God in onszelf' niet (per se) op zoek naar identificatie, maar op zoek naar waarheid. In feite zoekt het de 'Bron-God'. Maar het kan het niet vinden zonder ook de tegenpool te kennen, zonder geconfronteerd te zijn met tegenstrijdige gedachten. Om innerlijke vrede te bereiken is dualiteit, aanvankelijk, nodig, opdat het anders niet zou kunnen bestaan. Het leven kent zoveel aspecten die duaal zijn. Dit lijkt een belangrijk onderdeel van het universum te zijn, de uiterlijke wereld lijkt hiermee een afspiegeling van de innerlijke wereld. Maar ik ben er van overtuigd dat er een plaats is waar er enkel eeuwige innerlijke vrede is. Ik was altijd sterk atheïstisch, maar ha!, hoe dat verandert is na het gebruik van truffels. Omdat ik het zelf ervaren heb, weet ik dat het bestaat, ergens. In de zoektocht naar de 'waarheid' komt de 'God in onszelf' beide dualiteiten tegen, opnieuw in allerlei vormen en maten. Interne gedachtes manifesteren zich in het externe, het is met elkaar verbonden.

Sorry als ik een beetje doordraaf met bovenstaande tekst, natuurlijk claim ik niet de absolute waarheid te bezitten. Het zou best allemaal onzin kunnen zijn wat ik hierboven beschreven heb en ik verwacht niet dat iemand het zomaar aan zou nemen (zou ik ook zeker niet doen!). Maar dit is wat ik, op het moment van schrijven denk, gebaseerd op ervaringen uit trips (maar met heel veel interpretatie, dus grote kans dat ik daar ergens de mist in ben gegaan). Ik geef mijn eigen gedachten de vrije loop, opdat ik zelf ook weer nieuwe dingen leer. Wat houd ik toch ontzettend van dit forum en van tripreports en discussies van en met anderen! Het geeft bevestiging over de dingen die je zelf meemaakt en laat je weer heel anders naar dingen kijken. Maar in feite praten we inderdaad misschien allemaal tegen onszelf, tegen onze andere zelven. ^^ In ieder geval heel erg bedankt voor het delen van dit report, want ik heb nu, door bovenstaand verhaal te schrijven, eindelijk voor mezelf helder voor ogen waar ik al weken (maanden?) over aan het peinzen ben. Ik wijk een beetje af van je oorspronkelijke verhaal, maar het heeft me ontzettend geholpen in het voor mezelf duidelijk krijgen van mijn gedachten.

Bedankt voor de mooie adviezen!

Klinkt helemaal niet saai, leuk report! Heel herkenbaar.

Die koude heb ik ook regelmatig last van tijdens trips. Het klinkt nogal vanzelfsprekend, maar warm kleden of onder dekens gaan liggen zorgt dat ik er eigenlijk nooit echt meer last van heb. Ik heb meestal een extra jack aan en een tweede paar warme wollen sokken over mijn normale sokken. Buiten is dit lastiger, althans in de herfst/winter. Dan probeer ik er gewoon niet zoveel aandacht aan te schenken en niet langer dan nodig/fijn is buiten te blijven. In de zomer is het nooit zo'n probleem

Wat een verhaal weer! Ik hoop echt dat de dag komt waarop jouw verhalen gebundeld worden in een boek of in boeken. In dat format hoort het toch echt thuis. Vereeuwigd, in ieder geval voor één of een aantal mensenlevens. De manier van schrijven doet mij erg denken aan de sterkste punten van Cees Nooteboom, mijn favoriete Nederlandstalige schrijver, maar dan met een twist. Niet om meteen te gaan vergelijken of labelen, maar ik noem het vooral omdat het er echt niet voor onder doet. Er zal toch vast wel een uitgever zijn die hier genoeg talent in ziet om Nederland te overspoelen met boeken?

Inspirerend.

Ik heb geen ervaring met Ayahuasca, maar meer dan 15 gram zou ik niet nemen, althans niet de eerste 'echte' keer. Grote kans inderdaad dat de High Hawaiians niet aansloegen omdat je maag nog te vol zat. Ik stel mij voor dat een Ayahuasca trip zwaarder is dan Hollandia, maar heel veel ervaring heb ik daar ook weer niet mee, een keer maar en dat was nogal een apart verhaal. Een verschil is denk ik wel dat je motoriek bij Hollandia niet zo erg belemmerd wordt, als je de controle kwijt raakt (zoals mij overkwam) is het in dat opzicht misschien gevaarlijker, omdat je je lichaam wel aan kunt sturen en gevaarlijke dingen kunt doen. Dus als het mogelijk is zou ik wel een tripsitter of iets dergelijks er bij nemen, of toch met een iets minder krachtige truffel beginnen zoals Atlantis (die in mijn optiek nog steeds vrij potent is, maar goed dat is ook een kwestie van wat je gewend bent denk ik). Ik hoor wel vaak dat mensen die al veel ervaring hebben met allerlei verschillende drugs toch verbaast zijn over bijv. truffels. In principe is het totaal niet gevaarlijk, maar in die zeer zeldzame gevallen dat mensen er aan zijn overleden is dat ofwel vanwege een combinatie met andere drugs ofwel omdat ze iets deden als uit het raam springen (of lopen waarschijnlijk, zonder dat ze het doorhadden). Over het algemeen gebeurt dat niet, maar als je echt heel ver weg bent zou het zomaar kunnen gebeuren. Ik denk dat ik in mijn Hollandia trip mijzelf ook lichamelijk letsel aan had kunnen brengen als ik niet doorhad dat het de verkeerde kant opging en het gevaarlijk werd, waarna ik maar in een stoel ben gaan zitten en met iemand een aantal uur heb lopen Skypen, tot mijn trip ten einde liep. Scheelt ook al als je zorgt dat bijv. alle scherpe objecten buiten bereik zijn en je niet zomaar van een hoogte af kunt vallen. Maar zelfs dan, als je echt de controle kwijt bent kun je door elke dom iets schade oplopen.

Excuses voor het lange verhaal, truffels zijn heel mooi dus wat je ook besluit te nemen ik zou het zeker aanraden en ik ben benieuwd naar je ervaring! Bovenstaande verhaal dient meer ter illustratie dat het niet helemaal zonder risico's is (maar goed, niets is ooit helemaal zonder risico's natuurlijk ) en dat ik persoonlijk iets rustiger zou beginnen dan direct met Hollandia. Maar dat is natuurlijk je eigen keuze. Alvast een fijne reis toegewenst!

Met 150 euro bedoel je dan 5x een sessie? Of bedoel je iets anders?

Ja de Santo Daime heb ik ook overwogen, maar dit is behoorlijk verweven met Christelijke gebruiken nietwaar? Heeft dit een grote invloed zou je zeggen of speelt het niet zo'n grote rol?

4 dagen na elkaar is vrij kort inderdaad, al heb ik van sommige wel gelezen dat het kan. Ik zou voor de volgende keer gewoon minstens 2 weken wachten, aangezien je het nu al 2 keer binnen korte tijd gedaan hebt en er beide keren weinig van gevoeld hebt. 12 uur of langer wachten met eten haalt denk ik niet heel veel meer uit dan zeg 4 of 5 uur, in principe is, in ieder geval voor mij, 3 uur ook al genoeg. Ik heb zelf geëxperimenteerd met verschillende tijden en naar mijn ervaring maakt het allemaal niet heel veel uit. Mijn sterkste trips waren ongeveer 7 tot 8 uur na de laatste maaltijd (en dit was nooit een hele grote maaltijd), maar ik heb net zo vaak minder sterke trips gehad na 7 tot 8 uur wachten.

Je zou ook Hollandia kunnen proberen, de volgende keer 35/40 gram Atlantis nemen zou ik zelf niet doen. Ik heb ook wel eens gehad dat ik 15 gram Pandora (hetzelfde als/vergelijkbaar met Hollandia hoorde ik onlangs) gegeten heb op een lege maag en er bijna niets van gevoeld heb en mijn broertje overkomt dit wel vaker. Soms heb je gewoon pech en voel je er vrij weinig van ook al zijn de omstandigheden goed.

Mijn advies zou dus zijn om even 2 weken te wachten en dan opnieuw 15 (of 20?) gram Atlantis te proberen. Als je dan opnieuw niks voelt zou je voor de keer daarna de dosis kunnen verhogen. Kauw je de truffels wel goed en langzaam? Dit schijnt te helpen met het activeren van de werkzame stoffen.

Ik hoop dat je de volgende keer een mooie reis krijgt in ieder geval!

Overigens zou ik niet gaan eten direct na het innemen van de truffels. Ik doe dit zelf altijd pas nadat ik merk dat ik aan het trippen ben, zodat ik weet dat de stoffen goed zijn opgenomen in mijn lichaam.

P.S. Ik neem aan dat dat auto besturen ter illustratie was, het daadwerkelijk doen ook al heb je niet het idee dat je zwaar aan het trippen bent lijkt mij niet zo verstandig, zoiets kan je altijd overvallen maar dat zul je vast al wel weten

Volgens mij wel In ieder geval vele malen ouder dan de tijd die verstreken is sinds de geboorte in dit lichaam. Vermoed ik

Korte schets van de situatie: 6,5 uur niets meer gegeten en 's avonds 15 gram Atlantis opgegeten, alleen in mijn kamer.

Harvested door aliens

Na een paar potjes Magic: Duels te spelen op de PC en te merken dat het aan de verliezende hand zijn me toch niet super vrolijk stemt, besluit ik maar weer eens lekker op bed te liggen, mijn ogen te sluiten en mijn eigen innerlijke wereld weer eens in te duiken. Op de achtergrond speelt prachtige muziek en ik zie al vaag closed eyes visuals. Het duurt niet lang of ik ben weer compleet tot rust. Ik voel en zie (met mijn ogen dicht) spirituele wezens uit een andere dimensie over mijn gezicht krioelen, als een soort van psychedelische insecten maar dan zonder daadwerkelijk fysiek contact. Het voelt alsof ik 'geharvest' wordt, het is duidelijk dat deze wezens iets met mij van plan zijn, dat ze aanpassingen in mij maken of iets uit mij halen (of juist in mij stoppen). Ik voel me wel goed eigenlijk en heb hier geen bezwaar tegen, deze wezens zijn zoveel intelligenter dan ik, zij zullen wel weten wat ze aan het doen zijn. Ik moet denken aan aliens die ons als wormen zouden zien. Hoe wij als mens omgaan met dieren die wij minder intelligent dan ons achten. Niet iedereen natuurlijk, maar toch wel de grote meerderheid. Deze wezens die nu met mij bezig zijn maken verder geen contact met mij, althans ze communiceren niet met mij, wel onderling maar ik begrijp ze niet. Ze lijken compleet op te gaan in hun taak en wekken de indruk dat dit de normaalste zaak van de wereld is en dat ze dit regelmatig doen. 'Hoe fucked up ben ik dat ik dit toelaat? Dat ik dit normaal vind?' denk ik. 'Dat mijn zondagavond bestaat uit gefacefucked worden door aliens uit een andere dimensie? Wat is er toch allemaal met mij gebeurt sinds ik in aanraking ben gekomen met truffels.' Het zijn geen verwijten die ik mezelf maak, ik vind het eigenlijk juist wel heel amusant.

Na een tijdje is het toch tijd om op te staan en even naar de WC te lopen. Zoals altijd is dit interessant, dit kleine witte hokje. Maar anders dan normaal blijf ik hier nu veel langer. Ik druk mijn handen tegen de muur om te kijken hoe dat voelt, doe van alles, bestudeer van alles, het is allemaal zo interessant. Ik zie overal patronen. Leven is zo apart. Ik moet hier vaker bij stilstaan als ik nuchter ben, dat wil ik al heel lang maar het lukt nooit helemaal...

Ik loop weer terug mijn kamer in, ga op de grond zitten, gehurkt. Dan ga ik liggen, neem rare posities in. Op een gegeven moment lig ik met mijn rug op de grond en bevind mijn hoofd zich onder een stoel. Volgens mij heb ik nog nooit onder een stoel gelegen in mijn kamer. Zoveel ruimte die nooit gebruikt wordt... Als kind zoek je die ruimtes juist op, nu is er totaal geen reden meer voor, wat een zonde.

Pleidooi tegen porno

Op een gegeven moment moet ik aan porno denken. Al een aantal weken of zelfs een paar maanden probeer ik redenen te verzinnen waarom ik hier compleet mee moet stoppen. Ik kijk het niet vaak, maar toch wel een (of een paar) keer in de zoveel tijd. Maar wat ik ook verzin, het is nooit krachtig genoeg om er daadwerkelijk mee te stoppen. Dus had ik het feit dat ik het al niet zo vaak kijk maar geaccepteerd - wie doe ik er nu echt kwaad mee? Ik had wel theorieën over dat zolang mensen dit kijken, de wereld een plaats zal blijven waar seksueel geweld, objectificatie en een algehele focus op lust normaal en veelvoorkomend zijn. Dit idee was geïnspireerd door een bepaalde religieuze stroming waar ik ooit van hoorde - waar een bepaald aantal mensen ter wereld (ik geloof iets van 13 of 36?) de staat van de wereld bepalen. Leven zij goed, dan zal de wereld goed zijn. Leven zij slecht, dan zal de wereld slecht zijn. Etc. Ja een of andere vage religieuze theorie waar ik ooit een keer van gehoord heb en eigenlijk niet echt in geloof, dat zal mij wel overtuigen om van porno af te blijven...

Maar goed, ik moest dus aan porno denken. Zoals zo vaak onder invloed van truffels, kon dit heerlijk zonder mentale labels, zonder oordelen. Nouja, in eerste instantie. Want ik bedacht me hoe misselijkmakend en fout het eigenlijk is. Mensen die elkaar niet kennen en dan 'de daad' performen. Niet omdat ze het willen, niet omdat ze er zin in hebben, maar om simpelweg geld te verdienen (in de meeste gevallen). En ik, iemand die geen van die personen ken of ooit zal tegenkomen, kijk hier dan naar, om zelf gestimuleerd te worden. Ik ken deze mensen niet en zij mij niet, en ik kijk, puur om mijn eigen lusten te bevredigen naar hen in hun meest kwetsbare toestand. Kijk toe hoe geld tot perverse handelingen aanzet - handelingen waar zeer waarschijnlijk later in berouw op teruggekeken zal worden. Dit zijn goddelijke wezens gereduceerd tot onvrije beesten. Zoiets wil ik toch niet steunen, mij schuldig aan maken? De waarheid werd mij volledig duidelijk en ik schaamde me dat ik er al zo lang gebruik van heb gemaakt. Dit is niet hoe het zou horen. En met dat, realiseerde ik mij dat moment, hadden truffels mij van deze gecorrumpeerde toestand bevrijd. Waar al mijn eigen ideeën en initiatieven om er mee te stoppen mij nooit volledig hebben overgehaald, gebeurde het nu in één keer, zonder dat ik er bewust over na wilde denken. Het verscheen opeens in mijn gedachten. Truffels tonen je zo veel dingen, maar als je de waarheid getoond wordt, dan herken je die direct. Sterker dan alles wat ik in mijn normale leven voor waar aanhoudt.

Natuurlijk is er weinig mis met seks zelf - sterker nog dit kan juist ontzettend mooi zijn. En zelfs als het puur lust is kan het een plaats hebben. Maar dan moet het wel van beide kanten komen en niet om een reden als het verwerven van kapitaal worden gedaan. Als er geen geld aan verdient zou worden en iedereen zou puur in vrijheid leven, hoeveel porno zou er dan nog worden gepubliceerd? Een aantal maanden terug heb ik ook een documentaire gekeken over dit onderwerp 'Hot Girls Wanted', zeker een aanrader om de andere kant van de porno-industrie te zien.

De teleurstellende realiteit

De rest van de trip denk ik vooral na over opkomende verplichtingen. Het is fijn dat de trip me goed laat voelen en dat tijd veel langzamer gaat dan normaal, maar spirituele ervaringen heb ik er verder niet echt aan over gehouden. Vlak voor het slapen gaan bedacht ik me of we in de opvoeding niet al belemmerd worden in onze vrijheid. Zijn wezens van nature juist niet veel beter dan de hokjes waar ze worden ingeduwd door cultuur en opvoeding? Als kind had ik veel meer zorgen, lijkt het, daarom geniet ik nu juist extra van de vrijheid die het volwassen zijn met zich meebrengt. En dat terwijl je als kind nog minder gecorrumpeerd bent...is dat niet ontzettend zonde? Ik herinner me dat ik vaak dingen moest doen waar ik helemaal geen zin in had, dan moeten we weer daarheen, dan gingen we weer daarheen... Nu hoef ik nergens meer heen, in principe, want ik ben volwassen en ik ben 'druk met andere dingen'. Vlak voor het slapen gaan poets ik mijn tanden en dan realiseer ik mij de andere kant van het verhaal: zonder opvoeding zou tandenpoetsen er waarschijnlijk ook niet bij zijn... Zou je als kind veel ongezonder eten. Oké misschien dan toch niet volle vrijheid, maar zoals altijd een balans.

Als er iets overduidelijk is, is het wel dat mensen bijzondere wezens zijn, dat wezens in het algemeen bijzonder zijn - dat al het leven bijzonder is. Dat bewustzijn iets oneindig fascinerends is. En toch lijkt de realiteit dit te ontkennen, open een krant, log uit op hotmail en wordt automatisch doorverwezen naar msn.nl, log in op Facebook en zie wat er allemaal gepost en geliked wordt... Er wordt zoveel tijd en energie gestoken in zulke triviale aardse zaken... Gesprekken blijven vaak hangen in alledaagse dingen of als er dan toch enigszins de diepte in wordt gegaan blijft het vaak bij clichés. Ik probeer zoveel mogelijk echt de diepte in te duiken, naar de daadwerkelijk interessante aspecten van het bestaan en dit lukt dankzij anderen soms best aardig. Maar het feit blijft dat het bij de meerderheid die ik dagelijks tegenkom nooit de diepste diepte in zal gaan. Niet dat daar per se iets mis mee is, maar ergens is het ontzettend zonde. De innerlijke goden worden onderdrukt, in plaats van onsterfelijke wezens zijn we 'personen' met een bepaald 'karakter'. Wie ben ik? Mijn lichaam, mijn hersenen. In ieder geval niet die onsterfelijke ziel, die entiteit van bewustzijn. Gelukkig ben ik dankzij truffels van dit reductionistische idee bevrijd. 

Sinds mijn trips zie ik de natuur in nuchtere toestand onomstotelijk anders - mooier, beter gedefinieerd, meer zoals tijdens trips. De overgrote meerderheid van de mensheid lijkt dit te ontgaan. Toegegeven, mij ontging dit eerder veelal ook, ook al vond ik de natuur altijd al mooi. Maar nu is het krankzinnig en moet ik vaak mijn lachen inhouden of even checken of ik niet aan het dromen ben als ik zie dat zulke prachtige, onsterfelijke natuur midden in een stad te vinden is en door duizenden mensen elke dag onopgemerkt gepasseerd wordt.

Leef ik in een fantasiewereld? Is het leven van zoveel mensen nou echt zo saai? Probeer ik hier koste wat het koste gewoon van te ontsnappen, is dit een poging van mijn ego om een beetje betekenis aan mijn leven te geven, om mij beter te voelen dan anderen? Ik denk het niet, ik denk dat de tripwerkelijkheid de echte werkelijkheid laat zien. En toch, ondanks dat ik hier steeds meer van overtuigd ben, blijf ik gevangen in dit alledaagse bestaan, met alledaagse taken en bezigheden. Vaak zelfs met alledaagse gedachten en gesprekken. Wanneer doorbreek ik dit nou echt, behalve af en toe in bijzondere ervaringen, echt goede gesprekken of tijdens het trippen? In feite keten ik mijn ware zelf door maar mee te doen met de rest, als een onverschillige en onbelangrijke slaaf, het zoveelste rad in een molen. Het leven kan zo mooi zijn, het leven is zelfs heel mooi. Maar door maar mee te blijven doen aan de illusie die de samenleving gecreëerd heeft zal ik nooit volledig vrij zijn, nooit volledig vrij leven, leven compleet zoals ik dit zou willen. De stap is voor mij misschien nu nog te groot, ik ben nog te gehecht aan de (valse) zekerheid die deze illusie schept. Wanneer zal ik starten met écht leven? Wanneer de tijd rijp is, hoop ik.

En terwijl ik dit type zie ik vanuit mijn raam de lichtjes van lantaarns reflecteren in het kanaal, golvend gaan ze op en neer, pure harmonie. De tripwerkelijkheid is er, altijd en overal.

Hmm ik heb nu 5 keer getript op Tampanensis en 9 keer op Atlantis, vaak afwisselend. In mijn ervaring zit er toch wel degelijk verschil tussen Tampanensis en Atlantis. Toegegeven als je er eerlijk naar kijkt lijken ze best wel op elkaar qua effecten maar er is één punt waarop er een groot verschil is en dat zijn visualisaties. Hoe hard ik ook met mijn best doe op Tampanensis, ik krijg nooit zulke intense closed eyes visuals als bij Atlantis. Ze zijn vaak wel op te roepen maar ze zijn toch minder duidelijk en meer '2D'. Bij Atlantis heb ik veel vaker dat ik het gevoel heb dat ik er echt midden in zit en zijn de visualisaties duidelijker te zien. Niet dat ik dit elke keer meemaak op Atlantis, maar toch wel in 7 of 8 van de 9 gevallen. Op Tampanensis heb ik dit hooguit 1 keer een kort moment meegemaakt. Behalve deze closed eyes visuals heb ik in dezelfde verhoudingen wisselende ervaringen gehad met vervormingen van objecten die met open ogen te zien zijn. Bij Atlantis is dit bijna een garantie (8/9?), terwijl ik dit op Tampanensis eigenlijk nooit zo sterk heb meegemaakt. Hoe het met andere soorten zit weet ik niet goed, hier heb ik onvoldoende ervaring mee.

Uiteraard is dit allemaal gebaseerd op mijn eigen ervaringen, misschien dat het deels ook psychologisch is, maar voor mijn gevoel zit er echt wel een duidelijk merkbaar verschil. Sommige trips minder duidelijk dan anderen, maar over het algemeen denk ik dat ik het verschil in een blinde test wel op zou kunnen merken. Misschien leuk om een keer uit te proberen, maar ik denk dat ik het voorlopig bij Atlantis houd en ik wil eigenlijk graag ook Pandora uitproberen.

Wie: Ik, tripnummer 16

Wat: 15 gram Tampanensis (Philosopher's Stone)

Waar: Kamer (studentenhuis)

Voorafgaand: een fysieke beproeving

0. Ik had nog een portie Tampanensis over die over enkele dagen over datum zou raken. Ik had mij er al eigenlijk bij neergelegd dat ik het weg zou gooien want trippen leek voorlopig niet echt zinvol te zijn. Echter de nacht voor het trippen had ik een droom waar ik een pak cornflakes gekocht had. Dit pak cornflakes had een houdbaarheidsdatum van vóór mijn geboortedag. Toch wilde ik het nog opeten, zo ziek zou ik er niet van kunnen worden toch? Weggooien is ook zonde. Nogal maf, maar ik kon de parallellen zien met de huidige situatie. Misschien morgen op de een-na-laatste dag dan toch nog even trippen?

De avond was er een ergometerwedstrijd bij de roeivereniging. 1000 meter roeien, zo hard als je kunt. Ik had totaal niet getraind, was eigenlijk heel moe en totaal niet voorbereid, maar ik had me opgegeven dus ach ik doe mee, als enige persoon van mijn team. Na 500 meter ben ik kapot, maar ik ga door. Ik voel mijn lichaam zwakker worden, alles om mij heen begint haast te vervagen, maar het einde is in zicht. Na afloop voel ik me verschrikkelijk. Er wordt mij aangeraden een glas water te drinken, ik loop met moeite naar de keuken en schenk een glas in. Daarna ga ik even zitten en probeer tot rust te komen. Het lukt niet, mijn lichaam is nog steeds van streek. Dan begint de persoon naast mij tegen mij te praten. Ik wil dolgraag converseren maar ik kan het niet. Ik kan enkel een paar woorden uitbrengen. Dan voel ik dat ik misschien moet overgeven, ik loop naar de toilet en hang boven de wc-pot. En daar stroomt het. Dit is afschuwelijk. Ik had al geruime tijd niet meer gegeten om juist dit te voorkomen. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor de laatste keer overgegeven heb, maar dit wil ik nooit meer meemaken. Al die plannen om te trippen op mescaline of ayahuasca, psychedelica berucht om kotsbuien, lijken opeens slecht doordacht. Misschien is dit het lot die mij kenbaar maakt dat ik dit niet moet doen? Het lot of niet, ik wil dit niet meer, dit voelen. Ik wil niet meer leven. Ik bedenk me dat dat een domme gedachte is die eigenlijk nooit in mij opkomt, maar nu voel ik het. Ik probeer de schoonheid van het bestaan te zien en ja die is te zien, zelfs hier op dit toilethok met een smerige geur. Maar het weegt niet op tegen het ongemak dat ik ervaar. Nooit meer.

Lichtpuntjes

1. Na een tijd, wanneer ik denk eindelijk uitgekotst te zijn, wil ik dan toch maar het gebouw verlaten, de koele nachtlucht in. Misschien dat frisse lucht mij goed zal doen. Of zo meteen op bed liggen. Voordat ik de deur uit stap zie ik mijn coach en een ander meisje. Ze zeggen dat ik het goed gedaan heb, gezien het gebrek aan training. Ik laat merken dat ik kapot ben en dit andere meisje strekt haar arm uit en legt haar hand op mijn schouder. 'Het komt wel goed.' zegt ze en ze glimlacht. Het voelt alsof ik door een blonde engel aangeraakt wordt en ik zie een innerlijk licht vanuit haar stralen. Haar aanraking laat alle pijn tijdelijk wegvloeien. Ik bedenk mij hoe pervers en verschrikkelijk het is dat zoveel mannen deze prachtige engelachtige schepselen soms slechts als lustobject zien. Waar zijn we als mensheid mee bezig? Deze surrealistische ervaring maakte dit hele voorgaande gedoe weer goed, ook al voel ik me nog steeds verschrikkelijk. Zij gaan ervandoor en niet veel later loop ik terug naar mijn kamer. Ik passeer wat lichten van lantaarns, die een oranjeachtige gloed afgeven. Zo zal het er dus uitzien als je sterft denk ik. Het doet me een beetje denken aan de verandering in perceptie van licht tijdens het trippen, maar dit is toch anders. Ik bedenk me dat als ik nu ga trippen, ik de slechtste trip ooit zal hebben. Ergens is dit interessant, puur om te experimenteren. Maar dat lijkt me helemaal geen goed plan. Ik plof op bed neer en voel de pijn over mijn hele lichaam. Nee, dit voelt niet lekker, het voelt nog steeds belabberd. Maar na een tijdje voel ik dat ik toch weer een beetje energie heb en besluit ik maar om te gaan douchen.

Dit voelt goed zeg. Het warme water stromend over mijn naakte lichaam. Ik douche vrij lang en na afloop voel ik mij herboren. Uiteindelijk heb ik mij ongeveer een half uur compleet miserabel gevoeld, maar nu voel ik me extatisch. Niet dat ik het snel opnieuw zou doen, maar toch ben ik trotst op mijzelf, dat ik heb doorgezet. Ik bedenk me dat er al enige uren verstreken zijn sinds ik voor het laatst gegeten heb omdat ik wist dat deze wedstrijd er aan zat te komen. Hmm, misschien dat trippen nu toch wel interessant is? Perfect getimed en ik besluit het te doen. Na inname zet ik alvast wat muziek en een visualizer op en kook ik mijn avondmaal. Ik had eigenlijk wel zin om een spirituele documentaire te kijken, nuchter vond ik dit al heel mooi, maar ik was benieuwd of ik het trippend nog beter zou begrijpen. Lijkt mij een strak plan. Tijdens het koken loop ik op en neer van de keuken naar mijn kamer en een van mijn favoriete nummers speelt zich af. Ik ga er even voor zitten, dit is toch wel zo mooi. Maar het eten moet niet aanbranden dus ik ga weer terug.

2. De visualizer is prachtig en de muziek zeer aangenaam, ik besluit dat ik mijn avondmaal wel alvast kan opeten. De muziek is te goed, eigenlijk heb ik niet zo'n zin om een documentaire te kijken en ga ik liever even liggen. En daar gaan we weer... Ik sluit mijn ogen en wauw dit zijn mooie closed eyes visuals. Het is niet zoals bij Atlantis, van die psychedelische geometrische figuren waar je zelf niet zoveel over te zeggen hebt, dit is veel meer een droom/inbeeld-achtige toestand, waarin ik tot op zekere hoogte zelf bepaal wat ik zie. Ik zie de meest fantastische, fantasierijke en creatieve dingen. Sommige psychedelisch, sommige een mengeling van natuur, sprookjes, droombeelden, verzinsels, de ruimte. Het is werkelijk prachtig en ik kan gewoon van al deze beelden genieten met prachtige muziek op de achtergrond, zonder al te veel na te denken of mentaal te labelen. Ik bevind me weer in die zone waar ik muziek écht kan begrijpen.

3. Eigenlijk gaat dit heel lang door, die documentaire bewaar ik wel voor een andere keer. Ik voel me zo tevreden, iedereen moet truffels ervaren. Zodat iedereen in kan zien hoe mooi het leven is, hoe mooi zij zelf zijn. Weer vraag ik me af of ik niet gewoon geluk heb dat het bij mij zo vaak zo geweldig leuk en bijzonder is en of het onverantwoordelijk is dit aan anderen te verspreiden. Komt het vanzelf niet op hun pad als ze er baat bij hebben? Moet ik interfereren? Ik weet het niet, maar ik wil het in ieder geval delen met de mensen die het dichtst bij mij staan. Mijn vrienden, vriendinnen, familie. Iedereen moet in ieder geval de kans hebben dit te doen, weten dat het bestaat.

Wedergeboorte

4. Wat ik eerder al voelde tijdens het douchen, voel ik nu opnieuw, maar op een andere manier. Vanwege de prachtige droomachtige visuals, lijk ik weer herboren, in mijn mind. Ik ben weer de ongerepte avonturier die ieder kind ooit geweest zal zijn. Nieuwsgierig naar alles wat deze wereld te bieden heeft. Ik voel een liefde naar iedereen die ik ken en ik besluit op Whatsapp te gaan en met mensen af te spreken. Er valt zoveel te bespreken! Niet via de app, maar in persoon. Dan ga ik al mijn contacten langs en zie ieders foto en persoonlijke bericht. Zoveel verscheidenheid. Zoveel verschillende interesses. Aan de ene kant wil ik dat iedereen deze prachtige ervaring meemaakt die ik nu meemaak, keer op keer. Maar tegelijkertijd begrijp ik dat niet iedereen hetzelfde is. Dat niet iedereen dezelfde waarde er aan zal hechten. Dat er zelfs mensen zullen zijn die hier helemaal geen interesse in hebben. Is iedereen diep van binnen wel hetzelfde? Als je maar diep genoeg doordringt tot de kern, zijn dan niet alle levende wezens één? Misschien ooit, maar als ik deze foto's langsloop bedenk ik mij dat veel mensen hun eigen paden gekozen hebben. En dat is prima, dat is juist ontzettend mooi! Ik voel enkel liefde voor iedereen in deze lijst.

5. Op een gegeven moment kom ik een mooi zwartharig meisje tegen waar ik onlangs kort mee heb samengewerkt in een groepsopdracht tijdens de studie. Ze heeft altijd een lieve en enigszins verlegen indruk op me gemaakt, maar nu zie ik deze profielfoto. Ze staat voor een aantal hertjes, haar gezicht naar de camera, in een mooie zwarte jas. Tederheid overvalt me. Wat is er mooier dan dit? Zo'n prachtig lief wezen voor zachtaardige schepselen die hertjes zijn. Ik bedenk me dat mijn toekomstige droomvrouw net zo zal zijn. In harmonie met de natuur. Onvoorwaardelijke liefde voor het goedmoedige. Ik vraag me af of het meisje waar ik nu mee aan het daten ben hier eigenlijk wel aan voldoet. Is zij ook zo? Ik ken haar eigenlijk nog niet goed genoeg, maar ben nu wel benieuwd. Het is voor mij compleet duidelijk wie mijn levenspartner zal worden. Althans, niet letterlijk wie dit zal zijn, maar wel hoe ik haar zal herkennen, wat ze zal doen. Al van jongs af aan is mij dit duidelijk. En nu komen al die gevoelens weer terug... Het is overduidelijk. Perfectie bestaat. De ideale liefde bestaat. Hoe anders kan ik dit sterke gevoel al van jongs af aan hebben? Dit was er al vóór mijn geboorte, vóór mijn fysieke manifestatie. Ik zal haar vinden en dan zal er complete harmonie bestaan, verlichting. Met ons licht bevrijden we de wereld, onze wereld. Het is mij allemaal duidelijk. Mijn levensdoel. Deze ziel vinden, samenvoegen, en deze imperfecte wereld perfect maken. Het is zo overduidelijk geweest, al die tijd, maar de laatste tijd werd het overschaduwd door andere dingen, was ik druk bezig met persoonlijke groei, spiritueel ontwaken, dichter tot mezelf komen. Deze zielsverwant vinden is een eindstreven, gebeurt pas wanneer de tijd rijp is. En dat is het nog niet, er valt nog te veel te ontdekken voor het moment daar is. En dit zal ik zelf moeten doen, alleen. Of met anderen, maar niet met haar, nog niet. Het sterfelijke gaat vooraf aan het eeuwige, het aardse vooraf aan het goddelijke. De eeuwigheid is er altijd, het aardse gaat voorbij.

6. Ik voel me vol met energie zitten en dans uitbundig op de muziek. In mijn eentje, op mijn kamer. Het leven is krankzinnig mooi en dankzij een eerdere trip weet ik dat het na de materiële dood alleen maar nog mooier wordt. Zelfs als voorgaande paragraaf over mijn zielsverwant een illusie blijkt te zijn en deze persoon niet in deze wereld bestaat, wat mij uiterst onwaarschijnlijk lijkt, dan is het een waarheid die de materiële wereld te boven gaat en is het iets wat ik in het eeuwige leven hierna tegen zal komen. Een metafoor voor de samensmelting van het hogere. Wat het ook precies is, het geeft niet, ook alleen heb ik de tijd van mijn leven. Ik houd zoveel van mezelf, van het leven, het is nauwelijks voor te stellen als er nog een tweede persoon bij zou komen van wie ik net zoveel zou houden als ik van mezelf en het leven houd.

Na afloop voel ik me herboren en dat nog wel twee keer op dezelfde dag! De eerste keer een combinatie van fysiek en mentaal, daarna op zielsniveau. Wat kunnen truffels, en het leven, toch mooi zijn!

Jammer om te horen Remko.

Maar wel begrijpelijk. Ik heb zelf een keer een heel kort voorproefje gehad van de hel en dit was afschuwelijk, pure horror. Niet dat ik (zelf)moordneigingen had, ik was tot niets meer in staat, maar het was zeer waarschijnlijk de meest afgrijselijke ervaring in mijn leven. En toch stel ik mij voor dat het nog veel erger kan. Gelukkig voor mij duurde dit slechts een paar minuten. Ik lag languit op de grond, met mijn gezicht tussen de bladeren, ergens in een bos. Onder andere omstandigheden zou ik de hallucinaties mooi noemen, maar nu leken ze boosaardig. Waren karakteristieke geometrische patronen. Het gevoel dat ik had was van puur intens verdriet en narigheid. Had ook flink last van oorverdovende suizen in mijn oren. Kon niks meer, was van alle kracht beroofd. Wilde maar één ding en dat was afgevoerd worden en het bewustzijn verliezen.

Niet voor niets dat Aldous Huxley in zijn boek waar hij zijn ervaringen met mescaline beschrijft 'Heaven and Hell' heeft genoemd. Als je vaak genoeg tript zul je allebei meemaken, gok ik. Ik heb, voor zover ik dat kan weten, allebei 1x meegemaakt, allebei op 15 gram Atlantis. Veelal spelen mijn trips zich op aards niveau af, maar dan vaak wel in de hogere sferen richting het eeuwige. Fijn dat je je verhaal hier weer deelt, het is goed om er bij stil te staan dat dit risico altijd aanwezig is bij het gebruik van psychedelica en dat een tripsitter zeker geen overbodige luxe is.

Ik hoop dat je de trip beter zult begrijpen als je iets meer tijd hebt gehad om er over te reflecteren of wanneer je met die persoon belt!

Als je de inspiratie vindt om de trip in meer details te beschrijven ben ik erg benieuwd, maar zo niet dan heb ik daar uiteraard alle begrip voor. Veel voorspoed in ieder geval!

Bedankt!

Klinkt alsof jullie al heel goed voorbereid zijn.

• Wat ik aanraad is een muziek afspeellijst met fijne muziek zodat jullie niet telkens zelf de muziek hoeven te kiezen. Dit is waarschijnlijk vanzelfsprekend, maar ik het zeg het toch even, het is juist ook heel leuk als je verrast wordt door een nieuw nummer die vanzelf afspeelt
• Wat ik, zeker in mijn eerste paar trips, heel leuk en bijzonder vind zijn video's kijken op YouTube. Je wordt je opeens zo bewust van het moment, elke video is een compleet nieuw avontuur. Drie minuten kunnen aanvoelen als een enorme reis. Dan kijk ik vaak leuke muziekvideo's waar nog een beetje een verhaal achter zit. Een favoriet van mij is deze omdat deze perfect aansluit bij het trippen. Een klein meisje die zelf tript en in een prachtig gekleurd fantasie landschap terecht komt en aparte dieren tegenkomt. Daarnaast vind ik het een leuk nummer, maar uiteraard kan YouTube met het geluid uit gekeken worden en luisteren jullie gewoon je eigen muziek.
  Vergeet bij YouTube niet de aantekeningen en autoplay uit te zetten, anders kan er verwarring ontstaan als er opeens een andere video af gaat spelen en aantekeningen zijn natuurlijk irritant. Een andere favoriet van mij is deze, het is net alsof je zelf op reis gaat. Maar goed dit zijn slechts twee voorbeelden, jullie zullen zelf vast ook wel video's kennen die jullie onder nuchtere omstandigheden al leuk vinden, dan is het zeker leuk om dit al trippend eens te bekijken.
  Natuurvideo's doen het vaak ook goed, eigenlijk wordt bijna alles wel interessant. Wat ik met name de eerste keer echt helemaal fantastisch vond is een visualizer, dit is waarschijnlijk mijn favoriet. Dit kan, in combinatie met eigen muziek, zó prachtig worden. Ongefilterde schoonheid!

• De natuur buiten is heel interessant, maar inderdaad, in de winter niet altijd even fijn. Zodra het lente is, er weer meer groen verschijnt en de temperatuur stijgt, is dit absoluut een aanrader! Een van mijn mooiste trips was buiten in de zomer vlakbij een meertje.
• Fruit eten is heel erg fijn tijdens het trippen, mango in het bijzonder zorg ik eigenlijk elke trip wel te hebben.
• Zo nu en dan van omgeving veranderen kan heel interessant zijn, alleen het lopen al er naar toe. Dus als je een heel huis ter beschikking hebt, zou ik voorstellen om van die ruimte gebruik te maken! Dan ontdek je meteen waar je het fijner en minder fijn vindt.
• Closed eyes visuals zijn ontzettend interessant, als je ze hebt. Hiermee word je waarschijnlijk wel nogal in jezelf gekeerd, dus als je het samen met anderen doet is dat misschien minder leuk voor deze anderen. Maar dit vind ik nog steeds de allermooiste ervaringen die ik gehad heb in mijn leven en je kunt er ontzettend veel van leren.

Tot slot, het leuke aan trippen vind ik vooral dat je zelf nieuwsgierig wordt naar alles om je heen. Dus probeer vooral zelf te bedenken waar je zin in hebt, ga op avontuur, ontdek nieuwe dingen! Er is geen goede of verkeerde manier om te trippen (nouja, aan het verkeer deelnemen en anderen in gevaar brengen is niet echt tof, maar zolang je verantwoordelijk tript kan er weinig slechts gebeuren)

Ik heb ook een keer eigenlijk te veel genomen (15 gram Hollandia) en ik merkte dat de muziekervaring toen ook niet echt bijzonder was. In vrijwel al mijn andere trips was de muziekervaring ofwel subliem of 'heel erg goed'.

In ieder geval, een hele fijne reis alvast gewenst en als deze er komt lees ik graag het trip report!

Hoi Emmy,

Welkom op het forum! Bedankt voor het delen van deze mooie ervaringen!

Als antwoord op je vraag denk ik dat Remko een goed punt heeft, elke trip is anders. De twee trips die jij hier beschrijft verschillen ook redelijk in set & setting als ik het goed begrijp. Zelfs in vergelijkbare set & setting kunnen ervaringen heel anders zijn. Set & setting zijn volgens mij veel belangrijker voor het verloop van een trip dan de exacte soort truffels die je neemt. Ik ben zelf begonnen met Tampanensis en daarna overgegaan op Atlantis. Atlantis was toen heel anders dan mijn eerste twee trips en toen ik het steeds vaker nam begon ik gelijkenissen te zien bij Atlantis. Echter, toen ik weer Tampanensis nam leek dat eigenlijk ook wel op Atlantis. Verder heb ik Hollandia en Psilocybe Dragon gehad, ook hier leek het in grote lijnen op andere trips (maar opnieuw, elke trip is heel anders). Ik denk dus dat als je het wat vaker doet, je voor jezelf een goed beeld krijgt wat je van truffels kunt verwachten en de grote lijnen begint te zien.

Dus wat ik voor zou stellen is om gewoon vaker te trippen, dan leer je vanzelf beter de trip te sturen en kun je misschien weer dichter bij komen waar je die eerste keer geweest bent. Vergelijkbare set & setting kunnen erg helpen. Ik heb zelf ook een paar hele mooie ervaringen gehad (elke trip is mooi, maar sommige momenten zijn extra speciaal) die ik graag weer zou herbeleven, maar ik merk dat ik hier niet altijd voor in de juiste stemming ben en soms lukt het gewoon niet ook al zou ik het wel willen. Ik heb het idee dat truffels vaak weten wat je op dat moment nodig hebt of waar je klaar voor bent. Gewoon een kwestie van vaker doen dus, vermoed ik.

Ik heb geen ervaring met Dolphin's Delight, maar volgens mij zijn de verschillende soorten en bijbehorende sterktes en doseringen vrij goed gedocumenteerd, dus als je bang bent dat je te ver heen gaat kun je iets lichters proberen of een lagere dosering.

Wie: Ik, 15e trip

Wat: 15 gram Tampanensis (Philosopher's Stone)

Waar: Buiten (natuur / meertje), Kamer (studentenhuis)

0. Ik had voorgesteld aan een goede vriend van mij om ook truffels te nemen en stelde vrijdag voor aangezien we dan allebei tijd hadden. Er was bij hem wel wat twijfel om het te doen en daardoor ook voor mij om met hem te trippen, maar alle twijfel verdween toen ik op de fiets stapte (ik had eerst nog een afspraak) en ik voelde dat het de perfecte dag was om te trippen. Het weer was goed en er hing iets in de lucht, dit zou de dag zijn. Na veel gedoe en bezwaren van mijn vriend had ik uiteindelijk maar besloten om het af te zeggen, trippen doe je als je het helemaal wilt, of in ieder geval niet met zoveel bezwaren in je hoofd zit. Maar goed, het weer was nog steeds mooi en ik had wel zin om een uitstapje naar de natuur te maken. De vorige trip was vrij kort geleden maar ik had nog 2 pakjes Tampanensis liggen die binnenkort over datum zullen zijn dus zou het zonde vinden om die weg te gooien. Dus waarom niet gewoon zelf truffels nemen, lekker een wandeling in de natuur te maken en kijken waar ik dan zin in heb?

1. Zo gezegd, zo gedaan. Althans, niet helemaal, want de truffels waren ontzettend ranzig. Dit waren waarschijnlijk de meest smerige truffels die ik ooit heb gegeten. Wat gek eigenlijk dat zoiets moois, heiligs en gezonds zo smerig kan zijn. Maar goed, natuurlijk zal het het allemaal waard zijn en ik ga naar buiten, lekker wandelen. Ik zie dat er een heel klein beetje sneeuw ligt op bepaalde plaatsen en buig mij hierover. Wat mooi, jammer dat ik gemist heb dat het gesneeuwd heeft. Of zou iemand dit hier gewoon neergelegd hebben? Nee, dat zou absurd zijn... Maar goed ik loop door, alles is nog vrij normaal. Ik ga weer naar een mooi plekje waar ik al trippend deze zomer geweest ben, eens zien hoe het er in de winter uitziet. Ik steek een straat over, ga een bos in, ja dit is toch wel heel mooi. Eenmaal aangekomen bij het meertje ben ik een beetje teleurgesteld: door de kale bomen zie je de bebouwde kom niet heel ver hiervandaan. Behalve het gebrek aan privacy, is dit ook een verstoring van de natuur. Maar goed, ik ga bij een boom zitten en kijk uit over het meertje. Erg mooi allemaal, het water, de takken, de planten. Mijn schoenen zijn helemaal smerig, haha, het is net alsof ik weer kind ben en een hele dag buiten heb gespeeld.

^{Het meertje en de mooie bomen met vertakkingen. Wat wel weer een voordeel van de winter is.}

2. Ik zit een beetje voor me uit te staren en voel me erg kalm. Niet extreem goddelijk sereen zoals ik een keer in een eerdere trip heb meegemaakt, maar gewoon compleet ontspannen. Ja dit voelt goed, zeker na zo'n drukke week. Dit moet ik vaker doen, hier hoef ik niet eens voor te trippen. Tot nu toe is de trip heel subtiel en ik denk na op die karakteristieke manier dat truffels je aan het denken zetten. Ik wil graag van de stilte genieten, maar er is constant verkeer, geluiden van de beschaving. Ugh, wat een zonde dat ze maar zo'n minuscuul natuurgebiedje aan de rand van de bebouwde kom hebben behouden. Waarom moet de mens zoveel ruimte innemen? Is al dat verkeer echt nodig? Stel je voor hoe het zou zijn: stilte. Stilte overal. Echte, complete stilte, op het ritsen van bladeren in de wind of het verre gefluit van een vogeltje na dan. Zelfs in mijn kamer is het nooit helemaal stil. Hoe mooi en intens zou het zijn als we nog puur als dier zouden leven, er geen beschaving zou zijn. Oneindige stukken natuur, en daar sta je dan, in volledige stilte en harmonie. De kans om andere wezens tegen te komen, hoe spannend zou dat zijn?! Een hert die je voor de eerste keer ziet, of een andere mens die je tegenkomt. De gedachte aan gewelddadige overvallen of berovingen komen niet bij me op, ik ben ten slotte onder invloed van de truffels en stel mij alleen verwondering voor, nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid naar de ander, naar mezelf, naar het mysterie van het leven. En 's nachts, de sterrenhemel, zoals deze vanaf de aarde te zien hoort te zijn, bezaaid met lichtpuntjes. 

Sprookjes

3. Ik zie luchtbelletjes in het water, ook hier is leven. De naakte takken lijken heen-en-weer te gaan, waarschijnlijk het eerste visuele effect van de truffels dat ik echt merk. Ik denk na over hoe het geweest was als die vriend van mij hier met mij zou zijn en voor de eerste keer truffels zou nemen. Zou het nog steeds zo vredevol en rustig zijn? Echt praten doe je hier niet. Maar goed, het is gelopen zoals het gelopen is en dit is hoe het moet gaan. Na een tijdje besluit ik om op te staan en weer terug te gaan. De groene kleur van het gras is subtiel veranderd zie ik, intenser en mooier geworden. De bomen in het landschap zorgen ervoor dat het lijkt alsof ik in een sprookjesbos ben. Zijn sprookjes het gevolg van inname van paddenstoelen? Hoe anders heeft de mens dit bedacht? Wat een toeval zou het zijn als de mens zoiets bedenkt en dat er iets op de wereld is die het werkelijkheid maakt. Ergens voelt het alsof een onschuldig gedeelte van mijn jeugd nu vernietigd is en alsof de mensheid zichzelf bewust dom houdt door dit aspect te verzwijgen. Maar dan bedenk ik me dat truffels de onschuld zelve zijn en ben ik blij dat ik eindelijk de waarheid ken.

4. Ik loop weer terug en bedenk me dat ik een mp3-speler in mijn jaszak heb. Oeh, daar heb ik wel zin in! Ik stop de dopjes in mijn oren en zoek een leuk nummer uit. Heerlijk! Het voelt altijd zo raar, je wordt je altijd erg bewust van de geluidstrillingen die je oor binnenkomen en de dopjes die zo tegen je aandrukken. Ik bedenk me dat een van de mooie dingen van truffels is dat je niet echt de behoefte voelt aan méér, dat je niet actief bezig bent met denken over hoe je het moment beter kunt maken, wat er nog ontbreekt, er is geen hebzucht. Muziek is niet nodig om het leven mooier te maken, het is gewoon een mooie extra waar ik nu toevallig aan dacht. De muziek is zeer aangenaam en ik loop langzaam terug naar huis. Eerst doorkruis ik weer een stukje bos, dit is zó cool! Het is alsof ik door een jungle loop en alles in POV zie. Ik sta hier even bij stil want dit is te fantastisch. Ik maak een foto maar zie op mijn mobiel al dat de foto helemaal niet bijzonder is. Jammer voor je mobiel, dat je zulke schoonheid niet kunt zien en vastleggen.

Uiteindelijk loop ik dan toch echt terug en kom nog een vrouw op een fiets tegen. Ik zie haar vanaf de verte aankomen en plots word ik een beetje nerveus, wat als dit mijn toekomstige droomvrouw is? Als ze dichterbij komt zie ik dat ze veel te oud voor me is en bedenk me dat dit wel een hele dwaze gedachte was. Ik kom nog wat wandelaars tegen die me enigszins raar aan lijken te kijken en het voelt alsof ik in een film ben, met deze muziek op de achtergrond. Ik denk na over hoe het zou zijn die persoon te zijn die ik tegen kom, dat wandelende meisje of die man op die fiets. Hoe zou hun leven er uit zien? Een stuk verder op loop ik langs een kanaal en ik zie wolken en vogels vliegen links van mij. Wat een fantastisch gezicht is dit, deze situatie is zo vreemd maar prachtig! Dan bedenk ik me dat het waarschijnlijk de normaalste zaak van de wereld is en loop door, toch nog genietend van de omgeving.

^{Het groene gras, de naakte takken en het pad door het stukje bos.}

5. Eenmaal thuis plof ik neer in de stoel en zet muziek op de speaker op. Ik voel alle vermoeidheid uit mij stromen door te zitten en tegen de leuning te liggen. Wat een heerlijk, bijzonder en aangenaam gevoel is dit! Tot nu toe heb ik nauwelijks nog iets echt geks meegemaakt, althans, voor trip-standaarden, en ik bedenk me dat ik eigenlijk nauwelijks aan het trippen ben maar dat ik het leven gewoon intenser en bewuster beleef. Wat natuurlijk ook hartstikke mooi is. Eigenlijk is alles wat ik vandaag tot nu toe gedaan heb ook gewoon nuchter mogelijk. En eigenlijk, leef ik al op die manier. Ik trip best vaak en het verschil tussen trippen en mijn nuchtere bestaan wordt steeds kleiner, één continu geheel. Één vloeiende beweging van het leven.

Goed, waar heb ik zin in? Ik ben net niet nuchter genoeg om zinvol te gamen of aan mijn studie te werken. Ja er is toch nog steeds wel een verschil. Hmm laat ik maar even liggen en ik sluit mijn ogen. Ik krijg milde closed eyes visuals. Mild in de zin dat ik het niet helemaal 3D voor me zie, eerder vaag en 2D, maar ze zijn er wel. Het verschil tussen Atlantis en Tampanensis is in dit opzicht wel echt aanwezig. Ik bevind me in een soort van halfdroom en half wakkere staat en ben half aan het dromen en half aan het nadenken. Ik vraag me dingen af als waarom een glimlach de mond omhoog krult en waarom niet andersom? Boven is beter, beneden is minder. Heeft dit inherent iets met het universum te maken? Is het toeval dat de hemel vaak als boven wordt afgebeeld en de hel als onder? Vliegend omhoog of vallend naar beneden. Ja ik zie wel een connectie. Maar bedenk me dan tegelijkertijd dat ik waarschijnlijk over onzin aan het nadenken ben.

6. Behalve wat ongewone en mogelijk onzinnige gedachten denk ik ook na over dingen uit mijn eigen leven. Waarom ik eigenlijk geen vriendin heb en zo zijn er nog wat dingen. En ik merkte dat ik mij misschien een heel klein beetje melancholisch voelde. Niet echt bepaald verdrietig of onaangenaam, maar een hele lichte waas van het niet helemaal begrijpen. Ik weet dat ik makkelijk aan iets anders kan denken, maar het stoort me niet dus ik ga door. Ach, het geeft niets en ik maak me druk om niets, als ik me überhaupt al druk maak. Hoe leuk het ook zou zijn om dit alles, het leven, te delen met iemand van wie je echt houdt (in romantische zin) en verbonden bent, het leven alleen is ook al geweldig en bijzonder. Ik houd van mezelf, is dat niet genoeg?

Hmm laat ik maar koken. Slechts 2 of 3 uur zijn voorbij gegaan sinds het begin van de trip, maar koken zou me toch wel moeten lukken? Ik ben toch niet echt sterk aan het trippen. Dit blijkt iets lastiger dan gedacht, niet motorisch maar in de manier en volgorde waarop de handelingen verricht moeten worden. Uiteindelijk lukt het en heb ik een vol bord met avondeten voor mezelf bereidt. Ik zit weer op mijn stoel en geniet met volle teugen. Dit moet ik vaker doen denk ik, dit is heerlijk tijdens het trippen! Ik open mijn mobiel en zie wat berichten. Ik voel zoveel liefde voor iedereen.

7. De trip zwakt af en wat ik er aan over houdt is een prettige, tevreden en relaxte gemoedstoestand en een klein beetje zere ogen. Hoewel truffels volgens mij compleet onschadelijk zijn, vraag ik me af of het misschien toch slecht voor je ogen is? Maar dan bedenk ik me dat mijn zicht niet minder is geworden sinds ik met truffels begonnen ben en ik heb redelijk vaak getript sindsdien. Blind zul je er sowieso niet van worden. If anything, zie ik alles nu juist veel mooier. Dus ik wuif deze mogelijke zorgen weg. Het was een heerlijke trip en eigenlijk voelde het dus meer aan als een intensivering van bewust leven, dan als een trip. Eigenlijk precies wat ik voor vandaag wilde, op deze mooie dag.

Leuk topic! Wat ik vaak doe is het lekkers opeten wat ik specifiek voor de trip gehaald had, maar niet aan toegekomen ben omdat tijdens het trippen je niet altijd even veel zin in eten hebt en normale porties opeens monsterlijk veel lijken.

Vaak zijn dit dingen als chocolade of andere snacks (al het fruit dat ik haal, in mijn geval mango en ananas, eet ik tijdens de trip al op, omdat dit zo verschrikkelijk lekker is!)

Omdat ik vaak 's avonds trip en tijdens het trippen mezelf niet altijd vertrouw met koken, skip ik vaak avondeten op een dag dat ik trip. Vaak zit ik dan na afloop van de trip altijd heel sterk te twijfelen of ik alsnog ga koken of niet. De laatste tijd doe ik dit vaker tijdens het einde van de trip, en dit is ook fantastisch moet ik zeggen! Een klein beetje oppassen met koken, maar dan heb je meteen een volle portie om van te genieten en heb je niet zo'n trek na afloop.

Wauw, heel erg bedankt voor de mooie complimenten!

Heb sindsdien niet opnieuw lucide gedroomd helaas, maar is ook omdat ik de laatste tijd er minder tijd voor heb (minder slaap en na een lange dag vind ik het ook wel fijn om even niet 'bewust' te zijn haha ). Hoop er binnenkort weer echt mee aan de slag te kunnen.

Die ervaring klinkt een beetje als slaapverlamming?

Ik heb ongeveer een week geleden ook zo'n ervaring gehad (was toen compleet nuchter en had in ieder geval meer dan een week niet meer getript):

"Ik slaap en wordt af en toe halfwakker waarin ik met mijn lichaam beweeg. Ik voel echt de levensenergie die tijdens dit halfwakker worden door mij heen stroomt en bewegingen mogelijk maken. Wow, wat mooi denk ik, dat ik dit zo goed kan voelen. En dan val ik snel weer in slaap.

Mijn ogen zijn een klein beetje geopend en ik zie licht van de lamp. Ik hoor een soort engelachtig gezang, alsof ik half in de hemel ben. Ook hoor ik een soort van vage bass, ik bedenk mij dat ik de muziek nog steeds aan heb staan, maar ik kan het niet goed horen, ik hoor geen muziek en denk dat ik mijn vermogen om specifiek deze muziek te horen heb uitgeschakeld. Ik probeer op te staan om de muziek uit te zetten, maar het lukt niet, ik kan mijn armen niet bewegen ook al probeer ik dit uit alle macht. Ik voel dat ik mijn armen als een razende heen-en-weer beweeg onder mijn deken maar ik lig compleet stil, met nog steeds mijn ogen half gesloten en nog steeds hetzelfde vage licht ziende. Ik kom hier niet meer uit, shit ik kan niet meer bewegen. Mijn lichaam reageert niet meer. Ga ik dood? Uiteindelijk kom ik toch overeind maar het voelt in eerste instantie alsof bewegingen heel moeilijk gaan, alsof ik de kracht niet heb. Ik sta op, ik leef nog. De computer heeft de hele tijd uitgestaan, er was geen muziek. Dat is ook zo, ik had de PC uitgezet..."

Verlamming van de spieren dus, volgens mij probeerde ik ook geluid te maken en lukte dit ook niet. Best een enge ervaring inderdaad, niet bepaald prettig alhoewel ik het ergens ook wel bijzonder (en grappig) vond. Maar vooral eng. Er circuleren ook een hoop enge verhalen over dit fenomeen, met demonische hallucinaties etc. Zeer interessant allemaal!

Wie: Ik, 14e trip

Wat: 15 gram Atlantis (Fruits of Utopia)

Waar: Kamer (studentenhuis)

Prelude: de roep van de truffels

0. Nadat ik, voor mijn gevoel, in mijn laatste trip het geheim had ontdekt van hoe ik moet leven in deze materiële wereld, had ik eigenlijk niet zo'n goed idee wat ik deze trip te weten wilde komen. Ik zou heel graag weer een keer buiten willen trippen maar daar is het nu echt te koud voor. Toch vond ik het tijd om het weer te doen, het was ten slotte kerstvakantie en vaak heeft een trip je genoeg te zeggen, ook als je zelf niet beseft dat je dit nodig hebt. De voorbereidingen waren getroffen, nog even slapen totdat mijn maag weer leeg is. Ik rook in de gang de geur van de truffels, alsof ze mij wilden vertellen dat het absoluut weer tijd was om te trippen. Ik weet niet of iemand dit herkent? Dit heb ik wel vaker namelijk, dat ik truffels 'ruik' ook al zijn ze er helemaal niet, nu was het toevallig binnen maar ik heb dit soms ook buiten. Vaak als ik een tijdje niet getript heb. Voordat ik met truffels begon is deze geur mij dit nooit opgevallen. Het ruikt precies zoals je van truffels zou verwachten, een geur van bos en paddenstoelen maar dan karakteristiek van truffels, niet per se lekker maar ook niet per se vies (het vieze is de nasmaak vind ik). Ik heb het nu meerdere keren geroken en weet zeker dat het niet 'in mijn hoofd zit'. Later tijdens het trippen rook ik het nog steeds, maar een dag later was het weer weg.

De trip

1. Het is tijd, nadat ik de truffels opgegeten heb schrijf ik in mijn 'dream journal' over een droom van 2 nachten geleden. Sinds kort (ongeveer een weekje) probeer ik lucide te dromen en sindsdien houd ik een dream journal bij. Maar goed, ik schrijf dus wat op de computer en net als de vorige keer merk ik al na 5-10 minuten wat gekke dingen. Het beeld gaat op en neer of verbeeld ik me dat maar? Ondanks deze snelle start duurt het toch nog eventjes voor er weer iets gebeurt. Ik weet niet goed wat ik wil doen, de muziek staat al weer op, laat ik maar eens video's kijken. Ik kijk een aantal prachtige natuurvideo's en ook deze video die zowel grappig als eng is tijdens het trippen. Dan ga ik maar weer op bed liggen met mijn ogen dicht. Wat ben ik toch saai, dat ik altijd weer dit doe tijdens het trippen. Maar goed, het blijft leuk. De closed eyes visuals zijn een beetje chaotisch en ik heb het idee dat er iets kwaadaardigs aan de hand is. Alsof er kwade geesten in mijn buurt zijn die met mijn bewustzijn lopen te spelen. Ik ben niet per se bang voor ze maar echt prettig vind ik het niet en ik vraag me opnieuw weer af waarom ik eigenlijk telkens weer trip. Was vandaag wel een goed idee? Plots stoor ik me enorm aan het nummer dat opstaat. 'Wat een kutmuziek denk ik' (was weer een automatische playlist van mijn all-time favoriete muziek), alsof iemand met elektronische geluiden heel hard in je oor loopt te tetteren. Maar ik heb ook geen zin om op te staan dus ik wacht wel tot het nummer weer voorbij is. Nee vandaag gaat niet de mooiste trip worden denk ik, ben er toch niet helemaal in de stemming voor.

2. Mijn gevoelens over de trip veranderen langzaam maar zeker, ik krijg weer een hoop inzichten die ik de vorige keer ook had en vraag me af waarom ik eigenlijk niet gewoon elke dag met plezier leef? Waarom maak ik mezelf soms het leven zuur? Bijvoorbeeld door zoveel met mijn studie bezig te zijn, waarom doe ik niet gewoon vaker leuke dingen zoals lezen of gamen? Het is heel makkelijk en ik verbaas mij over het feit dat ik dit niet eerder heb bedacht. Gewoon plezier hebben in alles wat je doet, of in ieder geval bijna alles, tsja, waarom niet? Studie en werken kunnen best leuk zijn maar als het teveel een sleur wordt is het niet leuk en zuigt het je creativiteit en ziel leeg. En waarvoor doe je dat dan? Dan ben je toch heel verkeerd bezig met je leven, ik ben een wezen op de planeet aarde en ik leef dit bijzondere leven, niet om elke dag mezelf af te beulen, maar om de wereld te verkennen.

De dood

3. In eerdere trips heb ik gevoelsmatig/spiritueel al ingezien dat de dood niet iets is om te vrezen, het is een natuurlijk gebeuren en het immateriële eindigt niet. De laatste tijd was het toch iets waar ik mij in mijn gedachten mee bezig hield, ik heb er ook deze fantastische video over gezien. Maar toch was ik niet 100% overtuigd of beter gezegd, was mijn innerlijk niet helemaal gesust. Ik moest ook mijn verstand overtuigen. Op nieuwjaarsdag stond ik op de trein te wachten, het was volledig uitgestorven op het station en ik liep heen en weer, hardop tegen mezelf pratend over de dood. Ik probeerde het systematisch te rationaliseren, alle mogelijkheden te analyseren. Mijn conclusie was dat in elke situatie (reïncarnatie, 'niks', hemel/hel, verlossing, etc.) de dood helemaal niet erg is, althans, voor jezelf. En misschien belangrijker, niet iets waar je controle over hebt. Het gebeurt toch, of dit nu vroeg of laat is. Het klinkt misschien gek dat het zo lang geduurd heeft voordat ik dit 100% voor mezelf op een rijtje had, maar nu ben ik volledig overtuigd, met elk zintuig, dat de dood niet iets om te vrezen is. Wat een bevrijding. Dit kwam verder niet echt in de trip voor, maar hoort wel binnen de mindset die deze en vorige trip op hebben geroepen. Het leven is net een droom, zolang je het leeft (droomt) is alles echt, maar op een gegeven moment word je wakker en dan doet de droom er niet zoveel meer toe en bevind je je weer in een nieuwe realiteit. Tot die tijd probeer je natuurlijk zo lang mogelijk van de droom te genieten! 

4. Het is lastig te beschrijven wat ik allemaal meemaakte, ik bedacht me nog, hier kan ik nooit een tripreport over schrijven. Niet alleen omdat ik maar moeilijk kan beschrijven wat ik allemaal zag, ook de gedachten gingen te snel en de details zijn snel vergeten. Maar het geeft niet, het gaat om de ervaring nu en ik onthield wat ik nodig had. En ik voelde dat wat ik nodig had. Ik zag het universum, het o zo prachtige universum, ongelooflijk mooie nevels en gaswolken, lichtpuntjes, sterren, de prachtigste kleuren en ik zag dat ik daar zelf uit bestond, ik was opgelost, onzichtbaar geworden en bevond mij tussen al deze pracht en praal. Ik zag bomen in deze prachtige ruimte. Ruimte, bomen, mensen, alles in dit universum is met elkaar verbonden. Het feit dat ik dit nu voor me kan zien, dat ik hier aan kan denken, geeft al aan dat dit bij mijn bestaan hoort, bij ieders bestaan hoort. We bestaan allemaal uit sterrenstof, de atomen in ons lichaam hebben zo'n lange en rijke geschiedenis. Hoe mooi is de wereld waar wij in leven?!

5. Ik kijk nog een aantal video's met prachtige natuur en verwonder me over al het leven op aarde. Ik voel dat de trip heel langzaam wegzakt. Ongeveer 5-7 uur na inname zet ik mijn mobiel weer aan, chat nog wat met mensen en ervaar een prettige afterglow. De trip had erg op de voorgaande geleken, van het moeizame en met twijfel bezaaide begin tot de euforische conclusies. Mijn voornemen naar aanleiding van deze trip was om alleen nog maar leuke dingen te doen. Om elke dag plezier te hebben in wat ik doe, in elke handeling. En als het geen plezier is, dan op z'n minst aanvaarding. Een mooie start van en een mooi voornemen voor 2016 dacht ik zo. Vervolgens liet ik de muziek maar opstaan en besloot te gaan slapen, de muziek bleef gewoon té goed. Rond half 5 dan toch maar uitgezet en echt gaan slapen.

De lucide droom

6. Ik herinner mij eigenlijk geen dromen meer, behalve de allerlaatste. Dit was (volgens mij) de eerste keer dat ik lucide droomde. Ik loop door een nachtelijk Amsterdam, ergens rond 1800/1900 waarschijnlijk, er hangt een gezellige sfeer die bij dit tijdperk hoort. Er branden wat lichtjes van leuke ouderwetse houten gebouwen, huizen, kroegjes. En de sterrenhemel is prachtig en bezaaid met sterren, grotendeels onaangetast door lichtvervuiling. Wat mooi denk ik, wat jammer dat dit in de toekomst minder zal zijn. Maar goed, ik loop door de straten heen en ben vol bewondering over al het moois dat ik zo levendig zie. Toen had ik opeens door dat ik droomde, ik hoorde Franse stemmen en wist dat dat niet kon kloppen. 'Geweldig!', een lucide droom! Ik weet dat de tijd kort is en denk na over wat ik wil doen. Terwijl ik hier over nadenk realiseer ik me dat ik nog niet wakker ben geworden. Dat is mooi, want dat hoor/lees ik vaak van first time lucid dreamers, dat ze wakker worden direct nadat ze doorhebben dat ze dromen. Ik wil graag vliegen en probeer dit te doen. En jawel, ik begin langzaam omhoog te zweven, de koele nachtlucht in. Dit is leuk, wat wil ik nog meer doen? Seks hebben met wie ik maar wil. Dit is iets lastiger omdat dit een andere setting vereist en een nieuw persoon. Maar het lukt en ik ben opeens op een donkere kamer en leef mijn fantasie uit. Zelfs hierna werd ik niet wakker en ik was weer terug in de straten van Amsterdam. Oké, oké wat nu? Ik had een tijdje terug met mijn neef over lucide dromen gesproken en hij had het over verschillende 'stages' en dat je uiteindelijk zelfs je eigen 'empire' kunt bouwen. Ik bedenk me dat ik daar nu zowel geen zin in heb en waarschijnlijk ook de tijd niet voor heb. Dus ik loop nog wat rond nadenkend over wat ik wil doen. Ik hoor een leuk deuntje spelen op de achtergrond en opeens hoor ik een soort van 'Inception-hoorn' maar dan irritanter en pijnlijker voor het oor. Foute boel denk ik, dit luidt waarschijnlijk in dat de droom ten einde loopt. Wat mensen vaak aangeraden wordt om in een droom te blijven is om naar de grond te kijken en rondjes te rennen, dit deed ik dan ook en dit leek te werken, ik bleef in de droom. De 'Inception hoorn' hoor ik nu met toenemende regelmaat en suist door mijn oren. Het suizen is haast alsof mijn lichaam verkloot wordt en ik vraag me af of ik wel gezond bezig ben met dit lucide dromen. Ik voel ook mijn slapende lichaam, verstijfd en ongemakkelijk liggen, maar blijf in de droom. Ik denk aan het universum en dat ik graag door de ruimte wil zweven tussen de sterren en grijp nog snel mijn kans. Ook dit lukt voor een mooi tijdje. Ik zweef in alle rust door de ruimte, tussen de sterren, voorbij de maan en planeten. Helaas duurt het niet zo lang als ik zou willen en ik word wakker. Ik word wakker in een vakantiehuisje in Franstalig België, waar mijn moeder en zusje ook zijn. Ik had inderdaad gedroomd, ik lag alleen te slapen beneden in de woonkamer en de tv stond nog aan, uiteraard op een Franse zender. Daarom herkende ik dat ik aan het dromen was, vanwege die Franse stemmen. Fantastisch. Ik ben zo blij dat de tv de hele nacht heeft aangestaan zodat ik doorkreeg dat ik droomde. En blij dat ik zo fijn lucide gedroomd heb. We gaan met z'n drieën naar buiten en er liggen nog stukken sneeuw. Even later schrijf ik de droom op in mijn 'dream journal'. Een tijdje later word ik 'echt' wakker, ik had dus een lucide droom in een droom. En hoewel dit heel lang leek te duren, was er in de echte wereld minder dan 28 minuten verstreken (ik had op de klok gekeken vlak voor ik deze laatste droomfase inging en direct na het wakker worden).

Ondanks dat dit lucide dromen erg vet was, vond ik wat ik tijdens de trip meegemaakt had minstens net zo bijzonder. Het stoerste / meest bijzondere van het lucide dromen vond ik niet eens zo zeer de ervaringen die ik opdeed, maar het feit dat ik doorhad dat ik aan het dromen was en het daardoor extra goed meemaakte. Het lijkt me zeer waarschijnlijk dat ik deze lucide droom aan de truffels te danken heb, voorgaande trips hebben ook, dit weet ik absoluut zeker, mijn dromen in de periode erna beïnvloed. Hopelijk lukt lucide dromen voortaan vaker, ook zonder truffels. Want hoewel trippen nog steeds leuker is, is ook lucide dromen niet verkeerd.

^{Foto's die enigszins (maar zeker niet precies) overeenkomen met wat ik deze trip en droom allemaal gezien heb}

@Cosmos Dat is precies wat Tolle ook zegt. Mooi hoe jij het hier geformuleerd hebt.

Maar StonedMonkey heeft wel een punt denk ik haha. Al schrijft ook Tolle er meerdere boeken vol over.

Helemaal waar!

Ik heb wel een leuke ervaring, maar die zal niet echt nuttig zijn voor anderen. Gisteren heb ik 'Een nieuwe aarde' uitgelezen, zijn laatste boek en vannacht droomde ik dat ik Eckhart Tolle was en ik voelde zo'n gelukzalig bewustzijn vanwege de levendigheid van de 'normale' wereld overal om mij heen. In mijn wakende bestaan heb ik dat enkel zo intens meegemaakt tijdens trips. Maar het 'doorhebben' van het ego is al erg fijn, ook als je niet voortdurend deze gelukzalige toestand ervaart.

Laatst vond ik deze prachtige video over de dood en het eeuwige:

https://www.youtube.com/watch?v=_ft1rYcht0c

Overigens, misschien interessant voor mensen van dit forum. Aangezien Tolle's levensvisie zo goed aansluit op psychedelica vroeg ik mij af of hij psychedelica gebruikt heeft om tot deze conclusies te komen. In onderstaande video beschrijft hij zijn LSD trip, maar dit was dus blijkbaar nadat hij dit allemaal al 'ontdekt' had.

https://www.youtube.com/watch?v=RofybYVNCe4#t=4m33s

Vrij chaotisch, maar goed, dat zijn truffels ook dus dat hoort er bij.

Ik vond het een leuk report om te lezen in ieder geval, ik vraag me alleen wel af, toen je dat inzicht had dat je je alles zo serieus neemt en dat je lol wilt hebben, heb je het daar bij gelaten of heb je dat toen ook geprobeerd bijvoorbeeld door in een boom te klimmen? Ik weet zelf dat ik bij trips ook vaak zulke gedachtes heb en het kind weer naar boven komt, vaak doe ik dan het eerste wat in me op komt en dat voelt dan heel goed!

Als er andere mensen bij zijn is dat misschien lastiger. Ik probeer altijd zo veel mogelijk andere mensen te mijden tijdens het trippen (tenzij ik ze van een veilige afstand kan observeren ), dus ik vind het knap dat je trippend zoveel contact met mensen maakt.