Voyager360

Mooi tripreport! Leuk dat je een prettige ervaring gehad hebt tijdens je eerste trip! Ook leuk om te lezen dat je moeder er van wist en er als tripsitter bij was, vaak proberen mensen het toch een beetje geheim te houden heb ik het idee (ikzelf ook), wat eigenlijk erg jammer is. Tegen een aantal mensen ben ik er al vrij open over, maar nog lang niet tegen iedereen.

Wie: Mijn broertje B en ik, dit zou voor ons beiden de vijfde trip worden
Wat: Allebei 15 gram Atlantis (Fruits of Utopia)
Waar: Kamer (studentenhuis), buiten (brug, kanaal, natuur)

_{Disclaimer: Zelfs voor mijn standaarden is dit een erg lang tripreport.}  

B en ik hadden allebei ongeveer een week eerder getript, los van elkaar. Allebei hadden we een niet heel heftige trip en we hadden het verlangen om snel weer te trippen en dit keer een stuk sterker. Voor mij waren er slechts 6 dagen voorbijgegaan sinds mijn laatste trip. Meteen een mooi experiment dus om te zien hoe het zit met resistentie. Mijn pakje Atlantis was niet helemaal vacuüm meer, er was wat vocht ontstaan in het zakje en het lag inmiddels zo'n 3 weken in de koelkast. Het pakje Atlantis van B was vandaag bezorgd maar ook hier was al wat vocht vrijgekomen in het zakje, ondanks dat deze direct na ontvangst in de koelkast is gelegd. Ik heb die dag 2 broodjes gegeten en daarna 7,5 uur niet meer gegeten. De ochtend vóór de trip was ik erg verkouden toen ik wakker werd, maar na het opstaan was dit eigenlijk alleen nog maar op de achtergrond aanwezig en had ik er niet echt last van gedurende de dag.

0. We begonnen te eten, voor B was dit de eerste keer Atlantis. Hij vond de smaak best meevallen, ik vond vooral de nasmaak erg ranzig. Grappig hoe het elke keer weer anders is, de eerste keer vond ik Atlantis erg goed te eten, daarna ronduit smerig, nu was het een mix. Maar de nasmaak bleef wel lang hangen en dit vond ik niet prettig. B had zijn zakje eerder op dan ik en lag op het bed te chillen. Na ongeveer een kwartier begon ik mij misselijk te voelen en hoofdpijn te krijgen, mooi, dit was een goed teken, de truffels worden opgenomen in mijn lichaam. Ik nam twee glazen water en dit hielp een beetje tegen de hoofdpijn. Het was kwart voor zeven en het was nog licht buiten. Ik stelde voor om direct naar buiten te gaan, we hadden al onze schoenen en jas aangedaan en de belangrijke spullen (sleutels, mobiel) meegenomen. Ik zat nog in mijn stoel te wachten tot de effecten zouden optreden toen ik op het TV scherm opeens de lichtjes in een stilstaand plaatje zag bewegen. Ook de muziek ervoer ik opeens anders. De trip is voor mij officieel begonnen.

_{De afbeelding waar de trip mee begon.}

1. Twintig minuten na inname liepen we naar buiten en ik merkte al heel goed dat Atlantis heeft toegeslagen. De bomen en kleuren waren weer prachtig op die karakteristieke manier zoals Atlantis de buitenwereld vervormt. Het is elke keer precies hetzelfde, maar ik kan er nooit genoeg van krijgen. Wat fijn dat hoewel elke trip weer compleet anders is, dít in ieder geval constant is, dat de tripwereld altijd zó mooi is, elke keer weer. Mooier dan dit kan eigenlijk niet. B ziet nog weinig anders. We lopen verder, het weer is miezerig maar wat is alles toch mooi. Ik vertel B dat ik een boek aan het lezen ben van Aldoux Huxley, The doors of perception, waarin hij zijn ervaring met mescaline beschrijft. Zijn beschrijving komt sterk overeen met een aantal dingen die ik tijdens truffel-trips heb ervaren. In dit boek claimt Huxley dat de reden dat we normaal gesproken de wereld niet zo mooi, gedetailleerd en kleurrijk zien is omdat het niets toevoegt aan ons overleven, vanuit een evolutionair oogpunt is het zinloos om hier extra energie aan te verspillen. Ik bedacht mij het volgende: tijdens een trip krijg je wel dit zicht en andere mooie vaardigheden, maar dit gaat ten koste van andere vaardigheden waar je in het dagelijks leven veel aan hebt, die belangrijk(er) zijn om te overleven. Simpele taken uit je nuchtere bestaan worden opeens heel lastig tijdens een trip en vaak voel ik tijdens een trip veel bewondering voor mezelf (en anderen) dat dit ons normaal gesproken zo goed en makkelijk afgaat. Ik vond het een interessante theorie en vroeg mij af of dit echt zo zou kunnen zijn. Ergens zou het zonde zijn, het is niet bepaald een spiritueel uitgangspunt, maar ik vind het wel een mooie verklaring die wat mij betreft in het wetenschappelijk wereldbeeld past.

_{De mooie natuur op het pad dat wij bewandeld hebben naar de brug (foto's op een later moment genomen)}

2. We staan op een brug en kijken uit over het kanaal, met aan beide zijden bomen. Wat prachtig dit. B ziet nog steeds niet veel bijzonders. Zou het puur mijn verbeelding zijn? Is het puur persoonlijk en is het simpelweg hoe mijn lichaam reageert op Atlantis, elke keer weer? Voordat ik met truffels begon had ik al veel waardering voor de natuur en zag ik al grote schoonheid in deze omgeving, maar tijdens een trip is dit nog veel sterker. Zou het kunnen dat het compleet persoons-gebonden is en dat de constante die ik dacht te hebben gevonden in Atlantis niet universeel maar puur persoonlijk is? Het zou mij zo raar lijken dat ik dan telkens hetzelfde ervaar, terwijl mijn gedachten natuurlijk telkens anders zijn. Speelt het dan misschien niet in op gedachten, maar op je bewustzijn? Dat wat jou jou maakt en onafhankelijk is van gedachten en persoonlijkheid, jouw onveranderlijke kern-essentie? De ziel als het ware? B zegt dat het misschien gewoon komt omdat zijn trip nog niet begonnen is, er is ten slotte ook nog geen uur voorbij.

Fietsers en auto's rijden op deze brug, de fietsers gaan zo langzaam, alles lijkt vertraagd en ik voel mij een soort buitenstaander. B en ik staan hier als toeschouwers terwijl de rest van de wereld gewoon doorleeft. Zij zullen wel denken, waarom staan die twee jongens hier de hele tijd, is het echt zo mooi dit kanaal? Een man die een hond uitlaat loopt in onze richting. Het is grappig want hoewel hij loopt lijkt hij geen steek dichter bij te komen. Elke keer als ik mij van dit beeld afwend en weer terugkijk bevindt hij zich nog steeds op dezelfde plek, ook al blijft hij in beweging. Uiteindelijk passeert hij ons dan toch, hij kijkt ons op een vreemde manier aan en ik vind hem een beetje eng, een soort van cipier van de onderwereld met een grote waakhond die voor hem uit loopt.

B voelt zich wel al anders merk ik, maar ziet nog niet die grote schoonheid die ik hier zie. Hij heeft het over het water en ziet hier vormen in. Ja het water is ook mooi, maar waarom zou je daar naar kijken als de natuur er om heen zoveel mooier is? B lijkt licht in een trip te zitten, blijkbaar is het dus toch persoonsgebonden wat Atlantis met je doet, of hij zit nog niet diep genoeg in de trip. Het water is ook wel heel bijzonder moet ik toegeven, het is één groot geheel. Prachtig hoe al die kleine rimpelingen op het oppervlak allemaal één object vormen en samen het kanaal maken. Net als met ons menselijk lichaam denk ik. De intelligentie die hier achter zit en zorgt dat het allemaal werkt is zo ingenieus dat het nauwelijks te bevatten is.

3. B zelf ziet er gek uit, zijn gezicht is constant aan het vervormen, net als de natuur die steeds trillende bewegingen maakt. Zijn ogen zijn ook raar, een soort van grote zwarte insecten-ogen die ik herken bij mezelf als ik aan het trippen ben en in de spiegel kijk. Ik zie er normaal uit volgens B. B zegt dat het apart is wat hij ziet, dat er een overgang is, een overloop in beschaving. We wisselen van plaats en nu zie ik het ook. Het is heel apart, B staat precies in het midden van mijn gezichtsveld, links zie ik de natuur, het kanaal en de bomen. Rechts zie ik de weg, de vangrails, de lantaarns en auto's, het verkeer, de beschaving. En B staat er midden in, midden tussen twee werelden. Hoe bijzonder! "Moet je kijken!" zeg ik en ik wissel weer van plaats met B en leg uit wat ik zag. Dan realiseer ik mij dat we niet van plaats hoefden te wisselen, het enige verschil is dat links nu rechts is, haha. Toch was dit beeld een stuk sterker met de natuur links, de overgang leek vloeiender. Ik zou hier nog wel een tijd kunnen staan maar B wil wel graag weer naar binnen. Ik vind alles best dus we lopen terug. Als we het trappetje afgelopen zijn kijk ik naar de trap en wat is die mooi, een soort poort naar een andere wereld, midden tussen de natuur. B ziet niet al die mooie dingen die ik zie wat ik erg sneu vind. Heb ik gewoon zoveel geluk dat ik zo'n mooie verbeelding heb of heeft B opnieuw pech dat de truffels niet zoveel effect op hem hebben? Ik zeg hem dat hij de volgende keer misschien maar Hollandia moet proberen.

We lopen de brug af en B heeft het erover dat truffels je extra nuchter maken. Ik had er nog nooit zo over nagedacht maar hij heeft gelijk, je wordt extra alert, je zintuigen verscherpen (al vermengen ze soms heel erg wat dingen juist weer lastig maakt), je leeft compleet in het moment en bent je veel bewuster van alles om je heen. Het is eigenlijk compleet anders dan met alcohol of vergelijkbaar 'verdovende' drugs. Ik vind het een mooi idee en krijg alleen maar meer respect voor truffels.

_{Het uitzicht vanaf de brug. De derde foto van links is de scheidslijn tussen de natuur en beschaving. De meest rechtse foto is de trap, oftewel de 'poort naar een andere wereld' (foto's op een later moment genomen)}
 

4. We lopen langs een boothuis. "Zijn er hier mensen?" vraagt B. Door de ramen brandt een lamp en we zien mensen zitten, ze lijken zo gefocust binnen de gewone wereld. Wat maf. Een stukje verder is er een beekje die aan twee kanten loopt. Aan de ene kant is het water helemaal groen van de algen, aan de andere kant is het water gewoon donker en zwemmen er eendjes. Aan beide zijden is het vrij dicht begroeid met bomen. B vindt het mooi en we stoppen even. Ik kijk naar het groene beekje en merk dat ik in een soort trance raak. De bomen gaan heen en weer, vooruit en achteruit en ik ga er helemaal in op. Ik merk dat ik zelf ook op en neer aan het deinen ben, ik ben onderdeel geworden van dit tafereel! Ik stel mijzelf voor dat ik mij diep in een bos bevind en één wordt met de natuur. Het is hier zo vol met harmonieus leven, de bomen en takken die rustig heen en weer gaan en zonder dat ik er controle over heb of er moeite voor moet doen heb ik het ritme zelf opgepakt en beweeg ik mee. Ik heb echt het idee dat ik in wonderland terecht gekomen ben, de omgeving hier is zo mooi en sprookjesachtig. Ik wil het beschrijven aan B en bedenk hoe lastig het is en hoe weinig woorden onze taal bevat om dit te doen. Er is zoveel moois hier en onze taal kan het niet beschrijven, de woorden zijn er simpelweg niet voor uitgevonden. Dat terwijl onze taal zoveel woorden kent. Wat een zonde dat onze taal zo beperkt is. B is nog steeds niet zwaar aan het trippen. Misschien dat dat gebeurt als we wat muziek op zetten, volgens hem is dat voor hem een goede manier om echt in de trip te komen en dus gaan we naar binnen.

_{Het groene beekje met de omringende natuur (foto's op een later moment genomen)}

5. B zet wat muziek op via YouTube en natuurlijk is er dan ook een video bij. Zoals altijd vind ik de video's super mooi en bijzonder, het waren muziekvideo's die ik zelf ook vaak opzet tijdens het trippen. Dan komt er een video die helemaal niet leuk is of bij de muziek past, over een man die verongelukt en in het ziekenhuis belandt. Waarom maken mensen zulke video's en combineren het dan met een leuk nummer? B snapt het ook niet maar reageert er niet zo sterk op als ik. Ik kijk de andere kant op en besluit maar op bed te gaan liggen en mijn ogen dicht te doen. Zou ik weer closed eyed visuals krijgen? Jazeker, en hoe! Ik zie vormen voor me, psychedelische vormen die zo typerend zijn voor psychedelische trips. In de tussentijd heb ik nu al een tijdje zoveel mooie filosofische gedachten die zo veel verder gaan dan ik ooit zou kunnen bedenken zonder truffels. Ik filosofeer echt als het ware van bovenaf, vanuit de omgeving, de wereld, het universum. Ik zelf sta niet meer centraal waardoor ik veel helderder en grootser na kan denken. Hierdoor verwerf ik weer een hoop nieuwe inzichten, met name over hoe mooi het leven, het bestaan is.

Wanneer ik mijn ogen gesloten heb gaan deze gedachten nog even door, maar op een gegeven moment bereik ik een hele andere toestand. Ik lig bewegingloos op mijn rug op het bed en zie dus al die rare figuurtjes en vormen voor me met mijn ogen dicht. Het blijft niet alleen bij dingen zien, ik voel een innerlijke rust en vrede die ik zelden ervaren heb, behalve misschien in eerdere trips. De dingen die ik zie zou ik nooit zomaar bedenken, sowieso dat het door de truffels komt. De intelligentie achter de truffels, achter het bestaan en het universum, laten mij deze dingen zien, openen mijn ogen als het ware voor deze vorm van bestaan, voor hoe het 'echt' allemaal in elkaar zit. Ik laat me meevoeren door deze intelligentie, door deze wezens. Ik zie en hoor ze niet letterlijk maar op een telepathische manier communiceren ze toch met mij en ik vertrouw ze volledig. Ik weet dat het wezens zijn, meervoud, meerdere dingen die toch samen verbonden zijn en als het ware één grote gemeenschappelijke intelligentie delen. Mijn ego begint te verdwijnen, alle zorgen die ik mogelijk zou kunnen hebben lossen volledig op. Ik voel alleen nog maar diepe innerlijke vrede. De wezens willen mij nog dieper of hoger meevoeren en ik laat het toe. Ze zeggen dat ik moet ophouden met ademhalen, mijn lichaam regelt dat zelf wel, dit hoef ik niet te doen. Ik moet mij loskoppelen van mijn aardse lichaam en deze wezens achterna, uit mijn lichaam treden en naar boven vliegen. Er is een kleine aarzeling maar ik besluit om te doen wat ze van mij vragen, als ik merk dat ik doodga kan ik wel weer ingrijpen, toch? Ik stop met ademhalen en voel niks meer. Ik voel mijzelf niet ademen, mijn lichaam ligt compleet stil. Maar ik krijg geen zuurstof tekort, het is goed zo, adem ik nog steeds zonder dat ik het doorheb? Ik hoef het niet te controleren, ik weet dat de wezens gelijk hebben. Ik voel geen benauwdheid alleen de vrede, mijn lichaam moet er nog zijn en normaal functioneren denk ik, anders zou ook mijn bewustzijn afgebroken worden toch? Bovendien is B ook nog in mijn kamer, als ik stik zou hij iets opmerken en ingrijpen. Ik kan mijn lichaam nu echt achter mij laten en door de hogere sferen zweven, deze intelligente wezens achterna en hen compleet vertrouwen, zij wijzen mij de weg.

6. Dit is waarschijnlijk het mooiste wat ik ooit in mijn leven ervaren hebt en gaat een tijdje door waar ik niets meer te maken heb met mijn verstand, mijn persoonlijkheid, mijn identiteit, mijn ego. Ik ben niet meer, ik ben nu één met deze andere wezens en wij vibreren in deze psychedelische ruimte met allerlei gekleurde figuurtjes. Het is allemaal in beweging, in perfecte harmonie. Dit gaat even zo door en het voelt als een eeuwigheid, de tijd staat stil, tijd bestaat niet in deze wereld. Op een gegeven moment keren er toch weer elementen van mijn mind terug en bevind ik mij als het ware in twee werelden, mijn geest in deze wereld, mijn lichaam nog liggend op dit bed. B vraagt wat en ik geef antwoord en voel ergens een connectie met mijn lichaam, maar tegelijkertijd ben ik op een andere plek. Ik ben blij dat B verder niet veel praat en ik in deze andere wereld kan blijven. Nu er weer sporen van mijn gedachtes terug beginnen te komen kan ik weer heerlijk filosoferen in deze prachtige wereld in de nabijheid van deze alwetende wezentjes. Ik denk na over het bestaan, over de dood en over de mensen die ik liefheb. Bestaan is niet meer gereduceerd tot het mens-zijn, er is iets veel mooiers, grootser en krachtiger aan het werk. Een essentie, een immateriële substantie die ikzelf en de mensen om wie ik geef allemaal hebben (en alle wezens op aarde). Hoe mooi als die soms in het aardse bestaan doorschijnt. Ik denk aan mijn ouders en hoe zeer ik het waardeer dat ze zoveel voor mij gezorgd hebben en van mij houden. En mijn zusje van wie ik zoveel houd. En aan B en hoe fijn het is om dit mee te maken. Ik zie ze niet meer als mens maar als deze immateriële substantie, doorschijnend en vaag in de contouren van hun lichaam. Zij zouden dit ook mee moeten maken bedenk ik, maar voorlopig zie ik ze nog geen truffels doen en B is helemaal niet zo zwaar aan het trippen... Toch geeft het niet, want dit bestaan is eeuwig en is er altijd, overal om ons heen, of je nu aan het trippen bent of niet. Ik denk aan vrienden en vriendinnen om wie ik veel geef, zij verdienen het absoluut om ook deze schoonheid te ervaren.

Ik krijg de opdracht mee om dit te laten weten aan zo veel mogelijk mensen, om zo de wereld te transformeren, er een plek van te maken waar deze perfecte vrede continu heerst, waarin alles één en verbonden is. Het leven is zo verschrikkelijk mooi, bestaan is zo mooi. Maar lang niet iedereen ziet dit in, zelfs ik die het leven al behoorlijk waardeerde wist al deze dingen niet vóór ik begon met truffels te nemen. Ik denk ook na over de dood en zie in dat dit helemaal niet is om bang voor te zijn. De dingen die ik hier ervaren heb zijn eeuwig, na mijn dood wordt ik net als deze wezens, klein maar oneindig intelligent en verbonden met miljarden andere wezentjes. Het zal heel anders zijn dan het materiële, menselijke, lichamelijke leven, wat ik vooral moet koesteren en zoveel mogelijk van mag genieten totdat het tijd is om te sterven, maar daarna is het tijd voor verandering en tijd om mij bij de oneindigheid en onsterfelijkheid van het heelal te voegen. Wanneer ik sterf doet er niet toe, maar ik voel wel dat ik nog een flink aantal jaren te leven heb. Ik zou nu dit moment kunnen sterven en het zou een prachtige dood zijn, maar het is mijn tijd nog niet, ik ben nog te jong en ik heb nog een rol te spelen in deze wereld.

7. Ik denk na over een aantal thema's die mij diep interesseren. Ik denk na over wat belangrijk is in het leven. Gelukkig zijn is een levensdoel voor veel mensen en voor mij is dit ook altijd zo geweest. Maar wat ik nu hier ervaar heeft niets met geluk te maken, althans niet met de standaard definitie van geluk. Dít is het mooiste dat er is en het is niet het geluk wat zoveel mensen nastreven. Dit is niet te bereiken in de gewone wereld en moet ook niet nagestreefd worden omdat het niet te bereiken is. Dit is alleen te bereiken met geestverruimende middelen en wat dat betreft is het alles wat ik nodig heb. Het enige wat ik van dit leven verlang is dit te mogen ervaren. Het enige waar ik mij dus druk om hoef te maken is het ervoor zorgen dat ik altijd in staat zal zijn truffels te nemen als ik hier behoefte aan heb. En lukt dit niet dan moet ik op de een of andere manier proberen dit te bewerkstelligen door diep in mijzelf op zoek te gaan naar deze prachtige wereld. En in principe maakt het dan totaal niet uit waar ik ben, ik hoef alleen maar mijn ogen te sluiten...

Ik denk aan de bootvluchtelingen strijdend voor hun leven terwijl ik hier op dit bed lig in deze kamer met zoveel luxe, muziek van B op de achtergrond, heerlijk eten en drinken in grote getale. Het leven is niet eerlijk. Waar heb ik dit allemaal aan verdient? Maar ik bedenk mij dat ik gewoon geluk heb dat ik dit mooie nu kan zien doordat ik truffels genomen heb, dat de omstandigheden zo gelopen zijn dat ik hier in totale gelukzaligheid van kan genieten. Het is er altijd en overal al, alleen is het verborgen in ons dagelijks bestaan. Maar dit dagelijkse bestaan is vergankelijk en ooit zal er een metamorfose zijn, waarop ieder levend wezen, of in ieder geval zij die waardig zijn, die een goede ziel hebben, één zullen worden.

8. Geld interesseert mij niet langer, zolang ik maar truffels kan blijven nemen en dit kan blijven meemaken. En het liefst in een comfortabele setting zoals waar ik mij nu in bevindt. Een vrouw vinden om mijn leven mee te delen lijkt niet relevant meer, alles is diep vanbinnen één, in de enige wereld, deze andere dimensie, die er werkelijk toe doet. Maar in onze 'gewone' wereld zijn we verdeeld. Dit lijkt een onoverkoombaar probleem en proberen in deze imperfecte wereld één te worden lijkt dan ook een zinloze strijd, in zoverre dat ik niet teleurgesteld moet zijn als het niet lukt. Tijdens deze bewustwording denk ik niet zozeer meer in individuen maar meer aan het grote geheel. Als twee individuen zich samen zouden voegen zou het slechts een kleine druppel zijn, insignificant in het grotere plaatje. Een afleiding voor in het gewone leven. Ik probeer mij de voor mij ideale vrouw voor te stellen, de vrouw die met mij een eenheid zou vormen, samen zou smelten en bedenk mij dat zij niet bestaat! Zij bestaat waarschijnlijk niet in de 'echte' wereld, maar zij bestaat in ieder geval wel in deze andere wereld, deze wereld van mijn geest. Haar niet-bestaan betekent dat ik haar waarschijnlijk nooit zal vinden. Zelfs al zou ze ook in de 'echte' wereld bestaan en ik zou haar nooit ontmoeten, dan nog zouden onze 'zelf-en' één zijn in onze gedachten en uiteindelijk samensmelten. Het belangrijkste is deze prachtige wereld die ik nu ervaar in mijn gedachtes. De andere wereld is slechts een fysieke, incomplete afspiegeling en om die reden minder belangrijk. In deze andere wereld ben ik sterfelijk en is alles vergankelijk. Terwijl de wereld van de ziel eeuwig is.

9. Er is iets wat mij wilt laten doen ontwaken uit deze diepe wereld, maar ik weet niet wat het is. Ik weet het allemaal niet. Waarom? Wat moet ik dan doen? Eten? Drinken? Ik open mijn ogen en bevind mij weer in de aardse wereld, weer terug in mijn lichaam. Ik voel dat er iets is waarom ik weer terug moest, maar weet niet wat het is. Eten en drinken is het niet, dus ik besluit maar naar de wc te lopen. Ik voel totaal niet de behoefte maar misschien als ik daar eenmaal ben dat het vanzelf gaat. En dat gebeurt, zowel de eerste als de tweede boodschap. Dit is ook nogal een bizarre ervaring, maar het voelt goed om het kwijt te raken. Ik ga weer terug naar de kamer en ga weer liggen, nu in een andere positie en sluit weer mijn ogen en ga verder met mijn trip, al maak ik nu al weer een tijdje deel uit van mijn lichaam. Dit is zeer aangenaam maar niet meer zo ingrijpend als de ervaring bij punt 5.-8.

10. Op een gegeven moment ga ik naar de gang toe om weer naar de wc toe te lopen, maar eenmaal op de gang hoor ik een geluid. Ik sta stil en probeer mij te concentreren, het lijkt afkomstig van het einde van de gang. De gang telt 9 kamers en een gemeenschappelijke ruimte, maar dit weekend was er maar 1 andere bewoner thuis, een meisje waar ik ongeveer een half jaar terug gevoelens voor had ontwikkeld en in zekere zin ook geuit heb maar niet wederzijds waren, in ieder geval niet op romantisch gebied. Dit was toen prima en begreep ik ook wel, het was beter zo en mijn gevoelens op romantisch gebied hielden toen vrij snel op met bestaan. Ik bleef haar ontzettend inspirerend vinden en het super leuk vinden om met haar om te gaan, maar liefde-gevoelens bleven compleet uit. De dag voor de trip had ik nog leuk met haar gepraat en hebben we samen met een ander ganggenootje twee films gekeken. Erg gezellig en leuk allemaal maar de gevoelens voor liefde zijn nooit meer opnieuw opgedoken, het bleef altijd puur vriendschappelijk. Wel vind ik haar nog steeds ontzettend mooi en een leuke persoonlijkheid hebben, maar dan kan prima zonder verliefd te zijn.
 

Maar goed, ik hoorde geluid vanuit haar kamer komen en had haar de hele dag nog niet gezien. Ik hoorde haar zingen en dit was zó ontzettend mooi. Ik was compleet betoverd en stond daar op de gang net mijn kamer verlaten te hebben. Ik werd er compleet stil van (als in dat ik als aan de grond genageld stond en alleen maar in staat was om te luisteren). Het was maar heel kort en ik wilde niet als een rare stalker daar blijven staan en luisteren naar alle geluiden die uit haar kamer kwamen en besloot maar om naar de wc en daarna terug naar mijn kamer te gaan. Ik was hier best wel heftig door geraakt en ik stelde mij haar voor, zingend. Zó mooi en onschuldig. Ik was het allemaal een beetje kwijt, vlak ervoor had ik nog geconcludeerd dat ik geen zielsverwant nodig had, dat aantrekking maar een afleidende bezigheid is. Maar ik kon dit niet afdoen als gewoon een mooi iets, er kwamen gevoelens van verlangen in mij op, verlangen om het leven te delen met een vrouwelijke ziel. Niet heel sterk, het waren kleine flarden, maar sterk genoeg om mijn trip en gemoedstoestand op te schudden.

11. De muziek van B begon mij te irriteren en ik had behoefte aan frisse lucht en natuur. Als ik alleen naar buiten zou gaan om na te denken over wat ik net mee had gemaakt en gevoeld heb zou ik mij weer beter voelen dacht ik. Ik pakte mijn mp3-speler waarop B zei dat ik wel andere muziek op zetten. Aardig aanbod, maar ik had mijn beslissing gemaakt en vertelde B dat ik even naar buiten zou gaan, deed mijn jas en schoenen aan (zonder de veters te strikken) en liep naar buiten. Dit voelde goed. Het regende en het was inmiddels donker, maar de regen stoorde mij niet. Sterker nog, ik voelde de regen niet eens, zelfs als ik er op focuste, terwijl ik wel kon zien dat alles om mij heen nat werd. Ik liep weer richting het gedeelte waar we aan het begin van de trip ook waren geweest. Bij een lantaarn stopte ik, de grond die verlicht werd was zo mooi. Bovendien kon ik nu mooi even mijn veters strikken. Ik liep weer verder en was even verbaast toen ik twee figuren zag in de schaduw. Maar dit was normaal en heb je nu eenmaal soms bij bepaalde lichtinval. Even verderop was het uitzicht prachtig, ik keek nu uit over het kanaal en de natuur er om heen was zoals gewoonlijk zo intrinsiek mooi. Er was geen mens in zicht en ik realiseerde mij dat ik er goed aan had gedaan even wat tijd voor mezelf te nemen en naar buiten te gaan. Dit moet ik vaker doen als ik aan het trippen ben, dacht ik, het kan prima.

Ik zag een boom en verwonderde mij over hoe mooi deze was, die boomschors. Ik knuffelde de boom en het kon mij niets schelen als iemand mij zou zien. Ik ging hurken met mijn rug tegen de boom en vond een mooie steen. 'Wat zou zijn verhaal zijn?' dacht ik. 'Waar komt hij vandaan? Hoeveel jaar heeft hij al meegemaakt op deze aarde?'. Ik dacht aan de ijstijden en dacht dat de steen misschien daar ooit door verplaatst was. Dit leek zo'n rare plek voor zo'n steen, aangezien de rest van de omgeving uit gras, zand en kleinere steentjes bestond. Ik draaide de steen rond en zag dat er een klein insect op rond liep. Dit beestje wilde niet op mijn vingers en liep telkens over de steen rond. Ik voelde een liefde voor dit diertje in mij opkomen (niet romantisch natuurlijk) en dacht na over zijn bestaan en wat er in hem om zou gaan, hoe hij de wereld zou zien en ervaren. Ik had het leuk gevonden als hij over mijn huid zou lopen maar dit wilde hij niet en dus besloot ik hem maar met rust te laten en wilde ik de steen terugleggen. Toen zag ik dat er een tweede, donkerder en iets groter beestje op de steen aanwezig was die opeens vanuit de schaduw tevoorschijn kwam. Dit vond ik een beetje eng, zou hij het kleinere beestje iets aan willen doen? Maar er gebeurde niets dus het zou vast goed komen. Ik legde de steen terug en besloot maar weer terug naar mijn kamer te lopen.

12. Vlak voor de ingang van het gebouw bedacht ik mij dat ik toch best wel een softie ben. Dat ik natuurlijk niet geschikt ben voor de vrouwen op wie ik ooit verliefd ben geweest, dat zij allemaal een sterker, knapper, mannelijker en volwassener iemand willen, dit begreep ik volkomen. Of in ieder geval niet mij, wat zou iemand met mij moeten als partner? Maar ik verweet mijzelf niets, dat type man ben ik nou eenmaal niet en ik voelde mij trots op wie ik wél was. Ik kan al deze mooie dingen beleven en zien. En blijkbaar is een groot gedeelte puur persoonlijk en is het echt mijn eigen verbeelding en mind die dit allemaal mogelijk maakt, vooral ook aangezien B zulke andere belevingen heeft en de dingen die ik meemaak heel sterk gerelateerd zijn aan mijn persoonlijkheid en gedachtes die ik normaal gesproken al heb. Al het moois dat ik tijdens trips zie zijn projecties van mijzelf, het zit allemaal binnen mijn eigen hoofd. Wauw. Wat een mooi bestaan heb ik binnen mijn hoofd gecreëerd en wat is mijn fantasie toch mooi. Ik voelde duidelijk dat ik veel liever dit allemaal ervaar dan dat ik in het 'normale' leven een partner zou vinden. Natuurlijk zal ook dat leuk zijn, maar niets kan tippen aan wat ik tijdens mijn trips meemaak, dit is pure fantasie, alles dat niet mogelijk is in de gewone wereld wordt binnen een trip mogelijk. Een levenspartner vinden en gelukkig worden met hem of haar is vreselijk 'gewoon' vergeleken met al het moois dat ik in mijn trips tegenkom.

Dit kleine tripje naar buiten had mij weer volkomen genezen van de melancholie die ik voelde na het prachtige zingen van mijn lieve ganggenootje. Voordat ik daadwerkelijk weer naar binnen ging zag ik een natgeregende krant liggen. Ik pakte deze op, ik vond het zo zielig voor deze krant dat het hier zo lag als oud vuil. Ik besloot om de krant naar het oud papier te brengen, waar het zou kunnen worden gerecycled en het een nieuw leven zal krijgen, een metamorfose zal ondergaan. Mijn empathie strekt zich dus niet alleen tot levende wezens, maar naar alles, elk object. Dit heb ik ook al in mijn gewone leven ervaren, vóórdat ik met truffels begon. Ook dit maakt mij weer tot wie ik ben. En ik ben liever dit, dan iemand die zonder problemen elke vrouw zou kunnen krijgen waar hij naar verlangt bedacht ik mij.

13. Eenmaal terug in de kamer duurde het niet lang voor ik weer behoefte had om de kamer te verlaten, weg van de muziek die B op had staan. Ik besloot om alvast wat troep op te ruimen en af te wassen. Terwijl ik aan het afwassen was hoorde ik muziek, maar het was heel mooie muziek. Dit kon toch niet de muziek van B zijn? Maar ik hoorde maar één soort muziek en mijn kamer is een stuk dichter bij dan het einde van de gang. Ik besloot om de gang in te lopen en te luisteren naar de muziek. Tot mijn verbazing hoorde ik geen geluid mijn kamer uitkomen en kwam de muziek opnieuw uit de kamer van mijn ganggenootje. En wat een prachtige muziek was het. Het was een piano-spel, een stuk dat ik nooit eerder in mijn leven gehoord heb. Ik genoot van het moment en van wat ik hoorde maar opnieuw wilde ik niet weer te lang staan luisteren, ik hoorde geluiden van lopend water en bedacht mij dat ze waarschijnlijk aan het douchen was. Om dan intens goed te luisteren vond ik nogal ongepast. Ik zou haar een andere keer wel vragen naar het nummer dat ze op had staan, als ze het nog zou kunnen herinneren. En anders maar niet, het feit dat ik het net gehoord had was al ontzettend mooi en hoewel ik niet meer kan herinneren hoe het nummer precies ging kan ik mij nog wel mijn gevoel van dat moment herinneren.

14. Terug in de kamer keek ik op de klok, er waren vier uur voorbijgegaan. Zonder twijfel de meest gebeurtenisrijke en intense vier uur van mijn leven, maar ergens was ik een klein beetje teleurgesteld. Ik had nu zoveel meegemaakt dat de trip van mij ook wel ten einde mocht komen en ik had het verlangen om weer terug te keren naar de gewone wereld om weer heerlijk te kunnen reflecteren op deze trip. Mijn trips duren vaak langer dan vier uur en ik zag niet helemaal in hoe ik de trip nog kon toppen, zeker niet zo'n twee uur lang. Het kon alleen maar bergafwaarts gaan, ik was al een tijd over mijn hoogtepunt heen. Maar het duurde niet lang of ik kreeg door dat mijn trip eigenlijk zo goed als ten einde was gekomen. B was helemaal niet meer aan het trippen en ik zag nog wel vervormingen maar voelde mij verder volledig nuchter. Toen mijn trip daadwerkelijk voorbij was vond ik het jammer dat deze voorbij was, ik had eigenlijk nog wel langer door gewild. Maar goed, een volgende keer weer, ik mocht niet klagen, deze trip heeft al mijn verwachtingen overtroffen.

Ik heb het tripreport de dag na de trip geschreven omdat ik zoveel mogelijk details wilde bewaren. Ik kan dus nog niet heel veel zeggen over hoe de trip mijn leven beïnvloed heeft, wel heb ik vandaag meegemaakt dat ik nog veel meer als normaal overal de schoonheid van inzie. Maar dat heeft niet specifiek met deze trip te maken, het is meer een gevolg van het steeds meer doorbrengen in de tripwereld.

Wel kan ik alvast een paar conclusies uit de trip trekken: blijkbaar is het heel persoonlijk en heel willekeurig wat er in een trip gebeurt. De laatste tijd neigde ik er erg naar dat er zoiets zou zijn als een universele trip-waarheid, maar dit lijkt toch wel sterk persoonsgebonden en per trip verschillend, ook al zijn er grote lijnen die ik terugzie in zowel mijn eigen trips als reports die ik van anderen lees. Ten tweede dat de heftigheid heel sterk kan verschillen, ook al verschilt de setting, mindset, dosis en truffelsoort niet of niet bijzonder veel. Deze trip zou ik toch zeker wel als level 4 classificeren, terwijl vorige week level 2 geweest zal zijn. De resistentie lijkt dus ook niet heel sterk te zijn, althans niet na ongeveer een week.

Het was erg fijn om B er weer bij te hebben, hierdoor voelde ik mij een stuk veiliger en kon ik mij compleet overgeven bij punt 5. en durfde ik naar buiten te gaan, iets wat ik tot nu toe nooit gedurfd heb als ik alleen tripte. Ik voelde mij ook beter op mijn gemak dan wanneer ik alleen trip, waar er op een gegeven moment toch wel een twijfel of enigszins negatieve gedachte tevoorschijn komt. Ook al is dit vaak maar kort van duur en niet bepaald sterk of schadelijk, toch is het fijner om nagenoeg constant in een flow van positieve gevoelens te zitten en niet af en toe afgeleid te worden door kleine irritaties die de trip in een minder leuke richting duwen. Misschien heeft dit ook te maken met dat ik er meer ervaring mee krijg, maar ik weet zeker dat de aanwezigheid van B hier ook een rol in heeft gespeeld. Jammer dat hij niet de trip heeft gekregen die hij wilde, hopelijk een volgende keer.

Gisteren werd ik wakker en merkte ik dat ik flink verkouden was. Last van m'n keel en een flink verstopte neus. Dagen ervoor had ik ook al de beginnende tekenen gevoeld van een opkomende verkoudheid of ziekte. 'Helaas' had ik gisteren ook een trip gepland staan, niet ideale timing dus dacht ik.

Na op te staan uit bed voelde ik niet zo veel meer van mijn verkoudheid, maar ik wist dat dat niet zomaar zo snel verdwijnt, het was er nog wel op de achtergrond. Toch besloten gewoon te trippen, als ik geen narigheid/afleiding voel zal de trip in ieder geval goed kunnen verlopen dacht ik. Als ik de volgende dag dan extra zwaar verkouden ben dan neem ik dat maar voor lief. Om toch de verkoudheid zoveel mogelijk tegen te gaan heb ik in de uren vóór de trip flink wat vitamine C naar binnen gewerkt met behulp van pure sinaasappelsap en veel water gedronken.

Toen mijn trip begon rond een uur of 18.45 totaal geen last gehad van de verkoudheid en het werd mijn heftigste en mooiste trip tot nog toe, zeker een level 4 die ik nog niet eerder bereikt had. Om te concluderen dat dit door de verkoudheid komt lijkt mij een beetje voorbarig, maar ik kan in ieder geval bevestigen dat trippen terwijl je verkouden bent dus prima kan! Althans, als je je niet actief slecht of afgeleid voelt door de verkoudheid, ik kan mij voorstellen dat als dit wel het geval is dit afleid van de trip en het de trip minder fijn maakt. Aan de andere kant heb ik ook een keer getript toen ik flinke spierpijn had in mijn been, tijdens de trip totaal niet gevoeld en veel gelopen. Dag erna voelde ik het wel weer meer.

Nu ik weer ben opgestaan voel ik geen verkoudheid meer, de truffels hebben mijn verkoudheid genezen?

EDIT: Dit laatste is iets te vroeg gejuicht. 's Avonds is de verkoudheid weer teruggekomen namelijk. Maar ik blijf bij de conclusie dat het in principe prima te combineren is met trippen zolang het op de achtergrond is en je er niet actief last van hebt.

Wie: Ik
Wat: 15 gram Atlantis (Fruits of Utopia)
Waar: Kamer (studentenhuis)

15 dagen na mijn laatste trip wilde ik weer eens binnen en alleen trippen. De eerste week van het nieuwe studiejaar was weer gestart en de enige optie was zondag. De dag erna wel weer om 8.30 college en een lange dag tot 17.30 maar goed, dat zijn zorgen voor later. Ongeveer 2 weken waren voorbij dus ik kon weer, beter maak ik er dan ook gebruik van toch? dacht ik. Ik zou 15 gram Atlantis nemen, ik had hier nog 2 pakjes van liggen. De vorige keer vond ik de trip vrij sterk (level 3, maar was mijn sterkste trip tot nu toe). Ik had eigenlijk wel zin om heel diep te gaan en aangezien dit de eerste keer alleen en binnen zou zijn met deze truffel zou het een goed startpunt zijn dacht ik. De pakjes lagen al een tijdje in de koelkast, ze waren niet helemaal vacuüm meer en er was wat vocht verschenen. Misschien balanced dat dan de 15 gram dacht ik. Maar om toch een zo sterk mogelijke trip te hebben besloot ik extra lang te wachten zodat mijn maag helemaal leeg zou zijn. Ik heb die dag 2 ontbijtcrackers gegeten en daarna 8 uur niet meer gegeten.

0. Het moment was daar en ik begon te eten. De vorige keer vond ik het nog best lekker maar nu was het ronduit smerig, komt door de vochtigheid volgens mij. Nadat ik ze op had schoot de gedachte door mij heen om misschien het tweede pakje ook te eten. Waarom niet? Dit pakje dat ik net op had had vooral grote brokken dus had ik het vrij snel op. Ik wacht wel even en kijk dan vanzelf wel. De vorige keren werkte de effecten vrij snel, na een kwartier tot twintig minuten ongeveer. Nu bleef enig effect uit. Ik zat ontspannen op een stoel naar mijn tv te kijken met ontspannende video's van vissen in een aquarium en rustige muziek. Waarom gebeurt er niets? Ik heb een paar keer op mijn klok gekeken en realiseerde me dat mijn mindset misschien iets te ver doorgeschoten is... Heb ik nog wel respect voor de truffels of is het een middel geworden om een doel te bereiken? Om me goed te voelen? Ik pak niet meteen het tweede pakje, ik wacht rustig af, ik wil niet als een junkie steeds maar meer en meer nemen om wanhopig weer mijn high te bereiken. Bovendien kan het tot een uur duren heb ik gelezen, dus kan ik in ieder geval tot dan wachten voor ik meer neem.

1. Ik wacht en na ruim een half uur of drie kwartier na inname begin ik effecten te voelen. En dan wordt het steeds iets sterker. Ik kijk naar een aantal van mijn favoriete muziekvideo's en vind het heerlijk. Dit kan ik de hele trip doen denk ik, genoeg video-materiaal waar ik dan het geluid van uitzet en mijn eigen favoriete muziek in een playlist aan heb staan. Fantastisch! Ik kijk behoorlijk wat video's af en op twee punten vind ik mezelf even 'uit' de video en ervaar ik dat ik in een stoel in een kamer zit en naar een scherm kijk. Ook grappig, denk ik. Op deze momenten krijg ik waardering voor mijn bestaan. Ook gaan er een aantal gedachten door mijn hoofd, met name over afgelopen week en hoe gek het is dat we als mensen alles zo keurig indelen in blokken, in dagen en uren, waar iedereen dan verwacht wordt aanwezig te zijn. Gek eigenlijk, het is toch veel natuurlijker om niet zulke afspraken te maken en gewoon te doen wat je wilt doen en als genoeg mensen dan ergens zin in hebben gebeurt het vanzelf wel, daar zijn geen tijdsafspraken voor nodig. Ik blijf doorgaan met video's kijken en zo nu en dan even filosoferen over de door de mens gecreëerde werkelijkheid. Ik zie het niet per se als negatief ('die mensen kunnen er ook niets aan doen dat traditie en conditionering dit voortbrengt'), al die tijdsafspraken, maar vind het vooral raar en niet helemaal logisch / natuurlijk.

2. Op een gegeven moment sta ik op uit mijn stoel. Ik heb genoeg energie in mijn lichaam om even te bewegen. Dit doe ik dan ook, ik maak een aantal bewegingen, ga op de grond liggen en draai mezelf rond in cirkeltjes. Weer schieten gedachten door mijn hoofd, hoe mooi en heerlijk zijn truffels toch ook. Eigenlijk heb ik behoefte om er met iemand over te praten, maar om nou iemand op te bellen gaat mij ook weer te ver, ik heb bewust de internet op mijn mobiel uitgezet om het contact met de buitenwereld beperkt te houden. Het is al donker dus even naar buiten voor een wandeling lijkt mij ook niet zo'n goed idee. De vorige keer dat ik alleen tripte heb ik heel erg veel met mezelf gepraat (bijna non-stop), maar nu heb ik daar niet zo'n zin in. Ondanks mijn beschrijvingen hier over dat ik erg aan het genieten ben ervaar ik niet echt een body-high zoals alle vorige keren, die blijft eigenlijk compleet uit. Het feit dat ik geniet is echt omdat ik leuke dingen zie en hoor en mij gewoon goed voel, maar het is niet echt een permanente staat die door mijn lichaam giert, zoals ik dat de vorige keren in ieder geval zeker aan het begin van de trip wel ervaren heb. Om die reden voelt de trip als iets minder goed als eerdere trips. Tevens heb ik het idee dat, misschien ook wel hierdoor, de trip een stuk minder sterk voelt. Opnieuw gaan er weer gedachten door mij heen, over hoe ik altijd tripreports schrijf en waarom ik dat eigenlijk doe. Die trips zijn toch persoonlijk, alleen ikzelf weet toch wat ik voel en meemaak? Waarom zou iemand anders hier geïnteresseerd in zijn? Ik lees zelf graag wel de reports van anderen, maarja ik ben dan ook een vreemde eend denk ik (niet letterlijk, zover was ik niet heen ) Het is vooral voor persoonlijke verwerking en ik vind het ook leuk om te schrijven en op die manier de trip soort van opnieuw te beleven en nieuwe inzichten uit te verwerven, maar op dit moment denk ik ergens dat ik misschien deel van het probleem ben en dat het onnatuurlijk is, dat ik net zo goed meedoe aan die rationele werkelijkheid, waar alles altijd maar geanalyseerd en beoordeeld moet worden, waarom niet gewoon meegaan met de flow van het moment?

3. Ik had allemaal lekker eten gehaald voor de trip en heb het allemaal op een tafeltje neergezet. Vooral twee chocolade-muffins van Milka die mij erg lekker leken keek ik vóór de trip erg naar uit. Maar nu had ik daar helemaal geen zin in. Net als dat ik van tevoren mezelf had voorgenomen om actief herinneringen voor de geest te halen of te mediteren, dit wilde ik niet en deed ik dan ook niet. De rode dropveters daarentegen gingen er wel in. Ik pakte ze er uit en vond de vorm grappig, al die slierten. Ik keek in de spiegel en zag net als de vorige keer een soort horror-monster. Ik pakte alle dropveters eruit en vormde ze in een bulk, vormde het in mijn handen en begon er gulzig van te eten terwijl ik de spiegel inkeek. Nu voelde ik mij net een psycho die hersenen aan het verorberen was, zo zag het er ook uit. Ik vond het zelf wel grappig want ik wist natuurlijk dat het door de truffels kwam.

4. Wanneer de lamp aan was en ik in een ruimte was met objecten met kleur zag ik weer diezelfde prachtige vervormingen die ik de vorige keer ook met Atlantis ervaren had. Ik heb nu pas twee keer deze truffel genomen maar ik ben er van overtuigd dat deze truffel echt specifieke kenmerken heeft, die echt anders zijn dan Tampanensis. Het is volgens mij veel meer dan een kwestie van de hoeveelheid psylocybine of andere werkzame stoffen, elke truffelsoort geeft echt andere ervaringen. Maar om deze claim waar te maken zou ik meer soorten uit moeten proberen, voor nu is het meer een gevoel.

Na een aantal uur eet ik de muffin op en maak er een hele gebeurtenis van, alsof de hele trip naar dit moment heeft toegeleefd. Erg lekker, maar de stukjes ananas die ik eerder aan het begin van de trip ergens gehad had waren misschien toch nog wel het lekkerst, misschien dat gezond natuurlijk eten op truffels gewoon beter is? Ik vermaakte mij wel, maar er waren nu al flink wat uren voorbijgegaan en mijn hoogtepunt was niet heel sterk geweest, het was allemaal vrij geleidelijk en hetzelfde, zonder echt pieken of dalen. Door het uitblijven van de body high voelde ik me soms gewoon 'normaal', daarmee bedoel ik niet nuchter, maar niet bepaald 'goed' (maar ook niet slecht). Ik het idee dat dit mijn minst bijzondere trip tot nu toe was. Na ongeveer 6 uur begon ik een klein beetje moe te worden en dacht ik om de muziek maar aan te laten en de tv ook en gewoon in mijn bed te gaan liggen. Ik sloot mijn ogen en ging ontspannen.

5. Ik zag dingen voor mij met mijn ogen dicht. Mooi, de truffels zijn nog niet uitgewerkt dacht ik. Ik kon dingen bedenken en zag ze dan voor me, vergelijkbaar met als je actief aan iets denkt of als je droomt, met als verschil dat het nu nauwelijks moeite kost! Even zag ik allemaal enge, misvormde creaturen en monsters voor me, maar dit vond ik alleen maar grappig en vond het alleen maar mooi dat ik zoveel voor me zag. Daarna was ik op een soort van exotisch eiland, het schemerde, en de bomen waren zo mooi met rode bladeren. Het is net alsof ik op vakantie ben, alleen hoef ik er de deur niet voor uit en is het lang niet zo duur! Dit maakte de trip voor mij weer goed, voorheen heb ik nooit heel erg veel aandacht aan mijn ogen dicht geschonken tijdens het trippen, wel af en toe maar de omgeving vond ik vaak mooier. Nu realiseerde ik mij dat ik toch best een mooie fantasie heb! Ook al wordt ik dan geholpen door de truffels. Op een gegeven moment keek ik vanuit mijn bed naar de tv en voelde ik mij weer helemaal geabsorbeerd in de video en muziek. Ik ging mijn bed uit om weer in de stoel te zitten en actief de video te bekijken. Kwam mijn hoogtepunt nu dan eindelijk? Na 6,5 uur? Dat had ik nog nooit meegemaakt, maar het leek er wel op en zo ging mijn trip door. Op een gegeven moment ging ik weer in mijn bed liggen en visualiseerde ik weer een hoop dingen met mijn ogen dicht, heerlijk relaxed en mooi was dit. Na ongeveer 8 uur na inname besloot ik maar om te slapen en heb ik heerlijk aangenaam gedroomd. (al herinner ik mij daar niet zo veel meer van, behalve dat ik voldaan wakker werd, ook al was het veel te vroeg in verband met de wekker) Ik had totaal geen problemen de volgende dag en kon de colleges gewoon goed volgen, zelfs die om 8.30.

Deze trip was behoorlijk anders dan mijn vorige trips, het effect kickte pas later in, mijn hoogtepunt kwam wel héél laat (na 6,5 uur), de body high bleef volgens mij helemaal uit, alhoewel deze misschien tijdens het hoogtepunt wel een klein beetje aanwezig was. En in totaal duurde de trip 8 uur, zolang heb ik tot nog toe nog niet getript. Net als de vorige keer alleen had ik op een aantal momenten echt wel behoefte om te praten met iemand. Niet dat dit mijn hele trip ging overheersen, maar helemaal ideaal is het niet. De volgende trip gaat in ieder geval weer met een mede-tripper zijn. Ik heb nu best wel veel getript binnen korte tijd, 4 keer in 2 maanden en het begint misschien een klein beetje routine te worden. De werkelijkheid van de tripwereld begint al vrij 'normaal' te worden voor mij omdat ik er zoveel vertoef. Maar het blijft mooi en ik blijf mooie nieuwe inzichten opdoen, al zullen ze waarschijnlijk nooit meer zo wereldschokkend zijn als de eerste keer, toen het mijn leven echt compleet (positief) veranderde! Maar nog steeds blijf ik leren en genieten.

Waarom deze trip zo anders was zou ik niet weten, ik heb een aantal mogelijkheden: misschien omdat de Atlantis al ruim twee weken in de koelkast bewaard is, het pakje niet helemaal meer vacuüm was en er vocht bij gekomen is? Of gewoon omdat deze batch anders was? Of omdat ik zoveel getript heb binnen korte tijd en ik er gewend aan begin te raken? Misschien niet zozeer lichamelijk maar vooral mentaal. Of een combinatie van factoren, als iemand hier iets meer licht over zou kunnen schijnen zou dat gewaardeerd worden.

Aan de andere kant is elke trip compleet uniek geweest dus misschien is het gewoon omdat ik er nu zoveel mee bezig ben, ook als ik niet trip, dat ik een bepaald verwachtingspatroon heb die onrealistisch is omdat elke trip weer anders is. De drie trips hiervoor leken ook maar weinig op elkaar eigenlijk, grote kans dat het dat laatste is dus.

Wie: Ik en een goede vriend, C, die nuchter bleef.
Wat: 15 gram Atlantis (Fruits of Utopia)
Waar: Strand (plas eigenlijk), bosrijk gebied, kamer en stad

Nadat de eerste en tweede trip mij zo goed zijn bevallen wilde ik graag een keer buiten trippen. Vanwege de veiligheid dit met een nuchtere vriend C gedaan. De trip begon op het strand/plas, we hadden een strandlaken op een grasveld neergelegd en keken zo uit over een mooie rustige plas. De zon scheen nog en de temperatuur was zeer aangenaam. 6,5 uur van tevoren niets meer gegeten. De tijd tussen deze en de vorige trip bedraagt 16 dagen.  

0. Rond 18.30 uur een volledig zakje Atlantis opgegeten. Net zoals de vorige twee trips had ik ontspannen elektronische muziek opstaan van Tycho. De smaak viel mij heel erg mee. Na zo'n twintig minuten denk ik al onder invloed te zijn. 'Zie je die ogen op die boom daar?' vraag ik aan C. Hij ziet ze ook, inderdaad die berk had gewoon een hoop ogen op de schors, ook nuchter zouden die te zien zijn. Ik voel me een klein beetje misselijk, als een soort-achtergrond effect, maar ik voel ook een kalmte over mij heen komen. Nog sterker dan de kalmte die ik al voelde op deze mooie, vrije dag in deze serene omgeving. Heerlijk relaxed. Ook ervaar ik de muziek anders, de tonen beginnen echt een plaats in de ruimte in te nemen, het is mij duidelijk: de truffels beginnen hun effect.
 

_{De plas waar de trip begon (foto's zijn eerder gemaakt maar is dezelfde locatie, verschil is wel dat het bij lange na niet zo druk was als op de foto's)}

1. Na ongeveer een kwartier langzaam op te bouwen waarin de kalmte steeds groter wordt en de omgeving steeds mooier wordt begin ik nu echt goed de effecten te merken. Het water is kraakhelder, volledig transparant, ik 'hoor' de rust. Ik kijk naar C die net een beweging maakt met zijn zonnebril op en ik heb het idee dat hij een Amerikaanse filmster is, die beweging was zó classy en filmisch. Er is een man in de verte op het zand en er zijn een aantal eenden bij hem die hij vredig voert. Wat een rust, wat een harmonie. In de verte naast mij zijn er kinderen van rond de elf die aan het spelen zijn met een bal, wat is het leven toch mooi. Links van mij in de verte zijn twee meiden, ongeveer mijn leeftijd, één ligt op het zand en de ander staat daar rechtop in zwarte bikini, het lijkt wel alsof ze daar puur staat om het plaatje helemaal af te maken, alsof ze aan het poseren is voor een foto-shoot. Zo perfect, ik vraag aan C of ik naar haar toe moet gaan om haar te zeggen hoe perfect zij dit moment voor mij maakt, maar C raad het mij af, wat waarschijnlijk wel beter is.

C heeft nog niet gegeten en ik zeg hem dat hij wel eten mag halen, ik zelf heb geen honger. Hij loopt naar de overkant van de plas en verdwijnt uit het zicht. Ik besluit om mijzelf de restrictie op te leggen dat ik geen contact met andere maak totdat hij terug is. Ik draai me om en in plaats van naar het water te kijken kijk ik nu naar het gras en de bomen. Wow! De kleuren zijn anders, zo ontzettend mooi. Het groen van het gras is zo mooi lichtgroen, zo intens mooi en het gras vibreert in complete harmonie. De bomen zijn ook ontzettend mooi en zijn ook mooier dan normaal, dit beeld is het mooiste beeld dat ik ooit in mijn leven gezien heb. Dit komt rechtstreeks uit het paradijs, ik ben in Eden beland. Nog geen 100.000 uur Photoshop zou zo'n mooi beeld ooit kunnen genereren. Ik blijf hier best lang naar kijken, het gras gaat op en neer en de schors van de bomen ook, het vibreert mooi en harmonisch. Niets kan er mooier zijn dan dit.

_{In zekere zin heeft deze afbeelding er niets mee te maken, deze foto is heel ergens anders genomen, maar de 'heiligheid' die ik zag en voelde lijkt een klein beetje op de 'heiligheid' die in de foto gecreëerd wordt door het zonlicht, al was het bij de trip natuurlijk veel intenser, mooier en natuurlijker.}
 
2. C komt teruglopen, het lijkt best erg lang dat hij is weggeweest. Alles lijkt zo ontzettend 3D, ik zie zoveel diepte. Hij had nog niet gegeten, geen zin om daar in z'n eentje te eten. Ik stel voor dat ik een duik neem, ontdoe mij van mijn shirt. Dat voelt goed zeg. Oké, let's go... Ik ren richting het water, maar eenmaal op het zand laat ik mijzelf vallen. 'Faceplant' is hoe C het omschreef en zo ging het ook. Ik moest stoppen, het zand is zó mooi! Ooooh... kijk hoe mooi het zand is. Ik lig languit voorover in het zand nu en raak het zand aan, speel ermee. Voorbijgangers zullen wel denken maar het boeit mij niet, ik ben intens gelukkig.
 
Nou goed, tijd om op te staan en die duik te nemen. Geen idee wat ik kan verwachten maar ik sprint en maak de duik. Oeh! Dat was intens zeg, maar niet per se aangenaam. Eigenlijk vind ik het erg koud en ik loop weer terug naar C die de hele boel verplaatst heeft naar het zand. 'Waarom zou ooit iemand zoiets doen?' vraag ik, bijna schreeuwend. C lacht me uit, ik ben ook niet echt boos maar damn, dat was een koude duik zeg. Het is natuurlijk ook al vrij laat en ondanks dat het een mooie zonnige dag was was de temperatuur inmiddels wel iets minder. Niet aan gedacht. De zon is inmiddels achter de bomen verdwenen en ik maak mij zorgen dat ik niet meer warm wordt. C zegt dat het wel goed komt maar ik zie niet in hoe. Ik sla de strandlaken om mij heen, maar zelfs dan heb ik het nog koud en ben ik nog nat. Hoe kan ik opwarmen zonder de zon? Ik begrijp het echt niet en ben bang dat ik een grote fout heb gemaakt door het water in te duiken. Nou, de trip was leuk zolang het duurde...
 
Toch krijgt C gelijk en niet veel later warm ik weer op. Ik heb best wel honger en begin wat snacks te verorberen. Ik zie twee meiden met zonnebrillen het pad langs lopen, ze draaien hun hoofd tegelijkertijd naar mij, alsof het zo getimed was en dit een film is. Ik val hartstikke op denk ik, al zegt C van niet. C heeft nog een verjaardagscadeau voor mij, het is een CD en de cover is echt heel creepy en trippy, dit was echt het perfecte moment om het aan mij te laten zien haha.

_{De cover van de CD}
 
3. Nu de zon weggaat en het halfduister wordt en wij bovendien nog avond moeten eten is het misschien verstandig om het strand te verlaten en dat doen wij dan ook. Wij lopen naar onze fietsen en ik werp nog een blik achterom. Ik zie alle kleuren van de regenboog op een boom, als een soort verfvlek. Atlantis is een stuk visueler dan Tampanensis denk ik, bij Tampanensis heb ik nog niet zulke vervormingen meegemaakt (maar daar ben ik nooit naar buiten mee geweest). Wij stappen op de fiets en wat is fietsen gaaf zeg! Ik vertel C dat het het vetste is dat ik ooit in mijn leven gedaan heb. Er is zoveel diepte, zoveel 3D. Ik volg C en hij zorgt er voor dat ik niemand van de wandelaars op ons pad aanrijd. Fietsen lukt nog best goed, maar toch voelt het erg goed dat C de boel in de gaten houdt. Fietsen, fietsen, ja ik moet nu toch stoppen, kijk eens hoe mooi! We stoppen bij een kleine tuin langs de weg met een hoop rozen. 'Hoe kan iemand meer willen dan dit?' zeg ik. 'Dit is het mooiste wat er is.', refererend aan de rozentuin voor mij, de kleuren zijn zo anders, dit is de mooiste kleur roze die ik ooit in mijn leven gezien heb. We fietsen verder en rijden over een brug over een kanaal. Ja het is weer tijd om te stoppen, dit uitzicht! Dit kanaal met aan weerskanten bomen vol met bladeren. Er hangt een bepaalde paarse gloed en dít is het allermooiste wat ik ooit in mijn leven gezien heb. Nóg mooier dan het gras met de bomen bij (2). Oh mijn god, Atlantis / trippen buiten overtreft al mijn verwachtingen, ik had er geen idee van hoe mooi het alles maakt. Ik vond alles al super mooi van deze natuur, maar hier zijn gewoon geen woorden voor. Dit is het allermooiste wat ik ooit in mijn leven gezien heb en ik kan mij niet iets mooiers voorstellen.

_{Uitzicht vanaf de brug (foto's ook op een eerder tijdstip genomen maar wederom zelfde locatie als wat ik hier beschrijf)}

 
We rijden verder, ik ben benieuwd wat de trip nog meer voor mij in petto heeft! We rijden onder bomen door en ik heb het idee dat ik in een sprookje beland ben, alsof ik door de Efteling aan het rijden ben, de lantaarns aan de kanten van de weg onder de bomen geven zo'n mooi effect. En dit is er allemaal al die tijd al geweest en fiets ik wel vaker langs. Allemaal op steenworp afstand van mijn kamer. Mooi vond ik het altijd al, maar dit is wel heel bijzonder. We besluiten om eerst even langs mijn kamer te gaan om onze spullen te dumpen en daarna naar de stad te gaan en wat eten te halen.
 
4. We gaan mijn kamer in en ik merk dat ik heftig aan het trippen ben, ik ben nu waarschijnlijk op mijn hoogtepunt. Ik ga naar de wc en voel mij net een kabouter, alsof ik heel klein ben en de wc heel groot. De muren lijken oneindig langwerpig te zijn, al het wit en die tegeltjes geven een heel apart effect. Ik ga mijn kamer in en kijk in de spiegel. Woooow....wie is dat? Het lijkt Medusa wel. Mijn haar is inmiddels grotendeels opgedroogd van de duik, maar het is helemaal krullend, alsof ik allemaal slangen op mijn hoofd heb. En mijn ogen, mijn pupillen zijn zo groot, diep en zwart. Ik kijk de ogen in van iemand die duidelijk iets met de onderwereld te maken heeft, ben ik Hades? Ik vertel dit aan C maar hij zegt dat ik er vrij normaal uitzie.
 
Ik zie dat ik een wondje heb op mijn lip, die had ik voor de trip nog niet. Het kleine wondje verplaatst zich over mijn lip en pulseert, wordt groter en dan weer kleiner, dit is best wel creepy. Ben ik nu echt dingen aan het zien die er niet zijn? Nee, C ziet het wondje ook, al beweegt het voor hem natuurlijk niet. Ik heb wel eens een droom gehad waarin al het vlees van mijn huid eraf smolt en alleen de spieren overbleven als ik dicht in de spiegel keek en dit deed mij daar aan denken. Het leek net alsof ik in een horror-film zat en ik compleet bezeten was. Ben ik te ver gegaan dacht ik bij mezelf? Ik vind het wel grappig hoe creepy en apart dit is, maar wat nou als ik voorgoed in deze hallucinerende enge wereld vast blijf? C zegt dat er niks raars is en ik voel mij op mijn gemak en geniet van deze freak-show die zich voor mijn ogen afspeelt.
 
Ik trek een hoop gekke bekken, doe rare dingen met mijn tong, allemaal terwijl ik in de spiegel blijf kijken, mijn gezicht vervormt zich alle kanten op, dit is niet menselijk, dit is niet normaal. C filmt het hele gebeuren, maar op zijn camera zie ik er gewoon compleet normaal uit. Ik zie zowel het beeld van zijn camera en de spiegel voor mij, in de spiegel ben ik super eng en zie ik er uit als een alien, op het mobieltje van C zie ik er doodgewoon uit. Huh?! Wat is dit voor geks? xP Dit is zonder twijfel mijn meest heftige trip tot nu toe, het is erg leuk maar ik denk bij mezelf dat ik de volgende keer toch iets minder zou nemen. Dit is leuk om één keer in je leven gedaan en meegemaakt hebben, maar ergens maak ik mij zorgen dat als ik dit te vaak doe het een keer flink mis gaat, dat ik niet meer inzie dat het allemaal door de truffels komt en ik constant in deze enge wereld blijf hangen. Maar voor nu geniet ik er vooral van en vind ik het wel spannend en bijzonder.
 
5. Oké het is inmiddels best wel tijd om iets te eten gaan halen en ik voel mij een klein beetje schuldig dat ik al deze geweldige avonturen aan het beleven ben terwijl C nuchter is en alle verantwoordelijkheid op zich neemt, hij heeft mijn tas en alle spullen netjes meegenomen, ik ben zelf best wel de weg kwijt en liet mijn tas en van alles slingeren.

C en ik fietsen richting de stad. De rit is normaal gesproken vrij lang, bijna een half uur, maar nu lijkt het echt een eeuwigheid te duren. Dit omdat het tijdsbesef best wel weg is en ik best wel langzaam fiets. Het is flink donker inmiddels en ik geniet van alle lichtjes, van de lantaarns, de sterren, maan en de auto's. C en ik praten een hoop, maar volgens mij kraam ik vooral veel onzin uit al begreep C mij nog vrij goed. Echt mooie filosofische gedachtes had ik op het strand, nu praat ik vooral onzin. Ik vermaak mij wel, maar het is niet zo leuk of bijzonder als eerder op het strand, dat en de fietsrit die daar op volgde was zeker nog wel het hoogtepunt. Wat verder nog bijzonder is aan deze fietsrit is dat ik de maan door bomen heen kon zien, terwijl dat niet hoorde. Achterom kijken gaf dit effect. Verder was mijn plaatsing van geluid verstrooid, ik hoorde verkeersgeluid overal om mij heen of op een plek waar het niet vandaan kwam. Je zou hier makkelijk paranoïde van kunnen worden maar ik besef dat het allemaal over gaat en door de truffels komt. Maar goed dat C er bij is en nuchter is, anders zou dit echt gevaarlijk zijn.
 
6. Wij komen eerst aan bij het huis van C, hij is even wat doen en verlaat de keuken waar ik nog alleen insta. Het is doodstil en C lijkt een tijdje weg te zijn. Ik vind het best wel creepy, dit alles, sinds ik mezelf in de spiegel gezien heb eigenlijk al. Ik denk geluiden te horen, zachte geluiden die hard klinken omdat ze heel dichtbij en intens ervaren worden. Wat als er zo een zwart schim-achtig wezen zo uit een deur tevoorschijn komt? Ik zie een aantal dingen die er niet zijn, het voelt niet helemaal veilig hier. Tegelijkertijd ben ik intens blij dat ik aan het hallucineren ben, dit heb ik altijd al een keer in mijn leven willen doen en is mij tijdens mijn vorige twee trips niet echt gelukt. Atlantis is wat dat betreft zeker een aanrader, al blijf ik er bij dat dit misschien net iets té heftig voor mij is om vaker deze portie te nemen.
 
7. Voordat er echt enge dingen gebeuren komt C terug en gaan we de stad in. De trip is al een tijdje over haar hoogtepunt heen maar nuchter ben ik zeker nog niet. Het is vrij druk in de stad, zaterdagavond, ik heb het idee dat er mensen naar mij kijken en door hebben dat ik drugs heb genomen, maar C zegt dat ik niet opval en ik besef dat het wel meevalt en ze het niet door hebben. We gaan naar de McDonald's, niet mijn favoriete keuze maar het minste dat ik voor C kon doen. Hij besteld, de medewerksters daar doen mij denken uit aliens uit de film The Hitchhiker's Guide to the Galaxy. We gaan zitten en ik heb het idee dat mensen mij vreemd aan kijken maar vind het niet heel erg, ik heb een mooie trip gehad. Ik ben nooit zo dol geweest op McDonald's voedsel en dit is nu niet anders. Hierna lopen we terug naar C's huis en voel ik mij nuchter genoeg om terug naar mijn huis te fietsen. We zijn nu ruim 6 uur verder sinds inname en ik fiets weer zonder problemen en nagenoeg nuchter terug. Het gaat een stuk sneller deze keer gelukkig. Als ik thuis kom en in de spiegel kijk zie ik dat mijn ogen nog steeds zijn zoals ze waren maar ik ben lang niet meer zo creepy als bij (4). Tijd om te slapen.

Concluderend kan ik zeggen dat 15 gram Atlantis op een lege maag best wel heftig voor mij was. Als ik niet inzag dat ik rare dingen zag door de truffels had het best naar kunnen worden. Maar dit is niet gebeurd en ik heb een hoop mooie en bijzondere dingen gezien en meegemaakt. Beelden en momenten die ik mij nu zo voor de geest weer kan halen, dat moment en gevoel van rust en dat perfecte serene plaatje van de plas kan ik zo oproepen. En de beelden van de bomen en het gras en de kanaal en de bomen kan ik ook voor me zien, zó mooi. In eerste instantie had ik voorgesteld dat C ook een kleine portie zou nemen, gelukkig is dit niet gebeurd en bleef hij nuchter, anders waren we denk ik toch wel een gevaar voor onszelf en zeker in het verkeer. Als je buiten gaat trippen raad ik dan ook zeker een tripsitter aan, tenzij je echt op een afgelegen plek bent waar je ook blijft en er niet veel kan gebeuren. Ik vond het verder niet vervelend dat C nuchter bleef, vond het juist wel fijn. Het is dan ook een goede vriend.
 
Verder ben ik erg blij dat ik zulke mooie dingen heb mogen zien tijdens de trip! En dat ik eindelijk 'echte' hallucinaties had. En net als de vorige keren zijn er een hoop mooie gevoelens en inzichten gekomen ná de trip. Ik kan iedereen zeker aanraden om een keer buiten te trippen, in een mooie en rustige omgeving en bij voorkeur als het nog licht is, dat was voor mij absoluut het mooiste deel van deze trip! Heerlijk in de natuur en met de zon erbij. Jammer dat de zomer nu ten einde loopt, maar goed ik weet wat ik ga doen volgende zomer

Ik moet toegeven dat ik ook wel blij was toen de trip ten einde was, na zo'n 6 uur was het ook wel weer mooi geweest en had ik wel weer behoefte aan de 'normale' wereld. Voor deze 'normale' wereld had ik de daaropvolgende dagen ook weer een hernieuwde waardering, al bleven de prachtige beelden van de natuur nog wel in mijn hoofd hangen. Maar diezelfde natuur in normale vorm werd niet minder mooi, integendeel, ik vond het weer op een andere manier mooi, mooier nog dan voor de trip. Vergelijkbaar met als je terugkomt van een mooie vakantiebestemming en Nederland weer haar eigen unieke charmes heeft, die in het niet lijken te vallen met het exotische, maar tegelijkertijd ook mooi zijn, op een andere manier. En ik zie nu soms ook die mooie 'gloeden' die ik tijdens de trip zag als ik nuchter ben en de zon op een bepaalde manier staat. Dit is mij eerder nooit opgevallen. De trip lijkt mijn leven weer permanent verbeterd en verrijkt te hebben, net als de voorgaande trips.

@DMT

Klopt helemaal, zo zou de hele wereld zich moeten voelen haha.

Mooi uitgelegd, ik denk dat ik je begrijp!

Ik heb het boek inmiddels uitgelezen en ben om: wat een geweldig boek. Ongeveer halverwege in het boek, na m'n vorige forum post hierover, begon ik echt compleet open te staan voor wat er beschreven werd en genoot ik intens van elke bladzijde. Wat een wonder, het is zo simpel maar o zo mooi... Ik denk dat ik zonder de juiste instelling en het ervaren van truffels hier nooit volledig open voor zou hebben gestaan en het zou hebben afgedaan als spiritueel gezwets. Nu niet, het voelt compleet waar! Als nu maar meer mensen zich achter deze waarheid zouden scharen...

Dat is zeker interessant, boeken kunnen je heel erg een bepaalde richting op duwen en jouw eigen visie sterk veranderen!

Ik heb nu ietsje meer gelezen inmiddels en merk, grappig genoeg, in combinatie met de truffelervaringen van zowel mijzelf als in trip reports die ik hier op dit forum lees dat er misschien toch wel een sterke waarheid zit achter wat Tolle in zijn boek beschrijft. Het lijkt allemaal verbonden met elkaar, truffels (psilocybe), 'self improvement' en wat Tolle beschrijft. Ik ben de laatste aantal jaar heel erg wetenschappelijk ingesteld geweest qua wereldbeeld, sterk atheïstisch en eigenlijk heb ik alle spiritualiteit afgedaan als 'iets wat je kan helpen in je leven, maar eigenlijk nep is'. Er is enkel de materiële wereld, ons bestaan puur toevallig, een 'foutje' van het universum. Na mijn eerste spirituele ervaring die ik in bovenstaande post noemde was dit wereldbeeld een klein beetje aangetast, de reden dat die 'awakening' zo'n impact op mij maakte is omdat ik opeens een hoger doel zag voor mijn eigen leven, een pad die ik bewandelde en waar het universum alles aan deed om mij op een specifieke manier te leiden, alles leek 'voorbestemd', zij het in een lossere zin dan de strikt deterministische wereldvisie, ik moet er zelf namelijk nog wel een hoop voor doen, het universum helpt mij, reikt mij de lianen aan, maar ik moet zelf de sprong maken, de juiste lianen vastpakken en slingeren naar de volgende.

Deze gedachte viel niet echt te rijmen met mijn wetenschappelijke wereldbeeld, maar ik vond het een mooie gedachte, voelde mij er ontzettend goed door en het hielp mijn leven zoveel dat ik het maar accepteerde zonder er al te veel over na te denken en zonder te proberen beide denkwijzen te verzoenen. Na een tijdje had ik die gedachte niet eens meer nodig, ik had alle vruchten er al van geplukt en kon verder in vol geluk van mijn betere leven genieten, juist ook in combinatie met mijn materialistische wereldbeeld en de gedachte dat het zo ontzettend bijzonder, mooi en toevallig is dat de dingen bestaan zoals ze bestaan.

Maar door dit boek in combinatie met wat ik met truffels op ervaar en in tripreports lees is er het idee in mij gezaaid dat dit atheïstische, wetenschappelijke wereldbeeld eigenlijk misschien erg beperkt is. Binnen dat wereldbeeld is zij nagenoeg feilloos, maar dit is direct een consequentie van het feit dat het verstand het verstand in stand houdt, zoals Tolle ook schrijft. Het is waar wij als maatschappij zelf voor gekozen hebben als werkend systeem. Buiten het verstand om is er nog een hele andere wereld, een wereld die constant verdrongen wordt door het verstand. Een wereld die tijdens trips haar terrein terugwint, de wereld van het 'Zelf'. Deze wereld heeft op z'n minst evenveel bestaansrecht maar omdat deze niet gerationaliseerd kan worden (zonder er afbreuk aan te doen) wordt het als een illusie bestempeld. Door mijn trips 'voel' ik dat deze wereld bestaat en echt is. Sinds mijn trips vang ik er steeds vaker glimpen van op in mijn alledaagse leven en ik hoop dat dit alleen maar meer gaat worden. Zelfs als het toch een illusie blijkt te zijn, doet het er niet toe. Het is een wereld die er is, ook al zou het een schijnwereld zijn, het is een wereld die veel aangenamer is en waar ik veel liever ben.

In conclusie kan ik dus zeggen dat ik misschien toch wel erg open sta voor wat Tolle beschrijft, met dank aan truffels haha. Het is lastig om aan te geven of ik het nu geloof of niet, het wegvallen van het verstand maakt het natuurlijk erg lastig, alle normale regels voor bewijzen en logica worden in één klap overboord gegooid als het op deze spirituele wereld aankomt. Niet dat ik nu klakkeloos aan wil nemen wat er in dit boek sta, maar ik begin er wel een hoop meer respect (en belangrijker, begrip) voor te krijgen. Al blijf ik deels wel bij wat ik in mijn vorige post schreef en DMT ook zegt, dat je het rationele ook nuttig kunt gebruiken en niet alleen voor de praktische zaken die Tolle zelf ook erkent.

P.S. Ik hoop niet dat ik dit topic nu te veel gehijacked heb met mijn eigen ervaringen en twijfels, dit zijn dingen waar ik zelf nog middenin zit en nog een hoop over wil nadenken, ik ben hier eigenlijk hardop aan het denken en leer er zelf ook weer een hoop van door het zo op te schrijven. Ik ben benieuwd hoe anderen hier op dit forum aankijken tegen het spirituele gedeelte dat Tolle beschrijft.

P.P.S. Bedankt OnTheChase voor het aanmaken van dit topic! Doordat dit boek nu in mijn leven gekomen is nu ik nog niet zo lang geleden begonnen ben met de wondere wereld van truffels kan ik het mooi combineren en helpt het mij dichter bij de 'waarheid' te komen of in ieder geval een nog betere en prettigere levensstijl op te kunnen bouwen door een aantal nuttige inzichten. Mijn leven wordt er kwalitatief echt beter door.

Wat een prachtig report! Lekker lang maar daar houd ik van, leuk hoe je het zo persoonlijk en uitgebreid beschrijft met een hoop van je gedachtes. Leest erg leuk zo, heerlijk zulke tripreports!

Ik ben begonnen met dit boek te lezen, ben nu bij hoofdstuk 5. Er staan een paar hele goede en interessante dingen in, maar ik moet zeggen dat ik nog niet helemaal mee kan met de achterliggende gedachte. Ik heb zo'n 7 maanden terug zelf een soort van 'spirituele awakening' gehad en die in de loop van de erop volgende maanden verder uitgebouwd. Een van de belangrijkste instrumenten hierin, iets dat mij een extra dimensie gegeven heeft in het genieten van het dagelijks leven, is juist het verstand geweest en het tijdsbesef. Het belangrijkste blijft het moment zelf, het Nu. Maar ik geniet extra van het Nu doordat ik kan relativeren met het verleden en de toekomst. Met het verstand besef ik mij hoe mooi het is dat het Nu is zoals het is, dat het verleden (niet alleen mijn verleden, maar het verleden van het universum) het zo tot stand heeft gebracht en dat de toekomst weer anders zal zijn.

Deze spirituele awakening heeft mijn verstand eindelijk laten accepteren wat ik, rationeel, al lang bedacht maar nooit volledig omarmd had. Alle voortgang die ik dit jaar geboekt heb is zeker ook te danken aan het rationaliseren van waar ik mee bezig ben. In eerste instantie is het een gevoel, iets wat goed voelt, maar om het fundering te geven heb ik dit ook laten rationaliseren in mijn verstand en systeem van denken. Op die manier kan ik 100% achter mijn keuzes staan en ongeremd genieten van het leven, zonder bang te hoeven zijn dat als het gevoel of de 'flow' mij ontglipt ik deze levensstijl kwijt ben en weer in een negatieve spiraal terecht kom.

Wat ik van het boek begrijp is het verstand een vijand die lijden en angst toestaat, ik snap dat uitgangspunt maar in mijn geval is het verstand zo geworteld in mijn bestaan, ik identificeer mij er niet mee, dat niet, maar het is wel een tweede entiteit die zich in mij huist zeg maar en die ik beter te vriend houd en zodanig manipuleer dat ik optimaal mijn leven kan leiden. Het boek heeft mij tot dusver al wel geholpen door af en toe eens een stap terug te nemen en in alledaagse situaties even de tijd te nemen van het moment te genieten. Maar ik denk toch dat ik een radicaal andere richting in ben geslagen dan de weg die Tolle neemt. Mijn verstand is al heel erg lang mijn metgezel geweest, zeker niet altijd mijn vriend, misschien een verraderlijke vriend, maar toch heb ik het graag als gezelschap. De eerste paar maanden na mijn spirituele ommekeer heb ik intens genoten van elk moment, alleen of met anderen, maar op een gegeven moment had ik dat wel een beetje gezien en was het niet meer genoeg. Ik wilde het leven delen met mensen om wie ik geef om weer diezelfde (of eigenlijk een nog verhevenere) gelukzaligheid te ervaren (wat nog steeds lukt als ik dierbaren om mij heen heb). Wat ik van Tolle begrijp is dit niet nodig, puur je innerlijke Zijn zou je alle voldoening moeten schenken, ongeacht je situatie. Ik kan best alleen zijn van tijd tot tijd, maar op den duur heb ik toch andere lotgenoten nodig om momenten mee te delen om écht van het leven te genieten. Terugkijkend zijn een hoop mooie momenten uit mijn leven momenten die ik met anderen gedeeld heb.

Ik ben het er zeer mee eens dat je 'mind' de krachtigste gereedschap is die een mens kan hebben en dat leven zich in het Nu afspeelt en je daar vooral je aandacht moet vestigen. Maar hoe Tolle dit schetst is niet helemaal hoe ik mijn leven voor mij zie of zou willen zien. Misschien begrijp ik hem niet goed genoeg, maar ik denk dat het voor ieder mens anders is hoe zij het optimale geluk uit het leven halen en dat ik liever op eigen kracht mijn weg naar geluk (blijf) vind(en). Ik denk dat hij de kracht van de externe omgeving, het verstand en tijdsbesef onderschat. In theorie zou je in elke situatie intens geluk moeten kunnen ervaren, als je je mind goed gebruikt. Maar ik denk dat er dan iets belangrijks verloren gaat, in zekere zin ontken je dan het prachtige universum om ons heen en richt je je alleen maar op de innerlijke pracht van je bestaan. Zonde!

Ik ben van plan het boek uit te lezen want sommige inzichten zijn goed en zijn goed voer om aan mijn verstand te rationaliseren wat ik al voel, maar ik denk niet dat Tolle's filosofie iets is wat ik ooit helemaal zal omarmen, daarvoor wijkt het teveel af van de denkbeelden die ik nu heb. Nogmaals misschien begrijp ik hem gewoon niet goed genoeg!

Leuk report, fijn dat je een mooie trip beleefd heb!

Wat het filosoferen betreft, ik kan alleen maar uit mijn eigen ervaring spreken, maar ik herken wel wat je schrijft. Dat je geen tijd/ruimte hebt om echt na te denken over zaken en je eigenlijk alleen bezig bent met hoe je jezelf voelt. In mijn eerste trip had ik dit heel lang, voordat ik begon met trippen wilde ik graag filosoferen maar tijdens de trip was ik overweldigd door de schoonheid van wat ik zag, hoorde, voelde en ervoer. Filosoferen leek totaal niet belangrijk, ik vóelde, en dat is alles wat ik wilde, nodig had en kon doen. En tijdens de trip maakte ik mijzelf wijs dat voelen en denken hetzelfde zijn. Door te voelen ben je aan het denken. Na een tijdje heb ik wel een paar gedachtes over het leven gehad, waar dat vandaan kwam weet ik niet, maar op het moment zelf zag ik de impact ervan niet zo. Pas nadat de trip voorbij was begonnen dingen en gedachtes pas echt tot mij door te dringen en begon ik ingevingen te krijgen die gebaseerd waren op mijn trip. Dit heeft ruim een week geduurd. Dus n.a.v. die eerste trip had ik vooral dat de gedachtes en conclusies pas ná de trip kwamen, alhoewel de basis gelegd was in de trip zelf.

Voor mijn tweede trip wist ik een beetje wat ik kon verwachten en hoopte ik flink te filosoferen. Echt filosoferen was er niet bij, want tijdens de trip wist ik alles al en was ik eigenlijk puur bezig met instinctief genieten, opnieuw met voelen dus. De dingen die ik nu 'wist' heb ik uitgelegd aan mijzelf via audio-opnames op mijn mobiel en een aantal dingen die ik opgeschreven heb. Dus eigenlijk heb ik alleen inzichten kant-en-klaar afgeleverd aan mijzelf zonder er over na te denken, ik voelde dat ze waar waren. Uiteraard heb ik ná de trip dus weer lopen filosoferen hierover.

In het kort: tijdens de trip ervaar ik denken niet zozeer, ik voel vooral. Ik zie het leven anders tijdens een trip en hier trek ik lering uit voor mijn dagelijks leven. Het echte filosoferen komt, in mijn geval, dus pas echt ná de trip. In mijn dagelijks leven ben ik eigenlijk voortdurend aan het nadenken over een hele hoop zaken en vooral ook over het/mijn bestaan. Tijdens trips denk ik niet echt meer na want ik weet het al en wil mij er niet zo mee bezig houden, voelen vind ik dan veel belangrijker. En dat zou in het echte leven ook zo moeten, zegt mijn trip-ik.   

Wie: Ik
Wat: 15 gram Tampanensis
Waar: Kamer (studentenhuis)

Nadat de eerste trip mij zo goed was bevallen wilde ik graag nog een keer trippen, dit keer alleen. De setting en dosering waren hetzelfde, het enige verschil is dat ik nu alleen was en iets langere tijd van tevoren niets gegeten had (5,5 uur tegenover 3-4 uur). De tijd tussen de trips bedraagt 13 dagen.  

0. Rond 20 uur een volledig zakje Tampanensis opgegeten. Het kauwen ging niet heel snel en dit keer vond ik het echt niet lekker, maar stukje voor stukje was het wel te doen. Ik zat in een stoel naar een YouTube-filmpje van een aquarium met vissen en schildpadden te kijken en had ontspannen elektronische muziek opstaan van Tycho. Ongeveer een kwartier na het laatste stukje truffel begin ik me een klein beetje anders te voelen, ik voel me een beetje misselijk maar nu duurt het nu lang meer of de effecten van de truffels worden merkbaar.

1. Het lampje van mijn mobiel die aan de lading ligt is groen gekleurd maar lijkt blauw, blauw is het perfect geworden groen denk ik. Ik heb geen zin meer om te zitten en ga staan en begin te dansen op de muziek. De muziek is prachtig en het dansen lijkt geen energie te kosten en gaat heel natuurlijk, ik wordt in banen geleid, aangestuurd door een hoger iets. De effecten worden sterker, ik zet een leuke muziekvideo op die ik heel erg intens beleef. Ik vond het altijd al een leuke video, maar ik ervaar het nu veel beter, ga er helemaal in op. In de normale wereld is het 3 minuten en je bent klaar. Hier is het een grote reis, tijd doet er niet toe maar het voelt lang, alles in de clip wordt tot in groot detail meegemaakt. Het is echt een ervaring en ik vind het jammer dat je onder normale omstandigheden niet zoiets meemaakt, terwijl de ingrediënten (de video) er allemaal zijn! Het normale leven gaat te snel waardoor we zoveel van het moment missen. Tijd voor een andere video, zelfde verhaal weer eigenlijk. In deze video zijn een aantal vrouwen in bikini te zien, ik kijk in eerste instantie alleen naar de lichamen en bedenk mij dat dat het punt is waarop dingen mis gaan in het leven van een man. Ik moet naar de gezichten kijken, het zijn mensen, ik kijk omhoog en zie hoe mooi dat eigenlijk is, veel mooier nog! Veel expressiever en leuker. Zo kijk ik nog een paar video's die ik klaar had gezet. Ik zet een automatische muziek-playlist aan, heb nu wel genoeg video's gezien.

2. Ik probeer te schrijven, dit gaat goed maar een aantal dingen zijn anders: wat ik eerder al geschreven had wordt wazig en wat ik nu schrijf is extreem scherp, de letters zijn erg dun en ik schrijf erg snel. Zo snel als mijn gedachten? Huuuuuh? Die huuuuuh schrijf ik op, want dat denk ik en ik schrijf op wat mij te binnen schiet, wat ik wil zeggen. Ik schrijf veel dieper, letterlijk het papier in. Ik praat nu met het papier, via mijn schrift, wie ben jij eigenlijk? Jij moet wel een persoon zijn waarom ben ik anders met jou aan het communiceren? Ik zie alles in 3D, dieper dan in de echte wereld, zelfs als ik mijn ogen sluit. "Hallucineer ik?" vraag ik hardop. "Nee ik hallucineer niet" vertel ik aan de persoon links van mij, die ik niet zie maar ik praat er wel tegen dus moet er iemand zijn die mij begrijpt. "Nee ik hallucineer niet" deel ik mee aan de persoon rechts van mij, opnieuw zie ik niemand. Dan bedenk ik mij dat dat grappig is en ik lach. Wat een pret heb ik toch.

3. Ik speel wat voor de spiegel, maak opnames, dans als een razende, maak snelle bewegingen die zo snel gaan dat het normaal gesproken nooit mogelijk zou zijn, bewonder mijzelf en ben vooral aan het genieten. Ik had speciaal mijn favoriete felgekleurde kleding aangedaan met mijn witte sokken die ik zo sexy vind. Ik kijk naar de spiegel, neem verschillende poses aan en kan geen fouten ontdekken. Zo'n perfect plaatje, alles klopt. Ik glimlach en ontbloot mijn tanden, de perfecte smile. Ben ik verliefd op mijzelf? Dat kan niet, maar ik weet dat ik de rest van de wereld doe smelten met mijn aanblik. Hoe ziet mijn buik eruit? Ik til mijn shirt op, phew, niet verkeerd. Zo blijf ik door dansen, met half opgetild shirt, tot ik besluit dat het tijd is om in mijn sexy rode onderbroek verder te gaan. De lamp staat uit, het enige licht komt van de tv. 'Wow.' denk ik. Ik ben de perfecte mens, de Vitruviusman, mijn lichaam is volmaakt. Ook mijn onderbroek moet weg, want de Vitruviusman is ook naakt, evenals al die beelden uit de Griekse/Romeinse Oudheid. Tsja... Het hoort er nou eenmaal bij denk ik, aantrekkelijk vind ik het niet maar het maakt mij mens en die beelden en Leonardo DaVinci's tekening hebben het ook. Nu sta ik nog steeds in mijn sokken, die moeten natuurlijk ook uit. Ouch. Het contrast zongekleurde huid valt weg, er is geen referentiepunt meer. Met dat dimme licht lijk ik nu nogal bleek, heb ik wel het juiste gedaan door de sokken uit te doen? Het hoort zo, die ideale mensen waar ik mij steeds mee vergelijk maar ironisch genoeg geen echte mensen zijn hebben ook geen sokken aan.

4. Ik accepteer mijzelf zoals ik daar sta, perfect. Maar er ontbreekt iets, ik ben maar één helft. Er hoort een vrouwelijke tegenhanger bij, een vrouw met de ideale proporties, het ideale lichaam net zoals ik dat heb maar dan in die mooie vrouwelijke gedaante. Waar de Grieken en Romeinen ook talloze beelden van hebben gemaakt. Ik strek mijn arm uit en weet dat zij nu naast mij zou moeten staan en hetzelfde zou moeten doen zodat onze vingers elkaar raken. Maar zij is er niet, niet hier. Ik wil haar omhelzen maar er is enkel lucht. Ik ben nog niet compleet en ik weet wat mij te doen staat. Ik moet haar zoeken, niet nu, maar in mijn normale leven. Een volgende keer zal zij er wel staan en dan maken wij deze scène af, worden samen één.

5. Ik doe waar ik zin in heb, dan weer dit, dan weer dat. Ik pak mijn mobiel en praat er tegen terwijl ik audio-opnames maak. Ik doe dit zodat ik aan mijzelf duidelijk kan maken wat ik moet weten. De persoon die ik nu ben is volmaakt gelukkig en weet het allemaal, hij is mijn ideale beeld, de goddelijke versie van mijn nederige, aardse mens-zijn. Hem ben ik al sinds ik die perfectie in de spiegel zag en dus ben ik niet mijn aardse zelf, dat is iemand anders, iemand die er nu niet bij is en zich op een andere plek bevindt. Iemand die het niet snapt en wanhopig mij wilt zijn, volmaakt gelukkig wilt zijn, perfect wilt zijn. Ik probeer het hem uit te leggen maar weet ik dat ik op de een of andere manier moet vertalen zodat ook hij het kan begrijpen. Hij kan mij nooit zijn. Ik ben een god, niet-aards, hij is een mens. Ik ben er alleen tijdelijk, ik kan alleen opgeroepen worden naar deze aarde met drugs. Maar hij is wel mijn menselijke drager, een klein beetje mij, dus geef ik wel om hem. Ik ben voor mijn gevoel tientallen minuten aan het praten maar zie dat het er veel minder zijn. Ik weet dat hij het niet zal begrijpen dus ik probeer het op zo veel mogelijk manieren uit te leggen. Ergens baal ik er van, mijn menselijke ik denkt zich altijd maar te moeten verantwoorden. Dat hij nu truffels genomen heeft rechtvaardigt hij doordat het hem een beter persoon maakt, nieuwe inzichten geeft. Daar gaat het niet om, probeer ik hem uit te leggen. Het gaat er om dat ik mij goed voel. Ik doe wat ik wil en dat maakt mij gelukkig, daar is geen perfectie voor nodig. Perfectie is een nodeloos streven. Alles maakt mij gelukkig, alles is goed. Als hij dat ook wilt moet hij zich gewoon overgeven aan de geneugten van het leven, doen waar hij écht zin in heeft. Vaker drugs nemen, altijd drugs nemen. Niet zoeken naar perfectie, die is overal, alles is perfect. Hij ziet mij als verheven, denkt dat ik zijn ideaalbeeld ben, iemand om naar te streven. Er is niks verhevens aan mij, in werkelijkheid ben ik een kinderachtig kind. Dat weet hij niet maar het is wel de waarheid. Ik kan net zo banaal zijn als de rest. Perfectie is overrated, bestaat niet, althans niet in dit leven, niet voor de mens. Intens geluk bestaat wel en dat ervaar ik nu voortdurend, puur omdat ik instinctief bezig ben, het eerste doe wat in mijn opkomt. Als ik het niet meer leuk vind doe ik iets anders. Zonder drugs kan hij nooit dit ervaren, de gelukzaligheid die hiermee gepaard gaat. Hij hoeft zich hier niet voor te schamen, aan niemand verantwoording af te leggen. Ik doe dit ook niet, behalve misschien onbewust doordat ik tegen mijzelf praat. Ik probeer het uit te leggen, maar waarom? Ik ben toch mezelf? Aan wie probeer ik mij dan te verantwoorden? Aan anderen dan mijzelf? Dat slaat helemaal nergens op en moet ik vooral niet doen. Aan mijzelf? Ik vind alles best, ik heb geen rechtvaardiging nodig. Dus ophouden met het uitleggen aan mijn mobiel, aan mijn aardse ik en weer verder gaan met genieten en doen waar ik zin in heb.

6. Dat doe ik dan ook, ik doe een hoop dingen, praat tegen een pak sinaasappelsap in de gemeenschappelijke ruimte van dit studentenhuis, schrijf wat op het whiteboard daar, alles terwijl ik alleen een onderbroek en sokken aan heb. Ik weet dat anderen mogelijk mij zouden kunnen zien maar dat vind ik prima, daarom heb ik ook de onderbroek weer aangetrokken. Grenzen heb ik nog wel. De trip gaat erg lang door, na al dat gedans en actieve gedoe ben ik wel moe geworden dus ga ik op mijn bed liggen en geniet nog even verder van de muziek en voor het eerst weer van de visualizer. Ik kan het universum voor mij zien terwijl ik lig (eigenlijk de Melkweg) en dat vind ik erg mooi, wat een prachtig universum leven we toch in.

Het is duidelijk dat ik een stuk verder 'heen' was dan de vorige keer. Dit was de eerste keer alleen en dat is wel een compleet andere ervaring dan met iemand samen. Ik ben echt met mijzelf geconfronteerd, mijn manier van denken uitgedaagd en veel onderwerpen waar ik mij momenteel mee bezighoud zijn aan bod gekomen in deze trip. Tijdens mijn eerste trip zag ik vooral het grotere geheel, het leven, het bestaan en mijn rol daarin. Deze trip stond ikzelf veel meer centraal, zonder veel aandacht te besteden aan het universum. Ik ben blij dat ik dit alles weer heb mogen ervaren, maar ik kan mij goed voorstellen dat dit een vrij heftige ervaring is, vooral als je niet zo sterk in je schoenen staat of als er dingen zijn waar je jezelf erg aan ergert, met name bij jezelf. Ik heb vooral erg genoten en heb zeker weer nieuwe dingen geleerd, maar denk dat de eerste trip mij toch meer (voor mijzelf revolutionaire) inzichten heeft gegeven. Ik heb hier dingen geleerd waar ik filosofisch misschien nog niet helemaal klaar voor was, dus misschien dat deze trip op de lange termijn meer voor mij gaat betekenen.

Omdat het nu mijn eerste keer alleen was heb ik alle remmen los gegooid, veel geëxperimenteerd, dingen gedaan die je niet zo snel zou doen met iemand erbij. Misschien als ik het vaker doe dat ik meer sturing kan aanbrengen, maar mijn volgende trip ga ik het liefst toch met andere mensen beleven, denk ik. Wat mij verder opvalt is dat een hoop cruciale elementen uit mijn trip terug te leiden zijn tot ervaringen die ik die dag of een paar dagen ervoor opgedaan had. Ik had een boek gelezen waarin de bekende mythe over wederhelften onder andere in voorkwam, een hoop gedachtes die ik had waren ook terug te leiden tot dingen die ik gelezen heb in dat of een ander boek dat ik onlangs las. Daarbij moet wel gezegd worden dat bijv. die mythe en andere gedachtes ook een belangrijke rol speelden in mijn denken in de voorafgaande dagen, eigenlijk was het toevallig dat deze ook langs kwamen in de boeken die ik las.

P.S. Ik hoop dat ik niet arrogant over kom, ik ben trots op mijzelf en mij lichaam maar wat ik tijdens de trip meemaakte en dus hier beschreven heb gaat wel heel erg ver haha. Vind het ook wel grappig dat ik in de eerste helft van de trip perfectie in mijzelf zie en in alles om mij heen en in de tweede helft hier fel tegen in ga door te zeggen dat perfectie niet bestaat, niet kan bestaan, een zinloos begrip is en dat het enkel een illusie is.

In de twee trips die ik ervaren heb was er zeker een thema of een rode draad, leuk dat deze zo verschillend waren, ondanks dat het scenario, met uitzondering van het feit dat ik nu alleen was, vrijwel hetzelfde zijn geweest.

Ik merkte vooral bij de tweede trip dat ik een hoop recente (van die dag zelf en de dag ervoor stammende) gedachtes in mijn trip verwerkt heb. Vooral grappig dat er een aantal gedachtes waren die ik daarvoor had, mee eens was, en waar ik tijdens de trip opeens fel tegen was. Het was best wel een eye-opener omdat ik heel sterk dingen voelde, dingen 'wist', waar ik daarvoor nooit of niet genoeg bij stil gestaan had. Ook dingen waar ik het eerder onder normale omstandigheden niet mee eens zou (willen) zijn. Mede daarom heb ik nu echt tijd nodig om het goed te verwerken allemaal, ik heb het idee dat er een hele wolk aan gedachten rond mij heen hangt die ik op de een of andere manier zal moeten ordenen tot één gestroomlijnd geheel om het volledig te kunnen begrijpen. Voorlopig helaas geen tijd voor en elke dag breidt deze wolk van gedachten zich uit. Maar dat houdt het ook leuk, als je alles meteen in één keer zou snappen is de lol er ook van af. Juist de stap-bij-stap voortgang geniet ik erg van, vooral terugkijkend naar eerdere periodes uit mijn leven.

Wie weet inderdaad, dat is vooral iets wat ik sinds die mystieke droom vooral zie, dat het leven soms rare paden en toevalligheden heeft wat tot grote en kleine dingen kan leiden.

Hallucinaties heb ik nog niet echt ervaren, ik hoop dat ik die krijg wanneer ik op sterkere truffels over ga, maar dat komt vanzelf wel denk ik.

Ik heb gisteravond mijn 2e trip gehad, ik ben nog bezig met het verwerken. De tips die je eerder gegeven had zijn goed van pas gekomen, bedankt! Wat je hier geschreven hebt geeft mij weer nog meer stof tot nadenken, dat is echt graag de richting die ik op wil, niet alleen met truffels maar vooral met mijn leven, het doorbreken van die zelf- en door de maatschappij opgelegde grenzen aan het bestaan. Truffels helpen hierbij maar uiteindelijk zul je het in het 'normale' leven moeten doen.

Als antwoord op dit topic kan ik bevestigen dat een tussentijd van ongeveer 2 weken tussen trips niets afdoet aan de intensiteit, ik was met dezelfde dosis veel verder 'heen' dan de vorige keer. Het was vrij heftig, als ik niet goed in mijn vel had gezeten had het mogelijk best een nare ervaring kunnen worden. Volgens mij versterken truffels heel erg wat je al voelt of wat je écht vindt. Gelukkig voor mij ben ik in mijn normale bestaan nagenoeg vrij van negatieve gedachtes en maak ik mij niet zo snel druk over iets, anders had het heel anders af kunnen lopen vermoed ik. Ik zal binnenkort een report schrijven maar wil het eerst een beetje laten bezinken. Het was heel anders dan de eerste keer, ik stond zelf veel meer centraal. De vorige keer ging het vooral over het bestaan, lag de focus veel meer op 'het grote plaatje'. Deze trip was een stuk persoonlijker en wilder.

Interessant tripreport, grappig dat je seks en reïncarnatie op deze manier aan elkaar linkt. Ik bedacht mij een tijdje nadat ik dit report gelezen had dat als er zoiets als reïncarnatie bestaat, seks waarschijnlijk datgene is wat je het dichtste bij je vorige levens zal brengen, inderdaad omdat het zo intens is of, beter gezegd, kan zijn. Het is echt een basale behoefte die je waarschijnlijk in al je levens voelt of ervaart. Juist omdat het zo basaal en intiem is is het iets wat nagenoeg onaangetast door al je levens mee kan reizen, en het brengt je dichter bij je zelf, jouw kern van bestaan. Als reïncarnatie bestaat was ik in mijn vorige leven een lesbische vrouw, daar ben ik van overtuigd.

Ik ben benieuwd wat vóór deze trips jouw kijk op het leven/hiernamaals was? Speel je al langer met het idee van reïncarnatie of is dit echt iets wat je deze trip ervaren hebt? En heeft het permanent (voor zover dat nu te zeggen valt) je kijk hierop verandert?

Mooi geschreven trouwens over dat genieten van het leven en hoe weinig mensen dit eigenlijk echt doen, die gedachte herken ik erg goed uit mijn eerste trip!

Heel mooi report, zoiets zou ik ook graag willen doen als de tijd daar is.

Dat is helemaal juist, zeker leuk om te lezen dat iemand anders hier zich ook zo mee bezig houdt en geestverruimende middelen hier ook aan heeft gekoppeld. 

Na m'n eerste trip ben ik nog dichter bij mijn ideaalbeeld gekomen, op gebieden waarvan ik dacht dat ik nooit verder zou komen omdat het 'simpelweg niet in mijn aard zit of karakter is'. Maar net als met die mystieke droom blijken dat maar kunstmatige grenzen te zijn, die met de juiste ervaringen doorbroken kunnen worden! Psilocybine heeft mijn grenzen nog verder opgerekt zodat ik nog beter in mijn vel zit en nog meer kan genieten van het leven en de voortgang die ik qua persoonlijke ontwikkeling blijf maken. Hoe meer ik er over nadenk hoe meer impact die eerste trip op mij heeft gehad, ook al is het stapsgewijs gegaan in de daarna volgende dagen.

Binnenkort die tweede trip, het enige probleem is dat ik er misschien iets té veel naar uitkijk, ik moet eigenlijk proberen de verwachtingen laag te houden zoals tijdens de eerste trip, dan geniet je er veel meer van denk ik. Zal van tevoren proberen even flink te ontspannen en het gewoon als een mooie nieuwe ervaring te zien, gaat vast goed komen!

Hoi OnTheChase,

Heel erg bedankt voor de uitgebreide reactie! Het is totaal niet warrig, hier ga ik zeker wat aan hebben! Ik denk er aan om over een paar dagen alleen op mijn kamer weer dezelfde dosis te nemen. Dan zijn er twee weken verstreken en ik heb zelf het gevoel dat mijn brein er wel weer aan toe is, zo niet dan is het een goed leermomentje voor een volgende keer.

Ik prijs mij zeker gelukkig met die positieve mindset, deze heb ik pas echt sinds een mystieke ervaring in de vorm van een droom. Dat was zonder dat er drugs te pas aan waren gekomen, zoiets komt volgens mij heel weinig voor. Ik zie bij vrienden om mij heen dat zo'n uitzicht op het leven zeker niet standaard is. Ik kan mij goed voorstellen dat truffels/psilocybe hetzelfde effect kan hebben op mensen, des te meer betreur ik het dat het merendeel van mijn vrienden er niet voor open staat! Toen ik voor de eerste keer truffels nam had ik het idee dat ik wel het maximale uit die mystieke ervaring gehaald had, dat ik een eindpunt bereikt had, dit heeft ruim 7 maanden geduurd (juist omdat dit groeiproces zo lang geduurt heeft heb ik voor zover ik dat kan beoordelen nu een sterke fundering gebouwd ). De trip heeft mij geholpen mij weer een niveau hoger te tillen en nieuwe inzichten te verwerven, hiervoor had ik echt het idee dat ik het eindstation al wel bereikt had. Door de truffels ben ik in gaan zien dat er nog een hele andere wereld te ontdekken is en dat er nog steeds een hoop manieren zijn om mij persoonlijk verder te ontwikkelen, vooral door het verwerven van nieuwe inzichten.

Het truffelen buiten aan het strand / in de natuur / met de zon bewaar ik nog even voor later. Een vriend van mij zou wel tripsitter willen zijn dan dus dat lijkt mij erg leuk, maar om dat meteen de tweede trip al te doen gaat misschien wel erg snel. En dan ga ik het liefst ook voor een iets sterkere truffel zodat ik hopelijk wat meer hallucinaties krijg.

Ik ben benieuwd hoe de tweede trip zal zijn, ik zal mij er de komende dagen op alle fronten goed op voorbereiden, jouw tips komen hier zeker bij van pas!

Wie: Mijn broertje B die al een paar keer getript heeft en ik, voor mij de eerste keer truffels. Zelf verder geen ervaring met andere drugs behalve alcohol.

Wat: Allebei 15 gram Tampanensis

Waar: Kamer (studentenhuis)

0. Na een aantal uur niets gegeten te hebben rond 18 uur allebei een volledig zakje Tampanensis opgegeten. Goed gekauwd, het smaakte lang niet zo erg als ik had verwacht. Herkende de smaak wel van bepaalde noten die ik ooit een keer gehaald heb in de supermarkt. (en weggegooid had omdat ik het te smerig vond ) Na een aantal minuten begon ik hoofdpijn te krijgen en werd ik misselijk, B had nergens last van. Op aanraden van B wat water gedronken, toen duurde het niet lang meer voor ik besefte dat ik al wat invloed begon te ondervinden.

1. Ik zat in een stoel met een groot tv-scherm voor me, we hadden een visualizer opstaan van YouTube en wat chille elektronische ambient muziek. Dit was leuk, maar B besloot om melodische deep house op te zetten. B begon al behoorlijk te trippen, hij lag op bed en keek naar het plafond waar hij twee dansende mensen zag. Ik zag nog niks vreemds maar voelde me wel aangenaam, vergelijkbaar met als ik wat alcohol op heb. Dit ging even zo door en de muziek in combinatie met de visualizer begon intenser te worden, de muziek en visualizer werden één, het was zo mooi. Ongekende schoonheid! B zat helemaal in zijn eigen wereldje, hij had wel even genoeg van die mensen (die er voor mij niet waren) en wilde dat ze weggingen. Niet veel later was hij ergens anders beland in zijn gedachten en zag hij lichten op het plafond bewegen (ik had de lamp van de kamer inmiddels uitgedaan om beter van de visualizer te kunnen genieten)

2. Ik had een vreemd gevoel, alsof mijn lichaam iets nodig had, maar het was geen honger, dorst of slaap, dacht ik. Ik voelde mij eigenlijk wel content, tevredener dan tevreden, maar toch had ik het idee dat mijn lichaam om iets vroeg om echt compleet te zijn. De visualizer en muziek begon erg intens te worden, het was nagenoeg alles waar mijn wereld nog uit bestond. De schoonheid straalde op mijn innerlijk en ik ervoer een hele hoop gelukzalige gevoelens die tegelijkertijd een hoop gedachtes over het leven triggerde. Voelen en denken zijn onlosmakelijk verbonden, probeerde ik B uit te leggen toen hij me vroeg wat ik meemaakte. En omdat ik niet goed kon omschrijven wat ik voelde, dat was nou eenmaal zo persoonlijk dat je het gewoon zelf moest ervaren, had het weinig zin mijn gedachten uit te leggen. Die gedachten hoorde bij die gevoelens, dacht ik, zonder die gevoelens zijn die gedachten betekenisloos. De gevoelens en gedachtes waren zo overweldigend dat ik ze moeilijk kon ordenen, ik liet het als een waterval over mij heen komen, genoot intens van het moment maar vond het jammer dat ik er waarschijnlijk geen blijvende nieuwe inzichten aan over zou houden. (gelukkig is dit uiteindelijk wel gelukt!)

3. Ik had een korte broek, T-shirt en witte sokken aan. Die witte sokken vond ik zo ongelooflijk sexy, al voordat ik tripte ( ), ik ben redelijk bruin geworden door de zon en dat contrast met korte witte sokken vond ik al erg mooi. Dat was tijdens de trip niet anders, maar op een gegeven moment besefte ik dat die witte sokken de reden waren dat ik niet compleet gelukkig was, dat ik nog geen complete volmaaktheid bereikt had. Om dit op te lossen moest ik de sokken uit doen, maar dit wilde ik niet. Met aanmoediging van B heb ik dit toch gedaan, in eerste instantie schrok ik een beetje van mijn voeten, met die tenen, het was minder mooi dan die sokken. En door de truffels zag het er een beetje griezelig uit. Maar het voelde wel goed, het voelde alsof ik nu echt leefde, mijn zelf, ook al zag het er minder volmaakt uit dan mijn sokken. Ik deed mijn sokken niet opnieuw aan ondanks dat B bijna schreeuwde dat ik dit wel moest doen. Het niet doen wat mij gezegd werd voelde opnieuw goed.

4. Het was voor mij duidelijk dat B en ik een compleet andere trip hadden. Hij lag nog steeds op bed naar het plafond te turen en had veel behoefte om te praten, ik vooral om onafgeleid naar het scherm te blijven kijken en te blijven voelen en denken. Als ik probeerde uit te leggen wat ik meemaakte stoorde ik mijzelf aan het feit dat ik de gedachten niet snel genoeg kon verwerken om het om te zetten in gesproken taal. En aan mijn eigen stem en het niet uit mijn woorden komen. De verheven boodschap die mijn innerlijk meekreeg werd geperverteerd als ik het 'aards' probeerde uit te leggen. Het kwam ongefilterd mijn innerlijk binnen maar als ik het uit wil leggen wordt het vervormd, mismaakt. Taal is het kwaad, mijn stem, mijn woorden, de woorden die ik niet gebruik, alles zorgt ervoor dat de oorspronkelijk pure boodschap aangetast wordt, gecorrumpeerd.

5. B en ik zijn allebei meer dan een jaar uitwonend, daarvoor als familie natuurlijk heel veel samen gedaan. Maar de laatste tijd vooral onze eigen paden gegaan. Ons karakter verschilt ook nogal, ik ben meer introvert en hij meer extrovert. Een van de belangrijkste inzichten die ik deze trip kreeg was hoe ontzettend verschillend ieder mens is, iedereen heeft zijn/haar eigen dromen, ambities, doelen, problemen, obstakels, levenspad. Wij hadden allebei een compleet andere ervaring en ik realiseerde me dat alle inzichten en gedachtes die ik had eigenlijk alleen op mijzelf van toepassing zijn. Als ik probeerde te begrijpen wat B meemaakte in zijn trip had ik het vaak mis, ik gebruik veel projectie van mijzelf op anderen om anderen beter te begrijpen, maar na deze trip zag ik in dat dit heel erg vaak niet toepasbaar is. Iedereen is compleet anders, denkt compleet anders. Wij zijn allemaal mensen maar lopen eigenlijk langs elkaar heen, zullen elkaar nooit echt helemaal begrijpen. We hebben allemaal ons eigen leven te leiden, jij zelf bent in controle over hoe je dit doet. Wat door de maatschappij als belangrijk gezien wordt heeft niet noodzakelijk enige relevantie voor mij. Lang heb ik diep van binnen ergens die 'burgerdroom' na willen streven, goede cijfers -> goede baan, vrouw, kinderen, huisje, boompje, beestje. Maar dit is allemaal compleet betekenisloos, moet ik alleen nastreven als ik dit zelf écht wil. Kies voor jezelf, niemand anders die dit beter kan doen omdat niemand jijzelf zo goed begrijpt als jijzelf, niemand beter weet wat je wilt, wat je goed laat voelen. Het leven is zo kort, net als met een truffeltrip kan alles mooi zijn, maar sommige dingen zijn mooier en leuker dan andere, dus kies voor wat jij het leukste vindt, waar jij je het prettigst bij voelt. Lukt dit niet altijd dan geeft dit niet, het leven is net een trip, als je je even niet prettig voelt kan het goed zijn dat je je daarna wel weer heel goed voelt. En net als een trip zit er een einde aan, waarna het afgelopen is. Dus probeer het meeste van je trip, het leven, te maken, maar bovenal geniet er van, dat is toch het belangrijkste.

6. Ik bewoog mijn armen, handen en voeten heen en weer en bleef mij erover verwonderen. Het leek haast in slow-motion te gaan en ik zag een soort van 'motion blur', de bewegingen lieten een spoor achter. Mijn vingers waren het ene moment heel lang en dan weer heel kort. Ik heb mij hierover zeker een aantal minuten verbaasd. Op een gegeven moment zei B een aantal dingen en het verbaase mij dat ik hem kon begrijpen, want ik zat tien minuten of een aantal uur vooruit in de toekomst terwijl hij in het verleden zat. Dit wees ik ook aan, tijd had blijkbaar een plaatselijke ruimte ingenomen. 

7. B had zin om een film te kijken, het leek mij geen geweldig idee omdat dat best lang duurt maar we zetten het op. Wow. We waren nu waarschijnlijk op ons hoogtepunt in de trip, de titel-openingsscène kwam in als een bom. Ik zou zweren dat het een 3D-film was, maar we hadden geen brilletjes op en het was gewoon een 2D-film. Daarna ging de film verder als 2D-film, maar alles leek intenser en belangrijker (ik had de film al eens gezien). Na een tijdje toch maar afgezet, het was leuk, maar we waren allebei van mening dat alles leuk is tijdens een trip en sommige dingen zijn net iets leuker. Toen ik de film afzette merkten we allebei dat we over het hoogtepunt van de trip heen waren. Maar nog steeds onder invloed van de truffels.

8. We begonnen toch wel honger te krijgen, toen ik eenmaal begon met eten, bleef ik maar door eten. Chocola, zoute rijst snacks, we waren gelukkig goed voorbereid. B wilde graag melk, die in de koelkast in de gemeenschappelijke ruimte stond. We liepen daar heen en tot mijn verbazing waren mijn ganggenootjes daar een spelletje, 'Wie ben ik?', aan het spelen. Huh? Dit was voor mij heel vreemd, ten eerste had ik in eerste instantie het idee dat het ochtend was of heel laat in de avond. Buiten was het donker, ik had niet verwacht dat ze op dit tijdstip nog bezig zouden zijn. Het was 22 uur ofzo dus dit viel best mee, maar het tijdsbesef was gedurende de hele trip erg vreemd en soms compleet weg. Ik had echt het idee dat ik een kamer in een verlaten huis was binnen gewandeld, buiten storm (het stormde niet), en deze drie mensen hier voor mij die 'gewoon' een spelletje aan het doen waren terwijl ik allemaal vreemde dingen mee aan het maken was op mijn kamer. Het was voor mij compleet bizar, en ik zat dan ook voor me uit te staren terwijl ik het allemaal probeerde te bevatten. 'Huh?' exclameerde ik meedere keren, mijn ganggenoten nodigde me nog uit om mee te doen maar toen had ik het idee dat ze doorkregen dat ik niet helemaal nuchter was en probeerde B me weer terug te smokkelen naar mijn kamer. Ondanks dat het hoogtepunt van de trip al bereikt was, was het nog zeker niet afgelopen merkte ik dus wel.

9. Ik zag mezelf voor het eerst in de spiegel. Ik herkende mezelf haast niet meer, ik zag er compleet anders uit. Veel knapper, vond ik. Ik zag al wel wat er anders was: mijn pupillen waren erg groot geworden en dit vond ik mijzelf veel beter staan dan 'normaal' met iris er om heen. Bovendien had ik een soort Jack Nicholson Joker smile, die mij niet per se knapper maakte maar wel vrolijker. Die glimlach werd echt op mijn gezicht geforceerd door de truffels, dat gevoel had ik eerder op de avond al maar nu zag ik dat het ook echt zo was.

10. Ik had opeens veel energie, misschien van al dat eten en ik probeerde op allerlei mogelijke manieren te bewegen, in een soort spiraal-vorm en ik ging op de grond liggen en draaien. Uiteindelijk liep de trip ten einde en besloten we te gaan slapen. Ik had zelf weinig hallucinaties gehad, B meer. Voor B was de trip vrij heftig geweest, voor mij duurde het vrij lang nog voor ik echt 'heen' was, in het begin had ik telkens het idee dat hoewel ik me wel anders voelde en dingen anders ervaren, ik er zo uit zou kunnen breken. Alleen wilde ik dit niet omdat het zo leuk was. Waarschijnlijk kon het ook niet, maar ik had op dat moment het idee van wel.

11. Toen ik wakker werd begonnen de gedachten en ervaringen van de vorige avond op zijn plaats te vallen en kon ik alles in mijn geest beter ordenen. Nieuwe inzichten die ik verworven had kon ik nu echt gaan toepassen op mijn leven. De komende dagen zou ik nog meer van zulke inzichten krijgen en na een paar dagen heb ik de belangrijkste opgeschreven. Een aantal heb ik al beknopt in de tekst hier boven verwerkt met name bij punt 5. Eentje die ik pas echt de volgende dag ontcijferde was dat het enige wat telt het nu is. Het verleden ligt achter je en is niet meer te veranderen, het gaat erom wat je nu voelt, dit moment, het verleden doet er niet toe. Het grappige is dat dit in sterk contrast is met wat ik de avond vlak voor het innemen van de truffels dacht. Ik zat bijv. te denken dat ik niet zou willen dat mijn toekomstige vriendin veel romantische partners gehad heeft. Met de nieuwe inzichten maak ik mij daar niet druk meer om zolang onze gevoelens voor elkaar maar goed zijn.

Ik zou zeggen dat Philosopher's Stone zijn naam eer aan doet! Ik heb er een hoop mooie filosofische gedachten mee gehad en een erg aangename trip. Zeker voor de eerste keer vond ik dit erg mooi. Tegelijkertijd ben ik ook erg benieuwd naar sterkere truffels en zou ik ook graag echte / meer hallucinaties krijgen. Omdat het mij zo goed bevallen is had ik eigenlijk al wel weer zin om snel weer te gaan truffelen, al wacht ik er in ieder geval wel even mee vanwege de resistentie die je schijnbaar ontwikkeld tegen psilocybe en omdat ik ruim een week nodig heb gehad om alle inzichten uit mijn trip een plaats te geven. B heeft voorlopig wel even genoeg getruffeld, al had ook hij het naar zijn zin gehad.

Naast de nieuwe inzichten merk ik een leuk bij-effect: de verwondering die ik voelde tijdens de trip heb ik ook een paar keer 'nuchter' meegemaakt. Het leven is eigenlijk best raar en ik zie nu veel meer in hoe maakbaar / bespeelbaar het is. Ik voel mij opener, socialer en vriendelijker. Ergens vind ik het zeer jammer dat niet meer mensen truffels gebruiken of kennen, vooral binnen mijn eigen vriendengroep. Wat een prachtig product!

Hoi iedereen,

Iets meer dan een week geleden heb ik voor het eerst truffels gegeten, 15 gram Tampanensis. De trip heeft zich volledig binnen afgespeeld, op mijn kamer (studentenhuis) samen met iemand die al vaker truffels heeft genomen. Het was een erg mooie ervaring, eentje die ik graag opnieuw zou willen beleven.

Ik wilde vooral gaag truffels gebruiken omdat het je anders zou laten nadenken over jezelf, het leven en de wereld. Dit is zeker gelukt, tijdens de trip zelf was het allemaal een beetje veel om te bevatten maar die nacht en dagen erna heb ik die gedachten toch weten te ordenen zodat ik er voor mezelf profijt van heb. De trip was me zo goed bevallen dat ik eigenlijk heel snel nog een keer wilde, mijn trip-partner had ook een goede ervaring maar heeft voorlopig wel even genoeg getruffeld vindt hijzelf. Omdat ik las dat je minimaal een week tussen trips moet wachten en maar nieuwe inzichten bleef krijgen in de navolgende dagen ben ik toch van de truffels afgebleven. Inmiddels heb ik het idee dat ik alles uit mijn vorige trip gehaald heb en begint het wel weer een beetje te kriebelen om opnieuw truffels te nemen.

Tijdens de vorige trip genoot ik vooral erg van visualizers en goede muziek waardoor ik heel veel voelde, wat betekende dat ik veel nadacht want voelen en denken zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden was mijn overtuiging tijdens de vorige trip . Praten vond ik minder leuk tijdens de trip, als ik probeerde uit te leggen wat ik voelde lukte dit niet goed en deed ik de ervaring tekort, vond ik. Aan de andere kant vond ik het achteraf misschien ergens toch juist wel fijn, zo heb ik sommige dingen misschien beter onthouden en het daagt je uit beter na te denken over wat er nu eigenlijk met je gebeurt en wat je meemaakt.

Maar goed, ik twijfel nu een beetje over een aantal dingen:

- Is anderhalve week tussen twee trips oké? Ik ben weer van plan om precies dezelfde dosis en soort te gebruiken omdat ik dit nog heb liggen. Is de intensiteit minder en kan ik beter langer wachten of is dit een acceptabele tussentijd? Ik ben vooral geïnteresseerd in de filosofische gedachtes die truffels triggeren. Een daaropvolgende keer zou ik graag Atlantis proberen omdat deze nog iets sterker schijnen te zijn.

- Ik dacht om dit keer alleen te truffelen, zolang ik binnen blijf denk ik niet dat er veel kan gebeuren, ik zit al heel erg lang ontzettend goed in mijn vel en heb vrijwel nooit echt negatieve gedachtes of gevoelens dus de kans op een bad trip acht ik vrij laag. Heb bovendien vakantie en komende maand totaal geen verplichtingen of zorgen. Aan de andere kant was ik vandaag op het strand, lag ik daar en dacht bij mezelf: 'ik heb echt zin om nu truffels te nemen, heerlijk met die zon erbij.' Nu het nog zomer is wil ik daar eigenlijk wel gebruik van maken en zeker nog een keer van de zon genieten terwijl ik truffels op heb. Maar dit kan ik waarschijnlijk beter niet alleen doen denk ik? Eventueel zou ik dit ook voor de derde trip kunnen bewaren, aan het eind van de maand. De vorige trip had ik op een gegeven moment wel heel erg de behoefte om mij onder de mensen te begeven, de stad in te gaan. Toen niet gedaan omdat ons dat allebei geen goed idee leek, ik had zelf ook het idee dat ik mezelf in gevaar zou brengen omdat ik waarschijnlijk het verkeer slecht zou opmerken. En nuchtere mensen zitten waarschijnlijk ook niet te wachten op iemand die zich in een andere dimensie denkt te bevinden.

- Ik wil dus eigenlijk het liefst nog 2x truffels eten deze maand om nog maximaal van mijn vakantie gebruik te maken. Dan heb ik in een tijdsbestek van ongeveer anderhalve maand 3x getruffeld. Kan dit zonder nadelen?

Ben benieuwd naar wat jullie hierover te melden hebben. Als jullie nog tips/suggesties hebben hoor ik het graag! ^^